Εκεί στην παραθαλάσσια κομητεία του Norfolk υπάρχει ένα γκαράζ βελτιώσεων με το εντυπωσιακό όνομα Old Empire Motorcycles. Μετατρέπουν και μετασκευάζουν μοτοσυκλέτες -κλασικές κατά προτίμηση-, αφιερώνοντάς τους ατέλειωτο χρόνο, κόπο και χρήμα. Παράδειγμα αποτελεί η Ducati 900SS που παρουσιάζουμε σήμερα –ένα μνημείο της εγγλέζικης μαστοροσύνης. Αν δυσκολεύεστε να χαρακτηρίσετε τη μοτοσυκλέτα που βλέπετε, σάς λέμε πως πρόκειται για μια κατασκευή steampunk: εμπνέεται δηλαδή από την τεχνολογική αισθητική των ατμομηχανών του 19ου αιώνα. Η steampunk αισθητική υποτίθεται πως δείχνει πώς θα ήταν οι μηχανές μας αν, αντί του κινητήρα εσωτερικής καύσης είχαν επικρατήσει ολοκληρωτικά οι ατμομηχανές. Δηλαδή σαν να λέμε πώς θα έμοιαζαν τα κοτόπουλα αν είχαν επικρατήσει οι δεινόσαυροι στη γη… Η Old Empire Motorcycles δουλεύει ως εξής: παίρνει τη μοτοσυκλέτα του πελάτη και την μετατρέπει σύμφωνα με τις εντολές του και τα όρια της τσέπης του. Συνήθως το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Οι δημιουργίες τους είναι ένας αριστοτεχνικός συνδυασμός κορυφαίων υλικών και χειροτεχνίας με κυρίαρχη την αισθητική Brough Superior (η θρυλική μοτοσυκλέτα του Λόρενς της Αραβίας) ανακατεμένη με πολύ νέο ή μεταχειρισμένο δέρμα και στοιχεία από τα cafe-racer που λατρεύουν οι μουσάτοι, τατουαρισμένοι χίπστερ καφετζήδες και καφενόβιοι του Λονδίνου. Βέβαια όταν δουλεύεις σύμφωνα με τις επιταγές ενός πελάτη, είσαι αναγκασμένος σε ένα σωρό συμβιβασμούς που περιορίζουν τη δημιουργική ελευθερία. Για να αποτινάξουν αυτά τα δεσμά οι μάστορες της ΟΕΜ καταφεύγουν μερικές φορές στο εξής τρικ: γίνονται οι ίδιοι πελάτες του εαυτού τους. Με τη διαφορά ότι σαν πελάτες δεν επιβάλλουν κανέναν περιορισμό στον εαυτό τους. No limits και ό,τι ήθελε προκύψει. Κάπως έτσι προέκυψε και ο Τυφώνας, μια ιδιοκατασκευή με εξαιρετική προσοχή σε κάθε της λεπτομέρεια. Προσέξτε για παράδειγμα το δεξί γκριπ στο Τουέντις «κρεμαστό» τιμόνι τύπου board-tracker. Είναι τυλιγμένο με λεπτές λωρίδες φίνα κατεργασμένου δέρματος και φορά μιαν ανάποδη μανέτα φρένου, ενώ αμέσως παραδίπλα τα δάχτυλα συναντούν ένα χειροποίητο διακόπτη μίζας και τη γκαζιέρα. Η οποία λειτουργεί με γρανάζι αντί για ράουλο, το καπάκι του οποίου προσδίδει στο κομψό μηχανισμό τη όψη ενός ποδηλατικού κουδουνιού. Ντλιν! Ντλιν! Θαυμάστε επίσης το αρθρωτό πιρούνι girder, φινιρισμένο στο ίδιο βαθύ βυσσινί χρώμα που ντύνει το χωροδικτύωμα του πλαισίου και το ρεζερβουάρ. Αποσβένει τις ανωμαλίες του δρόμου με ένα αμορτισέρ που κρύβει στα σωθικά του εκεί ψηλά. Αποκτά δε, ρυθμίσεις και αποσβέσεις, με ένα σύστημα τριβέων τους οποίους ο αναβάτης ρυθμίζει κατά το κέφι του από τις τεράστιες μπρούτζινες στρόφιγγες, δεξιά και αριστερά των αρθρώσεων. Ύστερα είναι και τα φρένα. Που κανονικά υπάρχουν για να σταματούν τη μοτοσυκλέτα. Όμως οι συγκεκριμένες επιλογές της ΟΕΜ, μουσειακά ταμπούρα άψογης αισθητικής και μειωμένης αποτελεσματικότητας, δεν τα καταφέρνουν και τόσο καλά. Η πρόσφυση σίγουρα δεν υποβοηθείται από την επιλογή των καχεκτικών ελαστικών που ταιριάζουν περισσότερο σε «παπάκι» παρά σε μια μοτοσυκλέτα 85 ίππων. Στον οριστικό αφανισμό της όποιας πρόσφυσης συμβάλλει αποφασιστικά και η παντελής έλλειψη πίσω ανάρτησης. Ο μπρούτζινος προβολέας με την αισθητική γκαζόλαμπας γοητεύει, το ίδιο και η χειροποίητη σφήνα από δέρμα και μέταλλο που ποζάρει για σέλα –μέχρι βέβαια να καθίσει κανείς πάνω της, οπότε αντιλαμβάνεται πως εκτός από πανέμορφη είναι και απολύτως άβολη. Το τεράστιο γρανάζι που παίζει το ρόλο σφιγκτήρα στον λαιμό συμπληρώνει το σύνολο της γκροτέσκας ιδιοκατασκευής με την «παλαιοντολογική» αισθητική. Ο Τυφώνας είναι μια δυστοπική κατασκευή -ειδικά για τα οπίσθια του αναβάτη- που προφανώς απευθύνεται σε αναβάτες με αυτό- τιμωρητικές τάσεις και σοβαρά θέματα χρήζοντα μηχανικού και ψυχιάτρου. Αυτό πάντως δεν μάς απαγορεύει να τη θαυμάσουμε σαν ένα έργο τέχνης, τόσο ελκυστικό στην όψη όσο βασανιστικό είναι στην οδήγηση. The Typhoon from Old Empire Motorcycles on Vimeo. Θανάσης Χούντρας