Μπορεί η εταιρεία του να παραπατάει, όμως ο Καστιλιόνι παραμένει ιδιοφυία στο μάρκετινγκ και τα γκρίζα εταιρικά παιχνίδια. Εκεί που άλλοι θα κρύβονταν να γλιτώσουν την καζούρα, αυτός βγαίνει μπροστά με σημαία τα οικονομικά προβλήματα της MVAgusta. Και δημιουργεί τόσο ντόρο που χάνεται η μπάλα.
Tα παπαγαλάκια του στον ιταλικό Τύπο σπέρνουν νέες φήμες σωτηρίας. Η MVAgusta λένε αποτελεί τώρα στόχο της αμερικάνικης Polaris. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Στόχο για ποιο πράγμα; Εξαγορά; Συμμετοχή; Άγνωστο, έτσι κι αλλιώς πρώτα πρέπει να επιβεβαιωθεί η «φήμη».
Έχουμε εξηγήσει διεξοδικά τη δεινή οικονομική κατάσταση της ιστορικής ιταλικής εταιρείας που βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονα, ειδικά μετά την απόφαση της Mercedes-AMG να εκδηλώσει πρόθεση εξαγοράς πλειοψηφικού πακέτου 51%. Σήμερα οι Γερμανοί κατέχουν 25%. Η πρότασή τους βγάζει από τη μέση τον Τζιοβάνι Καστιλιόνι και βάζει τέλος στη σύντομη θητεία του ως CEO της φίρμας.
Αυτό είναι κάτι που ο 35-χρονος γόνος Καστιλιόνι αρνείται προς το παρόν να δεχτεί, οδηγώντας την εταιρεία που έσωσε ο πατέρας του κατά τη δεκαετία του ’90, στον τοίχο. Διότι παρά τις τρέχουσες διαρκείς οικονομικές δυσκολίες, η θέση του CEO προσφέρει και κάποια προνόμια.
Η σκληρή αλήθεια όμως είναι αυτή: οι λεπτομέρειες των οικονομικών συμφωνιών και υποχρεώσεων που έχει συνάψει η MVAgusta είναι τέτοιες που κανείς ξένος επενδυτής δεν πρόκειται να μπλέξει με τους Ιταλούς, αν δεν έχει εξασφαλίσει προηγουμένως τον απόλυτο έλεγχο της εταιρείας.
Αυτό ισχύει βέβαια και για την Polaris από τη συντηρητική Μινεσότα των ΗΠΑ. Η ιστορία που έχει σκάσει λοιπόν σχετικά με τους «Αμερικάνους επενδυτές» είναι φούμαρα. Ο Καστιλιόνι συνεχίζει τα παιχνιδάκια του, σπέρνοντας φήμες για να τρομάξει τους Γερμανούς.
Όμως επειδή δεν υπάρχει καπνός χωρίς έστω μια μικρή φωτιά, οι άνθρωποι του έγκριτου αμερικάνικου Asphalt and Rubber το έψαξαν το ζήτημα μέσω των δικών τους επαφών. Και βρήκαν τη φωτιά.
Δεν πρόκειται για ενδιαφέρον εξαγοράς ή αγοράς μειοψηφικού πακέτου,,,, αλλά για μια συνηθισμένη εμπορική συνεργασία μεταξύ δύο εταιρειών στη βάση του πελάτης / προμηθευτής. Πιο συγκεκριμένα οι Αμερικανοί θέλουν να αγκαζάρουν την MVAgusta για να τους φτιάξει έναν καινούργιο κινητήρα. Αυτό.
Μηχανικοί σίγουρα στο ιταλικό εργοστάσιο υπάρχουν και πολύ άξιοι. Και έχουν ανάγκη από δουλειά και πελατεία. Η δε Polaris είναι μια εταιρεία που οικονομικά στέκει πολύ καλά. Οι άνθρωποί της είναι έξυπνοι επιχειρηματίες. Και πράγματι, στην πολιτική της χωράνε οι εξαγορές άλλων εταιρειών, εφόσον διακρίνει προοπτική.
Όμως από εκεί ως την εταιρική συμμετοχή, συνέργια, διάσωση, υπάρχει ένα χάσμα που για να γεφυρωθεί απαιτεί διαστημική φαντασία –την οποία προφανώς ο Τζιοβάννι διαθέτει άπλετη. Βλέπει κάτι που κανείς άλλος δεν μπορεί; Έχει άσο στο μανίκι;
Άγνωστο. Όπως και νά ‘χει, το δράμα απέχει πολύ από το τέλος του και αυτό εγγυάται κάμποσα ακόμα επεισόδια στη τρέχουσα σαιζόν.
Θανάσης Χούντρας
