Δεν παλεύουμε για το παρόν αλλά για το μέλλον

Για τη δημοσιοποίηση των ονομάτων των φοροφυγάδων, τις ποινές για φοροδιαφυγή και την πορεία των μεγάλων μεταρρυθμίσεων μίλησε σε συνέντευξη που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου στο δημοσιογράφο της εφημερίδας Αποκαλύψεις, Βαγγέλη Γιακουμή.

Κύριε Υπουργέ, στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα έρχονται αντιμέτωποι με ποινή φυλάκισης, και εκείνοι που χρωστούν στο δημόσιο μικροποσά ή θα προβλέπεται άλλη διαδικασία σε όσους φοροδιαφεύγουν και ποια είναι αυτή;

– Είναι ξεκάθαρο ότι η αυστηροποίηση των ποινών για την φοροδιαφυγή δεν αφορά ούτε σε αυτούς που οφείλουν μικροποσά, ούτε σε αυτούς που για οποιοδήποτε λόγο έχουν υποπέσει σε κάποιο φορολογικό σφάλμα. Αυτό που επιχειρείται να γίνει είναι να κλείσουμε επιτέλους τις τρύπες του θεσμικού πλαισίου που έχουν καταλήξει σε ένα φορολογικό σύστημα που για μικροποσά να χάνεις τη φορολογική σου ενημερότητα και να μην μπορείς να αγοράσεις ούτε κινητό, ενώ αν χρωστάς εκατομμύρια να μπορείς να κυκλοφορείς ελεύθερος χωρίς κανένα πρόβλημα, απλώς γιατί η δικαστική προσφυγή έχει καταλήξει σε προκάλυμμα για νόμιμη φοροαποφυγή. Είναι η απάντηση μας σε όλους αυτούς του πολίτες που δικαίως αναρωτιούνται «γιατί ποτέ κανένας μεγάλος φοροφυγάς δεν τιμωρείται;», ή απλώς «γιατί δεν τους πιάνετε;». Η απάντηση που είχαμε μέχρι τώρα ήταν απλώς γιατί ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συντονιστούν και να λειτουργήσουν επιχειρησιακά, φορολογικό σύστημα, ελεγκτικός μηχανισμός και δικαιοσύνη. Αυτά προσπαθούμε να φέρουμε κοντά σε ένα πιο ευέλικτο και πιο επιχειρησιακό θεσμικό πλαίσιο. Από εκεί και πέρα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί το οικονομικό έγκλημα να έχει καλύτερη μεταχείριση από άλλα είδη κλοπής. Αν συλληφθείς να κλέβεις ένα πουλόβερ θα πας στην αστυνομία, θα καταλήξεις ακόμη και στον εισαγγελέα. Αν έκλεψες το πουλόβερ γιατί κρύωνες και δεν είχες λεφτά να αγοράσεις είναι στην κρίση του δικαστή να το αναγνωρίσει ως ελαφρυντικό. Αυτό πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι και η φοροδιαφυγή. Κλοπή δημόσιου χρήματος: μικρή ή μεγάλη πρέπει να έχει δίπλα της μια ποινή που να λειτουργεί κατ’ αρχάς αποτρεπτικά, αλλά και παραδειγματικά για τους υπόλοιπους.

Είχατε δεσμευτεί ότι θα δίνατε στη δημοσιότητα τη λίστα με τα ονόματα εκείνων που έχουν κριθεί ως ανεπίδεκτοι είσπραξης και χρωστούν περίπου 30 δισ. ευρώ στο κράτος. Τι θα κάνετε τελικά;

-Αυτό ακριβώς που είπα, λειτουργώντας όμως νόμιμα – γιατί σήμερα το θεσμικό πλαίσιο δεν το επιτρέπει. Για πρώτη φορά, με το σχέδιο νόμου που έχουμε δώσει στη δημοσιότητα, καθιερώνεται μια κανονική και απολύτως διαφανής διαδικασία χαρακτηρισμού των απαιτήσεων ως ανεπίδεκτων είσπραξης. Για πρώτη φορά, θα υπάρχει συγκεκριμένη λίστα με οφειλές που κρίνονται από τις υπηρεσίες ως ανεπίδεκτες είσπραξης – εφόσον έχει εξαντληθεί κάθε μέσο είσπραξης – κι η οποία θα δημοσιοποιείται, θα επικυρώνεται από κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και θα κατατίθεται και στην Βουλή. Καμία οφειλή δεν παραγράφεται όπως παραπλανητικά διατείνονται διάφοροι. Οι μόνοι που έχουν να φοβούνται από αυτή τη διαδικασία είναι όσοι μέχρι σήμερα μέσω αδιαφανών διαδικασιών κατάφερναν να αποσπάσουν διαγραφή οφειλών.

Οι στόχοι του μνημονίου για το 2011 και 2012 πόσο θα επιβαρύνουν την τσέπη του έλληνα φορολογούμενου; Θα υπάρξουν και νέες επιβαρύνσεις ή μήπως κ. υπουργέ, υπάρχει η δυνατότητα μέσα από την επιμήκυνση να χαλαρώσουν λίγο τα μέτρα κατά των χαμηλών κοινωνικών ομάδων;

-Οποιαδήποτε «διευκόλυνση», επέκταση του χρόνου αποπληρωμής ή οτιδήποτε άλλο προκύψει από τις διαπραγματεύσεις και τις αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αλλάξει το πρόγραμμα τομών και μεγάλων μεταρρυθμίσεων που έχει ξεκινήσει. Δυστυχώς, πλέον δεν παλεύουμε για το παρόν αλλά για το μέλλον, και για να μπορέσουμε να βγούμε το συντομότερο δυνατό από τη σημερινή αβέβαιη και δύσκολη κατάσταση. Πρέπει να μείνουμε με συνέπεια στην υλοποίηση των στόχων του Προγράμματος, αλλιώς πολύ γρήγορα θα αναγκαστούμε να επιστρέψουμε στην ίδια ή σε χειρότερη κατάσταση. Από την άλλη μεριά, επιχειρούμε η προσαρμογή που πρέπει να γίνει έως το 2014 να επιβαρύνει το δυνατό λιγότερο τα μικρομεσαία εισοδήματα. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν βασιστεί σε πραγματικές διαρθρωτικές αλλαγές στο κράτος, που εξυγιαίνουν και περιορίζουν τα ελλείμματα και τις δαπάνες στον δημόσιο τομέα, ενώ δίνουν ώθηση στην ανάπτυξη και στην αύξηση των εισοδημάτων μέσα από την αύξηση της απασχόλησης. Αυτό μπορεί να μας επιτρέψει όχι μόνο να μειώσουμε το βάρος, αλλά και να επιστρέψουμε μέρισμα από την προσαρμογή στους πιο αδύναμους που χρειάστηκε να βάλουν και αυτοί πλάτη.