Ο καταιγισμός των εξελίξεων με τις παρεμβάσεις των δανειστών – επιτηρητών της χώρας, το νέο Μνημόνιο για την κάλυψη δανειακών αναγκών της τάξης των 50-60 δισ. ευρώ για τη διετία 2012-2013 και η έλλειψη συνοχής της κυβερνητικής παράταξης, όπως φάνηκε από τη χθεσινή θορυβώδη παρέμβαση του Ανδρέα Λοβέρδου, δημιουργούν ένα σκηνικό επιτάχυνσης των πολιτικών εξελίξεων και αναδίδουν οσμή εκλογών.
Η κυβέρνηση αποφεύγει τέτοια συζήτηση και χθες πηγές του Μαξίμου υποστήριζαν ότι δεν συνδέεται με αυτό το θέμα η σημερινή επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (και από την Προεδρία έγινε γνωστό ότι η συνάντηση είχε κανονιστεί μέρες πριν), ούτε το άτυπο υπουργικό συμβούλιο το απόγευμα. Σημείωναν ακόμα ότι αυτό το διάστημα στο μυαλό του πρωθυπουργού υπάρχει μόνο η κατάρτιση και ψήφιση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού προγράμματος και γι’ αυτό δεν δόθηκε συνέχεια στα όσα δήλωσε ο Α. Λοβέρδος. «Είναι μέρες αποφάσεων και ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να ασχοληθεί με άλλα» έλεγαν.
Ωστόσο, όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος εκφράζονται απόψεις που λένε ότι δεν μπορεί να περάσει ένα νέο, πιο σκληρό Μνημόνιο χωρίς παρεμβολή εκλογών και με δεδομένη την αποτυχία του ισχύοντος.
Εκφράζονται επίσης αμφιβολίες και για το αν θα θελήσει η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει ένα νέο, πιο σκληρό Μνημόνιο μέσα σε γενική κοινωνική κατακραυγή και ενώ επί της ουσίας είναι ακόμα ζητούμενο η ψήφιση χωρίς διαρροές του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Συνομιλητές μάς λένε ότι θέμα νέας λαϊκής νομιμοποίησης της κυβέρνησης είχε τεθεί και πέρσι με το πρώτο Μνημόνιο.
Οι εκδοχές που επικρατούν αυτή τη στιγμή και με δεδομένη τη δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση και η οικονομία της χώρας είναι τρεις:
1. Ο πρωθυπουργός να προβεί σε ριζικό ανασχηματισμό και να προχωρήσει με όσους μπορούν και θέλουν, όπως λέει και ξαναλέει, και όπως τον… συμβούλεψε χθες ο υπουργός του Ανδρέας Λοβέρδος. Σε αυτή την περίπτωση θα επιλέξει ένα μικρό επιτελικό σχήμα με «υπουργούς – μουτζαχεντίν» για να υλοποιήσουν ό,τι επιβάλλουν οι δανειστές.
2. Οταν τεθεί και επισήμως η ανάγκη υπογραφής του νέου Μνημονίου -αυτό αναμένεται να γίνει ίσως και τον επόμενο μήνα εν όψει της συνόδου κορυφής στις 24 Ιουνίου-, να το διαπραγματευτεί και στη συνεχεια να ζητήσει αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών για να εγκριθεί από την ελληνική Βουλή. Αν τα κόμματα αρνηθούν να το ψηφίσουν, ιδίως η Ν.Δ., τότε να καταφύγει στη λύση των εκλογών. Σημειώνεται ότι οι δανειστές, που ενδιαφέρονται πρωτίστως για τη εφαρμογή του Μνημονίου ανεξαρτήτως κυβέρνησης, θα ήθελαν πολιτική συναίνεση τουλάχιστον των δύο μεγάλων κομμάτων για το νέο Μνημόνιο, μια συναίνεση που πέτυχαν στην Πορτογαλία σε προεκλογική περίοδο. Αυτή είναι και η πιο σοβαρή εκδοχή απ’ όλες.
3. Η τρίτη και πιο χαλαρή εκδοχή είναι να αφήσει τις εξελίξεις να τρέξουν χωρίς κυβερνητικές αλλαγές, να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πρόγραμμα και με αυτό στο χέρι να προσπαθήσει να αποτρέψει ένα νέο Μνημόνιο τους επόμενους μήνες.
