Δεν γνωρίζει την ύπαρξη οθωμανικού εγγράφου που να νομιμοποιεί τις πράξεις του Έλγιν όσον αφορά τα Γλυπτά του Παρθενώνα, δήλωσε η αντιπρόσωπος της Τουρίας στην UNESCO. Ο λόγος για το περίφημο «φιρμάνι» που αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Βρετανικού Μουσείου ως κομμάτι της ιστορίας της απομάκρυνσης των Γλυπτών και της πώλησής τους στη βρετανική κυβέρνηση, με την έγκριση της κοινοβουλευτικής επιτροπής της Βρετανίας.
Η εκπρόσωπος της Τουρκίας στην 24η Σύνοδο των Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Επιστροφή των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης (ICPRCP) δήλωσε ότι «δεν είναι σε γνώση μας η ύπαρξη εγγράφου που να νομιμοποιεί την αγορά».
Η Ζεϊνέπ Μποζ, η οποία είναι επικεφαλής του τμήματος καταπολέμησης της παράνομης διακίνησης αρχαιοτήτων της Τουρκίας, αναφερόταν στο οθωμανικό έγγραφο που επικαλείται η Βρετανία για την αγορά των Γλυπτών του Παρθενώνα το 1816 από τον λόρδο Έλγιν ως κομμάτι της ιστορίας της απομάκρυνσης των Γλυπτών.
«Δεν είναι σε γνώση μας η ύπαρξη εγγράφου που να νομιμοποιεί αυτή την αγορά, η οποία έγινε τότε από τους αποικιοκράτες του Ηνωμένου Βασιλείου, οπότε δεν νομίζω ότι υπάρχει περιθώριο να συζητήσουμε τη νομιμότητά της ακόμα και (…) σύμφωνα με τον νόμο της εποχής. Ανυπομονούμε ολόψυχα να γιορτάσουμε την επιστροφή των Γλυπτών, καθώς πιστεύουμε ότι θα σηματοδοτήσει μια αλλαγή συμπεριφοράς προς την κατεύθυνση της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών και θα είναι το ισχυρότερο μήνυμα που θα δοθεί παγκοσμίως», είπε η εκπρόσωπος της Τουρκίας, σύμφωνα με την «Καθημερινή».
Απαντώντας, το Ηνωμένο Βασίλειο επανέλαβε τη θέση του ότι ο Έλγιν κινήθηκε με την άδεια των οθωμανικών αρχών και σύμφωνα με το φιρμάνι που του είχε δοθεί, από το οποίο επιβιώνει μια ιταλική μετάφραση, ενώ έγινε λόγος για δεύτερη άδεια, σχετικά με τη μεταφορά των Γλυπτών στην Αγγλία.
Εκ μέρους της ελληνικής αντιπροσωπείας ο διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης, Νίκος Σταμπολίδης, τοποθετήθηκε στη σύνοδο της UNESCO και είπε «το τι ακριβώς είναι φιρμάνι το γνωρίζουμε από εκείνο του Έλγιν με χρονολογία 1802 και εκείνο που είχε ο λόρδος Βύρωνας το 1810: είναι ένα νόμιμο έγγραφο με την υπογραφή του ίδιου του Σουλτάνου, ενώ το ιταλικό γράμμα που παρουσιάζεται εδώ από τους βρετανούς φίλους είναι ένα απλό έγγραφο».
