Μια θεατρική πρεμιέρα έχουμε αύριο στο θέατρο Θεμέλιο. Ο Βασίλης Μαργέτης σε σκηνοθεσία Δημήτρη Φοινίτση και σε κείμενο του Γιάννη Ρίτσου θα συνδέσει τον ποιητικό λόγο με την εικαστική εικόνα. Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:30 και για ένα μήνα. Εισιτήρια: 15 ευρώ και 10 ευρώ (μειωμένο)

Διαβάσαμε για το έργο στο σπίρτο:
Μιλάει για: Τη φρίκη του πολέμου εστιάζοντας στον Τρωικό Πόλεμο. Την έπαρση της εξουσίας και δη της ανδρικής απληστίας για αυτήν. Τα έργα και τις ημέρες των πολεμιστών στον ελληνικό στρατώνα με αφηγητή τον γιο του Αχιλλέα, τον Νεοπτόλεμο.

Φράση – Κλειδί: «Κι όμως κι αυτοί ξεκίνησαν κάποτε με τη χαριτωμένη αφέλεια και την κρυφή ματαιοδοξία ν’ αναμορφώσουν τον κόσμο».

Το story: Ο Νεοπτόλεμος ταξιδεύει ως τη Λήμνο για να μεταπείσει τον Φιλοκτήτη να επιστρέψει στον πόλεμο μαζί με τα όπλα του Ηρακλή ώστε να επαληθευτεί ο χρησμός και να νικήσουν οι Έλληνες τους Τρώες. Έχει προηγηθεί η εξιστόρηση των γεγονότων από τον Φιλοκτήτη και τώρα εκείνος σιγεί δίνοντας το λόγο στο γιο του φίλου του, το νεαρό Νεοπτόλεμο.

Βιογραφία του έργου: Το έργο ανήκει στην ποιητική συλλογή του Γιάννη Ρίτσου «Τέταρτη Διάσταση». Γράφτηκε το 1965 με προορισμό τη θεατρική σκηνή. Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει ολόκληρο το σώμα του κειμένου – δεν έχει αφαιρεθεί ούτε λέξη. Η πρεμιέρα δόθηκε πέρυσι το Γενάρη στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Μονολόγων από την Τέταρτη Διάσταση, σε παραγωγή της Ομάδας Παραστατικών Τεχνών προΤΑΣΗ. Τη διοργάνωση του φεστιβάλ είχε το «Σύνολο Τέχνης Θέατρο Συν Κάτι» και ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, προσωπικά.

Παρασκήνιο: Η στιγμή της παρακολούθησης της παράστασης από την κόρη του ποιητή, της Έρης Ρίτσου, η οποία συγκινημένη εκμυστηρεύτηκε στους συντελεστές πως «ποτέ δεν φανταζόταν μια τέτοια εκδοχή του έργου» επιβεβαιώνοντας τη στενή φιλία του πατέρα της με τον Τσαρούχη, ανακαλώντας παιδικές της μνήμες.

Άποψη Σκηνοθέτη / Ηθοποιού: Δημήτρης Φοινίτσης: «Προβάλλοντας το ναυτικό χαρακτηριστικό της φυλής μας, ο Νεοπτόλεμος ως σημερινός ναύτης επισκέπτεται τη νησιωτική κατοικία του λαβωμένου Φιλοκτήτη, ο οποίος για να αντιμετωπίσει τη χρόνια μοναξιά του επιδίδεται στη ζωγραφική. Έχοντας για πρώτη φορά απέναντί του ζωντανό μοντέλο ξεκινάει μια σειρά αναπαραστατικών πινάκων. Σαν να ζωγραφίζει ο Τσαρούχης. Μονάχα που εδώ πρόκειται για πρωτότυπες φωτογραφικές αναπαραστάσεις του Βαγγέλη Κύρη επάνω στη ζωγραφική του μεγάλου δασκάλου με θέμα τους ναύτες. Ο Φιλοκτήτης θα πεισθεί μονάχα στο τέλος για τις αγαθές προθέσεις του Νεοπτόλεμου, οπότε και θα τον αποδώσει φωτογραφικά ως έχει αφού πριν έχει διατρέξει με το «πινέλο/ φακό» του γνωστές τσαρουχικές φιγούρες, γυμνές και μη. Επιχειρούμε ένα σχόλιο για την πολύχρονη φιλία των δύο ανδρών, μέσα από το έργο τους. Του Ρίτσου και του Τσαρούχη. Μια απόπειρα αισθητικής ανασύνθεσης της δεκαετίας του ’60, στην Ελλάδα».