Διαβεβαιώσεις του Νίκου Παπαθανάση για στήριξη των καινοτόμων επιχειρήσεων

«Επιχειρηματικότητα και κοινωνική καινοτομία» ήταν το θέμα τη σημερινής συνεδρίασης της Επιτροπής Έρευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, την οποία ενημέρωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας Νικόλαος Παπαθανάσης, τονίζοντας ότι στην καινοτομία και στην έρευνα χρειάζεται ένταση και στήριξη του επενδυτικού κεφαλαίου, ενώ διαβεβαίωσε ότι γίνεται προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης, ώστε να απορροφηθούν όλοι οι ευρωπαϊκοί πόροι και να μη χαθεί ούτε ένα ευρώ για την ενίσχυση των ελληνικών καινοτόμων επιχειρήσεων.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα προγράμματα της κοινωνικής καινοτομίας, με ειδικούς επιστήμονες αλλά και νεαρούς επιχειρηματίες να κάνουν «κατάθεση ψυχής» -μεταφέροντας τις προσωπικές τους εμπειρίες- οι οποίες έκαναν αίσθηση στα μέλη της Επιτροπής.

Ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Νίκος Παπαθανάσης, επεσήμανε ότι «25 έργα, συνολικού προϋπολογισμού 568 εκατ. ευρώ στον τομέα έρευνας και τεχνολογίας έχουν ενταχθεί προς χρηματοδότηση στο Ταμείο Ανάκαμψης, όπως επίσης από φορείς αναβάθμισης υποδομών ερευνητικών έργων, ύψους 215 εκατ. ευρώ, ενίσχυσης εφαρμοσμένης έρευνας 155 εκατ. ευρώ, εξωστρέφεια της έρευνας και καινοτομίας 3,3 εκατ. ευρώ, προώθηση ποιότητας της καινοτομίας και της εξωστρέφειας στα πανεπιστήμια, μέσω συμπράξεων, ερευνητικής αριστείας ύψους 90 εκατ. ευρώ.

«Υπάρχει λοιπόν ο στόχος αυτός ο οποίος υπηρετείται και από άλλα εργαλεία και μέσω της Αναπτυξιακής Τράπεζας και του Ταμείου Εγγυοδοσίας Καινοτομίας το οποίο επιστρέφει το 20% του κεφαλαίου σε εταιρίες που υποβάλουν τα αιτήματα και πετυχαίνουν τους στόχους» ανέφερε ο κ. Παπαθανάσης.

Όπως διευκρίνισε «τα βασικά χαρακτηριστικά είναι η εγγύηση των δανείων κατά 80% και επιχορήγηση κατά 20%, και απευθύνεται και σε νεοσύστατες εταιρίες και σε υφιστάμενες επιχειρήσεις που παρουσιάζουν καινοτόμο χαρακτήρα και το ποσό είναι από 25.000 ως 400.000 ευρώ με διάρκεια αποπληρωμής δανείου μέχρι 10 έτη».

«Έτσι, για την καινοτομία και έρευνα που χρειάζεται ένταση και στήριξη του επενδυτικού κεφαλαίου απαιτείται, πέρα από την προσπάθεια του προγράμματος “ΣΤΕΠ”, και προσπάθεια ώστε και ευρωπαϊκοί πόροι να στηρίξουν την έρευνα την καινοτομία, την κοινωνική καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα», σημείωσε ο κ. Παπαθανάσης.

Κατερίνα Σαρρή, καθηγήτρια Πανεπιστημίου Μακεδονίας: Ανάγκη υιοθέτησης μοντέλων που ενισχύουν την αλληλεγγύη

Η Κατερίνα Σαρρή, καθηγήτρια διοίκησης επιχειρήσεων, διευθύντρια του Εργαστηρίου Επιχειρηματικότητας του πανεπιστήμιου Μακεδονία, υπογράμμισε ότι «η καινοτομία δεν έχει να κάνει μόνο με την ανακάλυψη νέων τεχνολογιών αλλά και με την αποδοχή και υιοθέτηση νέων κοινωνικών πρακτικών και μοντέλων που ενισχύουν την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη».

«Ο συνδυασμός της επιχειρηματικότητας με τη σωστή κοινωνική αποστολή μπορεί να έχει εκπληκτικά αποτελέσματα στην κοινωνία κάνοντάς την πιο ανθεκτική και βιώσιμη. Η επιχειρηματικότητα και η κοινωνική καινοτομία αποτελούν δύο πυλώνες που πρέπει να ενισχυθούν από όλους τους φορείς, τόσο από το κράτος όσο και από την κοινωνία των πολιτών. Η συλλογικότητα είναι προϋπόθεση. Όσο περισσότερο επενδύουμε σε αυτούς τους τομείς τόσο πιο ισχυρή και ανθεκτική θα είναι η κοινωνία μας στο μέλλον», ανέφερε η κ. Σαρρή και κατέληξε:

«Δεν μπορούμε να ζητάμε μόνο από το κράτος να μας λύνει όλα τα προβλήματα. Αν ο καθένας μας δεν κάνει κάτι για να κάνει αυτή την κοινωνία καλύτερη, δυστυχώς φοβάμαι ότι όλες οι επιτροπές θα ζητάνε πράγματα από το κράτος και μόνο.

Νίκος Φαχαντίδης, καθηγητής εφαρμοσμένης ρομποτικής πανεπιστήμιο Μακεδονίας:Σημαντικό εργαλείο το σύστημα Daizy για προσέγγηοιση παιδιών με αυτισμό και συμμετοχή τους σε δράσεις

Ο Νίκος Φαχαντίδης, καθηγητής εφαρμοσμένης ρομποτικής στην εκπαίδευση και στην κοινωνία, στο πανεπιστήμιο Μακεδονία εστίασε στο σύστημα Daizy που όπως είπε, είναι ο συνεργάτης των ειδικών παιδαγωγών ,στις δύσκολες και προκλητικές καταστάσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν τα παιδιά με αυτισμό.

Η ιστορία του, όπως την αφηγήθηκε, χαρακτηριστική:

«Πριν περίπου 10 χρόνια, πήγαμε σε ένα σχολείο να κάνουμε με το πανεπιστήμιο μια δραστηριότητα. Η δασκάλα της ειδικής τάξης, μας είπε ότι τα παιδιά είναι πέντε. Κοιτάμε, τα παιδιά είναι τέσσερα μέσα. Κοιτάζουμε να βρούμε το πέμπτο δεν το αναγνωρίζουμε κάπου, λέμε μάλλον αρρώστησε σήμερα. Όχι, δέστε καλά, πίσω από την πόρτα μας είπε η δασκάλα. Υπάρχει ένα παιδάκι που κρύβεται εκεί.

Το παιδί πήγε το ίδιο εκεί. Ανέπτυξε αυτή την στρατηγική για να προστατεύεται από όλα τα εξωτερικά ερεθίσματα. Σε αυτό το χώρο που δημιουργήθηκε, ένιωθε ασφάλεια και μέσα από την χαραμάδα παρακολουθούσε την υπόλοιπη τάξη. Δεν έφυγε από αυτό το σημείο ακόμα και όταν η αγαπημένη του καθημερινή δασκάλα το προσκάλεσε να έρθει μαζί με όλα τα παιδιά.

‘Αρα, βλέπουμε ότι τα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού αντιμετωπίζουν προκλήσεις οι οποίες τους εμποδίζουν να συμμετέχουνε και να γίνουν μέλη της υπόλοιπης κοινωνίας. Να παρακολουθήσουν τις δράσεις και να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες ώστε να ενσωματωθούν. ‘Αρα, αν δεν κάνουμε κάτι θα μείνουν πίσω από την πόρτα και στο τέλος αποκλεισμένα από τη κοινωνία».

Στο σημείο αυτό ο κ. Φαχαντίδης διευκρίνισε τι είναι το πρόγραμμα Daizy:

«Αυτό που έχουμε δημιουργήσει είναι ένα σύστημα που αποτελείται από τη Daizy το ρομπότ, αποτέλεσμα μιας ερευνητικής δράσης για το πως μπορεί κάποιος με αυτά τα ρομπότ κοινωνικής αρωγής, να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες να υποστηρίξουμε αυτά τα άτομα. Πως μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε ώστε να προσαρμόζονται ευέλικτα στην ώρα της δραστηριότητας και να υποστηρίζουν τους δικούς τους μαθησιακούς τρόπους των ειδικών παιδαγωγών. Το σύστημα έχει την αλληλοεπίδραση, μπορεί να εκφράσει συναισθήματα, να επικοινωνήσει να μιλήσει αλλά και η επικοινωνία του μέσα από την κίνηση δημιουργεί κίνητρο στα παιδιά στο να συμμετέχουν σε αυτή τη δραστηριότητα».

Ο άλλος στόχος, επίσης σημαντικός -που είναι και το κλειδί- είναι πώς να μετατρέψουμε το χώρο εργασίας για τους επαγγελματίες του αυτισμού, που αντιμετωπίζουν εμπόδια και προκλήσεις οι ίδιοι, σε ένα χώρο που θα έχουν επιτυχημένα αποτελέσματα δίνοντας τους ένα εργαλείο».

Όπως είπε, «απευθύνεται και μπορούν και έχουνε ωφέλεια από αυτό τόσο μεμονωμένα άτομα, οι επαγγελματίες, τα μέλη της οικογένειας, οι φροντιστές αλλά όσο και Κέντρα και μεγαλύτεροι φορείς, που δραστηριοποιούνται στο φάσμα του αυτισμού είτε, δημόσια είτε ιδιωτικά»

«‘’Αρα, το να πάει ένα παιδί και να συμμετέχει στη δραστηριότητα είναι ένα μεγάλο όφελος.

Έχει αποδειχθεί ότι αυτό το σύστημα μπορεί να δημιουργήσει κίνητρο επικοινωνίας και συμμετοχής του παιδιού και μέχρι σήμερα δεν υπήρξε ούτε ένα παιδί που να αρνηθεί να επικοινωνήσει με τη Daizy. Αυτός είναι ένας πολύ θετικός δείκτης για το που οδηγούμαστε αλλά και το πώς μπορούμε να αναπτύξουμε δεξιότητες μέσα από τις δραστηριότητες που κάνουνε με το ρομπότ Daizy και το ρόλο που μπορεί να παίζει. Πρόσφατα αποδόθηκε και το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Υπήρχαν περιπτώσεις που παιδιά μετέβαλαν εντελώς τη λειτουργία, το χαρακτήρα τους τη συμπεριφορά τους, ανέπτυξαν δεξιότητες και αυτό είναι που ωθούσε τόσο καιρό την ομάδα να προχωράει”, κατέληξε .

Νικόλαος Καρύδης διευθυντής του Οργανισμού «The People’s Trust”:

Από το 2016 χρηματοδοτήσαμε 699 επιχειρήσεις, το 89% είναι ζωντανές και δημιουργήθηκαν 1758 θέσεις εργασίας.

Ο Νικόλαος Καρύδης, διευθυντής της Αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας The People’s Trust” που ιδρύθηκε το 2016, διευκρίνισε ότι βασικός χρηματοδότης του Οργανισμού είναι το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιος Λασκαρίδης, δραστηριοποιείται στοχευμένα κυρίως στη προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος ενώ ένα κομμάτι του αφορά το πεδίο έρευνας εκπαίδευσης και υλοποιεί ως επί το πλείστον δικά του προγράμματα.

Όπως είπε, «κύριο πεδίο είναι η ενίσχυση της μικρής επιχειρηματικότητας με στόχο την μείωση της ανεργίας στη χώρα μας κα ως επί το πλείστον στηρίζονται νεοφυείς επιχειρήσεις παρά υφιστάμενες.

«Τα χρήματα, πάνε σε άτομα που μπορούν να μας παρουσιάσουν μία βιώσιμη επιχειρηματική ιδέα, είτε είναι άνεργοι είτε εργαζόμενοι εταιροαπασχολούμενοι, ή εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους που δεν είναι το επιστημονικό τεχνικό τους υπόβαθρο, και άτομα που βρίσκονται σε επισφαλείς θέσεις εργασίας.

Δευτερευόντως χρηματοδοτούμε, με άτοκο δανεισμό και χωρίς εγγυήσεις μέχρι 15.000 ευρώ. Το κύριο όμως έργο μας είναι να δίνουμε αμιγές κεφάλαια τα οποία εμείς δεν επιθυμούμε να επιστραφούν στον Οργανισμό προκειμένου να δημιουργήσουν νέες επιχειρήσεις», ανέφερε και συμπλήρωσε:

«Γνωρίζουμε ότι το να χρηματοδοτήσεις ένα ξεκίνημα ή ένα μεγάλο μέρος του ξεκινήματος δεν είναι αρκετό για αυτό προσπαθούμε να είμαστε συνοδοιπόροι και υποστηρικτές και χωρίς χρονικούς περιορισμένους σε αυτή τους την προσπάθεια».

Διευκρίνισε ότι « υπάρχει μία ομάδα εθελοντών συμβούλων, από όλους τους κλάδους, οι οποίοι προσφέρουν συμβουλευτική υποστήριξη και κάνουνε τη διασύνδεση σύμφωνα με τι ανάγκες της εταιρίας».

«Η στόχευση μας είναι κυρίως χορήγηση αρωγών.

Έχουμε φτάσει σε μια κοινότητα περίπου 680 επιχειρήσεων. Αυτή η προσπάθεια χρηματοδότησης από το 2016 μέχρι σήμερα, είναι της τάξεως των 7,2 εκατ. ευρώ. Έχουμε χρηματοδοτήσει 699 επιχειρήσεις, αυτό αντιστοιχεί σε 745 ιδρυτές, έχουν δημιουργηθεί 1758 νέες θέσεις εργασίας, το 89% αυτών των επιχειρήσεων είναι σήμερα ζωντανές, ενεργές ενώ το 47% αφορά στήριξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας και οι επωφελούμενοι είναι από 20 μέχρι και 69 ετών», ανέφερε.

Χρήστος Αλεφάντης ιδρυτής περιοδικού «ΣΧΕΔΙΑ»: Η ΣΧΕΔΙΑ είναι μια κοινωνική διαδικασία που καθιστά τον αόρατο άνθρωπο ορατό.

Η «κατάθεση ψυχής» που έκανε ο Χρήστος Αλεφάντης, διευθυντής σύνταξης και ιδρυτής του περιοδικού «ΣΧΕΔΙΑ», το οποίο όπως είπε «απευθύνεται σε ανθρώπους πολύ πιο φτωχούς από εμάς άνθρωποι που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε πολύ ακραίες μορφές», ήταν ιδιαίτερα συγκινητική .

Για το πως στήθηκε το όλο εγχείρημα, πως και με ποιο τρόπο λειτουργεί, και «πόσο βοήθησε αόρατους ανθρώπους να γίνουν ορατοί», όπως είπε χαρακτηριστικά, εξήγησε στα μέλη της Επιτροπής:

«Από τα 5 ευρώ της τιμής του περιοδικού τα 2,70 ευρώ αποτελούν απευθείας έσοδα για τον άνθρωπο που την διανέμει, την πουλάει. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι κάποιοι συνάνθρωποι μας που δεν έχουν άλλες ευκαιρίες, άλλες δυνατότητες, που είναι αόρατοι στη κοινωνία, έχουν πλέον τη δυνατότητα, κάνοντας μια αξιοπρεπή δουλειά και όχι επαιτώντας, να εξασφαλίσουν ένα μικρό έσοδο για να καλύψουν έστω κάποιες από τις βασικές τους ανάγκες.

Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό που εισπράττουμε από τους ίδιους, ότι η «ΣΧΕΔΙΑ», είναι μια κοινωνική διαδικασία που καθιστά τον αόρατο ορατό.

Ουδείς δεν στέκεται στα χρήματα -και ας έχουν μεγάλης ανάγκες αλλά στην αίσθηση της αποκατάστασης, ότι κάνουν κάτι χρήσιμο και για τους ίδιους και για τον κόσμο».

Όπως είπε, η αρχή της δράσης έγινε ως εξής:

«Ξεκινήσαμε το 2007 φτιάχνοντας μια ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων. Κάθε χρόνο συμμετέχουμε σε μια διεθνή διοργάνωση κοινωνικού ποδοσφαίρου, στο παγκόσμιο κύπελλο αστέγων, πάντα τρώμε πολλά γκολ όμως είμαστε η μόνη χώρα που μέσα στα χρόνια έχουμε πάρει τις περισσότερες διακρίσεις του «φερ πλέϊ» του ευ αγωνίζεσθαι. Κοιτάμε πως αυτές τις ήττες της Ομάδας να τις κάνουμε νίκες ζωής».

Και συνέχισε με το επόμενο βήμα που ήταν εξίσου σημαντικό.

«Απευθύναμε μια πρόσκληση, πριν από 9 χρόνια, σε πωλητές της «ΣΧΕΔΙΑΣ» χωρίς να τους υποσχεθούμε τίποτα να συμμετάσχουν σε δωρεάν εργαστήρια επαναχρησιμοποίησης χαρτιού.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό περιβαλλοντικό «πρότζεκτ» το «ΣΧΕΔΙΑ AD», με το οποίο κάποιοι άνθρωποι έχουν ενεργοποιηθεί, εκπαιδευτεί, και πλέον έχουν μία θέση εργασίας στα εργαστήρια μας, φτιάχνοντας διάφορα προϊόντα από επαναχρησιμοποιούμενο χαρτί.

Σε ένα επόμενο «πρότζεκτ», δημιουργήσαμε μία καλή γκάμα προϊόντων και ήρθε η στιγμή να τα πουλάμε. Αρχίσαμε τότε την αναζήτηση ενός χώρου για να κάνουμε το εργαστήριο μας και να είναι τα γραφεία του περιοδικού μαζί.

Σε μια συνάντηση μας ήταν που έπεσε η ιδέα να κάνουμε ένα χώρο για ένα σνακ, ένα σάντουιτς, όπως γίνεται σε μουσεία, σε γκαλερί, και για να δημιουργήσουμε πιο πολλές ευκαιρίες και να συμμετέχουν πιο πολλοί άνθρωποι.

Επειδή ήμασταν παντελώς άσχετοι με την εστίαση, απευθυνθήκαμε σε έναν κορυφαίο Σέφ, τον Λευτέρη Λαζάρου για να μας υποστηρίξει να φτιάξουμε αυτό το χώρο.

Η αλήθεια, όταν πήγαμε στον κ. Λαζάρου, μετά το καφέ-σνακ σάντουιτς, έγινε ένα φουλ μενού με το φαγάκι της μαμάς, που σχεδίασε ένας έλληνας βραβευμένος σεφ, ο οποίος εκπαίδευσε τους 5 πρώτους μαγείρους μας. Ποιοι ήταν αυτοί; Πωλητές της ΣΧΕΔΙΑΣ ή και από άλλες δομές αλληλεγγύης.

Είχαμε τρία κριτήρια για να εργαστεί κάποιος στην κουζίνα μας. Να είναι άνω των 50 ετών. Γιατί αυτό; Διότι όπως όλοι γνωρίζουμε στην Ελλάδα αν είσαι 50 ετών και χάσεις τη δουλειά σου όχι μόνο η αγορά εργασίας αλλά και η ζωή μοιάζει να σου γυρνάει τη πλάτη.

Δεύτερο κριτήριο που είχαμε, ήταν να έχουν βράσει ένα αυγό στη ζωή τους. Δηλαδή δεν μας ενδιάφερε να γνωρίζουν μαγειρική αλλά να θέλουν να εργαστούν. Αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να φτιάχνουν το φαγάκι της μαμάς, συνταγές ενός κορυφαίου Σεφ και να έχουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Τους τελευταίους δύο μήνες ξεκίνησε στην κουζίνα μας ένας κύριος 51 χρόνων, ο οποίος ζει στον ξενώνα της Αθήνας, είναι άστεγος, και σε μια προηγούμενη ζωή ήταν εσωτερικός μάγειρας σε ένα πολύ μεγάλο επιχειρηματία, στον οποίο η μαμά του ήταν παραδουλεύτρα. Έχουμε πολύ μεγάλη αγωνία να τα πάει καλά.

Στο ίδιο διάστημα, ξεκίνησε ένας υπέροχος κύριος, ο κ. Ανδρέας και αυτός πωλητής της «ΣΧΕΔΙΑΣ», στα 61 του, ο οποίος αυτή τη στιγμή ζει σε έναν ξενώνα αποφυλακισμένων και σε προηγούμενη ζωή ήταν μετρ σε μεγάλο ξενοδοχείο στη Κύπρο.

Οπότε, όταν συζητάμε, είτε για να φτιάξουμε μια βίγκαν στραπατσάδα, είτε ένα καλό κείμενο για την επιχειρηματικότητα, είτε να φτιάξουμε υπέροχα σκουλαρίκια σε σχήμα καραβιού από τα παλιά μας περιοδικά, πάντα, πάντα μα πάντα, σκεφτόμαστε πως μπορούμε να υποστηρίξουμε ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους ώστε να είναι σε θέση ενεργά, οι ίδιοι, να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους».

Κλείνοντας, η πρόσκληση – έκκληση του, βρήκε, -τουλάχιστον λεκτικά- την ένθερμη στήριξη των παρόντων βουλευτών.

«Σας περιμένουμε στο εστιατόριο μας Κολοκοτρώνη 56 και Νικείου 2 στην Αθήνα. Είναι πολύ σημαντικό για τη βιωσιμότητα μας, θέλουμε για να είμαστε κοινωνικά χρήσιμοι με βιώσιμο τρόπο, να μας στηρίξετε. Είναι κρίσιμο για εμάς να πουλήσουμε καφεδάκι και να προσφέρουμε θέσεις εργασίας. Οι άνθρωποι αυτοί, ούτε οίκτο ζητούν, ούτε λύπηση. Μια ευκαιρία ζητούν για μια ευπρεπή ζωή και εμείς αυτήν προσπαθούμε να δώσουμε», είπε χαρακτηριστικά.

Φωτεινή Γάλου, εκδότρια εφημερίδας «Χωριάτικα: Η εξελιξη της εφημερίδας είναι απόδειξη της μεγάλης ανάγκης που έχουν τα χωριά και οι νέοι

Εξίσου ενδιαφέρουσα ήταν και η ιστορία της Φωτεινής Γάλου, εκδότρια της εφημερίδας «Χωριάτικα», και όπως είπε, το «πρότζεκτ» προέκυψε, μέσα στην αναζήτηση της να κάνει κάτι δικό της και ξεκίνησε πριν δύο χρόνια με στόχο να προβάλει τη ζωή στο χωριό και την πραγματικότητα, όπως την βιώνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι του, προσεγγίζοντας το με ένα νέο τρόπο.

«Μέσα σε δύο χρόνια, από 8 σελίδες έφτασαν στις 24, ο ένας δήμος που κάλυπτε έγιναν δύο και έφτασε και μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου με συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη», ανέφερε.

Στη συνέχεια περιέγραψε όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να καταφέρει το στόχο της.

«Είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησε χωρίς όλα αυτά τα ωραία προγράμματα που συζητάμε σήμερα εδώ, χωρίς κονδύλια, χωρίς χρηματοδότηση απλά από τη στήριξη 10 πολύ μικρών επιχειρήσεων του χωριού.

Έκανα και εγώ την προσπάθεια μου σε όλα αυτά τα προγράμματα που αναφέρετε αλλά ήταν τόσο περιοριστικά εν τέλει, που δεν μπόρεσα να καταφέρω τίποτα», είπε.

Και έδωσε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.

«Μάλιστα όταν είχα πάει στη ΔΥΠΑ, Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης, για να πάρω αυτό το πολύ σημαντικό πρόγραμμα -που δίνουνε στους ανέργους- ένα κριτήριο για το οποίο με έκοψαν κατευθείαν, ήταν γιατί σπούδαζα. Στην πιο παραγωγική μου φάση αποφάσισαν να με κόψουν και ταυτόχρονα με συμβούλεψαν να μη βάλω μέσα όλο το βιογραφικό μου με τα διπλώματα που είχα πάρει, μέσα από κάποια τρέινιγκ ανά την Ευρώπη», είπε και πρόσθεσε:

«Η αλήθεια είναι ότι βίωσα μια μεγάλη απογοήτευση τότε αλλά είμαι χαρούμενη που δεν τα παράτησα και είπα θα αναμετρηθώ μόνη μου με ότι ονομάζεται επιχειρηματικότητα».

Για το τι είναι για την ίδια τα «Χωριάτικα», εξήγησε:

«Είναι ένα προσωπικό μου «πρότζεκτ» και η εξέλιξη της εφημερίδας είναι η απόδειξη της μεγάλης ανάγκης που έχουν τα χωριά και η επαρχία να ακουστούν. Χρηματοδοτείται 50% από συνδρομές και 50% από διαφημίσεις, κάτι που δείχνει την ανάγκη του κόσμου που έχει, να συζητήσει.

Επέλεξα τα «Χωριάτικα» πολύ συνειδητά, για να αποβάλουμε το κόμπλεξ που φέρουμε. Δεν είναι εύκολες οι μικρές κοινωνίες όχι γιατί είναι κάτι άλλο αλλά κυρίως γιατί αντικατοπτρίζουν τις ίδιες παθογένειες και τα ίδια θετικά, με μεγαλύτερη ένταση.

Το να επιχειρεί κανείς στο χωριό του, από μόνο του έχει ένα κοινωνικό αποτύπωμα, Φανταστείτε ένα χωριό χωρίς ταβέρνα ή καφενείο, με ανθρώπους όμως, και μάλιστα με νέους ανθρώπους. Μπορεί να μην είμαστε τόσοι πολλοί αλλά υπάρχουμε, καινοτομούμε, ψάχνουμε λύσεις, θέλουμε να προσφέρουμε και να εξελιχθούμε. Δυστυχώς, γενικότερα, δεν είναι τόσο εύκολο όπως φαντάζεστε, το «επιχειρείν» πόσο μάλλον στο χωριό.

Αντιμετωπίζουμε ουσιαστικές δυσκολίες. Και τα εργαλεία που δίνονται μέσω της ΔΥΠΑ είναι πολύ περιοριστικά δυστυχώς, και δεν μας επιτρέπουν να αναπτυχθούμε όπως θα θέλαμε.

Έγινε μεγάλη προσπάθεια για την εφημερίδα, γιατί ήθελα να εξασφαλίσω την συμπερίληψη όλων. Η Ελλάδα γερνάει πόσο μάλλον η επαρχία πόσο μάλλον τα χωριά. Οπότε επέλεξα το έντυπο για να έχει πρόσβαση και η τρίτη ηλικία.

Δεν είναι μια απλή εφημερίδα. Είναι μια κοινωνική επιχείρηση, που στόχο έχει να διατηρήσει τα χωριά και να στηρίξει τους ανθρώπους τους. Κοινωνική Καινοτομία είναι μία λύση σε ένα κοινωνικό πρόβλημα. Υπάρχει λύση στο χωριό, το θέμα είναι ποιος το βλέπει και ποιος ενδιαφέρεται για αυτό.

Εγώ είμαι μια ατομική επιχείρηση, δεν με εμποδίζει όμως να έχω κοινωνικό πρόσημο. Με εμποδίζει όμως από πολλές χρηματοδοτήσεις, από στήριξη, γιατί εξ ορισμού δεν έχω κοινωνική προσφορά. Είναι αρκετά δύσκολο να βιώνεις πολλαπλά χτυπήματα και ενώ προσπαθείς να ξεκινήσεις κάτι καινούργιο, να βλέπεις ότι πόρτες αντί να ανοίγουνε να κλείνουνε. Υπάρχει η θέληση από τους νέους υπάρχει όμως μια εχθρικότητα από την κρατική πλευρά».

«Όλοι εμείς στα χωριά δεν ζητάμε ειδική μεταχείριση. Ζητάμε μια ευκαιρία να δημιουργήσουμε και να εξελιχθούμε, να κρατήσουμε τα χωριά μας ζωντανά. Η κοινωνική επιχειρηματικότητα για εμάς δεν είναι ένα θεωρητικό σχήμα αλλά είναι η απάντηση μας για αυτό», ήταν η καταληκτική της αναφορά.

Γιάννης Χαχαρντής, ιδρυτής Οργανισμού «Infinity Greece»: Τα πράγματα στην κοινωνική καινοτομία δεν είναι άσπρο ή μαύρο

Ένας ακόμα νέος, ο Γιάννης Χαχαρντής, πρόεδρος και ιδρυτής του «Infinity Greece», ενός Οργανισμού νεολαίας, που ασχολείται με τα μίντια, το μάρκετινγκ και γενικότερα με επιχειρηματικότητες , που έχει κάνει μεγάλο έργο τα τελευταία 10 χρόνια, όπως είπε, μίλησε για τα όμορφα αλλά και για τα δύσκολα που συνάντησε στην πορεία.

Η προσπάθεια του ξεκίνησε το 2018, όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με την κοινωνική επιχείρηση, και μαζί με 5 άλλα παιδιά, την δημιούργησαν με στόχο να βοηθήσουν «τη νέα γένια να καταφέρει περισσότερα να ζητήσει περισσότερα, να προσφέρει να ζήσει καλύτερα και να αναπτύξει επαγγελματικές δεξιότητες».

Επέμεινε στην κοινωνική καινοτομία, τονίζοντας ότι «κατάλαβα στη πορεία ότι οι κοινωνικές επιχειρήσεις είμαστε πράγματι αυτοί που πίνουμε το καφέ και γλυκό και σκέτο και μπορούμε να παράγουμε αξία για την κοινωνία λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της και διανέμοντας το κέρδος της πίσω σε κοινωφελείς υπηρεσίες και βιώσιμες θέσεις εργασίας». «Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Infinity Greece. Λύνουμε ένα σύγχρονο πρόβλημα με ένα καινοτόμο χρηματοδοτικό μοντέλο. Και είναι ο τρόπος με τον οποίο νέα άτομα 18-30 ετών εξελίσσονται, ενσωματώνονται, κοινωνικοποιούνται και τελικά πετυχαίνουν. Μιλάμε για μια γενιά η οποία βάλλεται από παντού, έχει μεγαλώσει με οικονομική κρίση, «κάπιταλς κοντρόλ», κόβιτ, η οποία είναι η πιο μορφωμένη και κουβαλάει πάρα πολλά χαρτιά πανεπιστημίου, που νιώθει όμως αδικημένη για όλα όσα έχει προσπαθήσει και έχει προσπαθήσει πολύ, διεκδικώντας κάτι καλύτερο», υπογράμμισε.

Σημείωσε δε ότι «στην έρευνα που δημοσιεύουμε κάθε χρόνο για τις ανάγκες της Θεσσαλονίκης, δύο στους τρεις νέους δηλώνουν ότι κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα».

Όπως διευκρίνισε, «μέσα από το Infinity Greece δημιουργούμε εκπαιδευτικά και εθελοντικά προγράμματα κινητικότητας για άτομα 18-30 ετών» συμπληρώνοντας ότι «η καινοτομία κρύβεται στο χρηματοδοτικό μας μοντέλο καθώς χρηματοδοτείται μέσα από ευρωπαϊκούς πόρους, ιδιώτες και χορηγούς».

«Παρέχουμε υπηρεσίες σε άλλους οργανισμούς και βάσει καταστατικού επαναεπενδύουμε τα κέρδη μας στη δημιουργία κοινωνικού αντίκτυπου.

Τα προγράμματα μας τα συντονίζουν σύμβουλοι νεολαίας, και αυτό είναι επάγγελμα, με ένα πολύ σημαντικό πεδίο δράσης για όλα τα ζητήματα το οποίο ωστόσο δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα», ανέφερε.

«Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία κινούνται, υπάρχουν προγράμματα, είμαστε στη σωστή κατεύθυνση, θεωρώ όμως ότι πρέπει να μιλήσουμε ακόμα περισσότερο για κοινωνική καινοτομία για ευκαιρίες, εργαλεία και θέλω να πρωταγωνιστεί παραπάνω στην Ελλάδα.

Από τη σημερινή συζήτηση θα ήθελα να κρατήσουμε ότι όλοι μπορούμε να είμαστε καινοτόμοι σε ότι και αν κάνουμε, όσο μικρό και να είναι, μια εφημερίδα ένας χρηματοδότης, ένας καφές, η οποιοδήποτε άλλο σχήμα.

Αφού τα καταφέραμε εμείς από το μηδέν, ξεκινώντας εθελοντικά με υποστήριξη φίλων, συνεργατών, διάβασμα αποτυχίες, και φτάσαμε σήμερα να εργάζονται και να ζουν 7 άνθρωποι από τον Οργανισμό, με τη συστηματική υποστήριξη της πολιτείας και με μια ακόμα πιο ολοκληρωμένη στρατηγική, θα τα καταφέρουν και άλλοι που το παλεύουν. Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα», επεσήμανε και κατέληξε:

«Τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Γίνονται πολλά πράγματα. Το ότι ο όρος κοινωνική και αλληλέγγυη καινοτομία, υπάρχει σε έγγραφα του κράτους, δείχνουν μια τάση. Εγώ λέω αυτά να γίνουν ακόμα πιο ουσιαστικά και ακόμα πιο έντονα. Βλέπουμε ότι ξεκινάει μια υποστήριξη στην κοινωνική καινοτομία και την θέλουμε πιο έντονη».

Πηγή: ΑΠΕ