Ολοκληρώθηκε το ταξίδι στη Χώρα του «Λευκού Σύννεφου»

Ένα ταξίδι στην άκρη του κόσμου για άλλους αποτελεί όνειρο ζωής, για τον Κώστα Μητσάκη όμως γίνεται πραγματικότητα. Για εκείνον το όνειρο μετατρέπεται σε αναμνήσεις και εμπειρίες -που τις μοιράζεται μαζί μας. Το πρωτότυπο οδοιπορικό στη Νέα Ζηλανδία ολοκληρώθηκε και ο ταξιδευτής στέλνει στο newsbeast.gr την τελευταία ανταπόκριση από την «άλλη άκρη του κόσμου». «Η πρόταση του Mike με αιφνιδίασε ευχάριστα και πραγματικά δεν είχα κανέναν λόγο να αρνηθώ. Ιδιαίτερα ενθουσιασμένος από την γνωριμία μας, ο Νεοζηλανδός Harley biker μου πρότεινε να ταξιδέψουμε μαζί από την Christchurch ως το λιμάνι του Picton (340 χλμ.), εκεί όπου θα έπαιρνα το καράβι της επιστροφής για το βόρειο νησί. Ο Mike, αντίθετα, θα επέστρεφε αυθημερόν πίσω στην πόλη του… Έτσι, νωρίς το πρωινό της επομένης, οι δυο «ομόσταυλες» Harley-Davidson ρολάριζαν πάνω στον κεντρικό οδικό άξονα 1, με αρχικό προορισμό την παραλιακή κωμόπολη Kaikoura στην ανατολική ακτή του νότιου νησιού (183 χλμ. βόρεια της Christchurch). Ο λαμπερός ήλιος που ανέλαβε να «στεγνώσει» την φύση από τις βροχές των δυο προηγούμενων ημερών είχε ανεβάσει κατακόρυφα και την διάθεσή μας, ενώ για πρώτη φορά είδα τον υδράργυρο στο νότιο νησί να αγγίζει διψήφια νούμερα (11ο C). Ο χειμώνας του νοτίου ημισφαιρίου πλησίαζε στο τέλος του… Προσεγγίζοντας την Kaikoura των 2.500 κατοίκων, κατευθυνθήκαμε αμέσως στην προβλήτα του μικρού λιμανιού. Αφού αφήσαμε παράμερα τις μοτοσυκλέτες,  επιβιβαστήκαμε σ’ ένα μικρό ταχύπλοο και βγήκαμε στα ανοικτά για να εντοπίσουμε γαλάζιες φάλαινες που συνηθίζουν να κάνουν την καθημερινή βουτιά τους στα  ωκεάνια νερά της περιοχής. Ήμασταν όμως άτυχοι, οι φάλαινες δυστυχώς μας «σνομπάρισαν», μόνο φώκιες και δελφίνια κολυμπούσαν δίπλα στο μικρό πλεούμενο και έπαιζαν με τα κύματα… Φώκιες, όμως, δεν έτυχε να δω μόνο στην θάλασσα, αλλά και στον …δρόμο. Λίγο μετά την Kaikoura, δεκάδες παιχνιδιάρες φώκιες λιάζονταν στην παραλία, δίπλα ακριβώς στην άσφαλτο. Eνδεικτική, όσο και πρωτότυπη, ήταν η πινακίδα σήμανσης που εφιστούσε την προσοχή των διερχόμενων οδηγών για την παρουσία των θαλάσσιων ζώων στην στεριά… Με μια θερμή χειραψία και με τις καθιερωμένες  αναμνηστικές φωτογραφίες, αποχαιρετιστήκαμε με τον Mike στο λιμάνι του Picton – 3,5 ώρες μετά αντίκριζα την αστική παραλιακή ζώνη της πρωτεύουσας Wellington. Στη νεοζηλανδική μητρόπολη των μόλις 400.000 κατοίκων παρέμεινα και την επόμενη μέρα για μια σύντομη γνωριμία με τα κυριότερα και πιο αντιπροσωπευτικά αξιοθέατά της: το Κοινοβούλιο, την Εθνική Βιβλιοθήκη, την πλατεία Civil Square, τον Καθεδρικό ναό της πόλης και το εκπληκτικό μουσείο «Museum Te Papa Tongarewa». Όμως, η άμμος στην κλεψύδρα του «NEW ZEALAND TOUR 2015» τελείωνε. Είχα μόλις δυο μέρες στην διάθεσή μου να επιστρέψω στην Auckland για να παραδώσω την ασημένια Harley-Davidson στην τοπική αντιπροσωπεία και να ετοιμάσω κατόπιν τις αποσκευές μου για το μεγάλο αεροπορικό ταξίδι του επαναπατρισμού στην Ελλάδα. Στο ενδιάμεσο, ωστόσο, ήθελα –και προλάβαινα με την ψυχή στο στόμα– να επισκεφθώ δυο αρκετά δημοφιλείς προορισμούς του βορείου νησιού. Η τοποθεσία «Hobbiton Movie Set» ήταν ένα οικογενειακό αγρόκτημα (περίπου 10 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της κωμόπολης Matamata και 160 χλμ. νοτιοανατολικά της Auckland), όπου έγιναν τα γυρίσματα των επικών κινηματογραφικών ταινιών «Ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών» και «Hobbit». Παρόλο που δεν τυγχάνω fun των συγκεκριμένων κινηματογραφικών έργων, πραγματοποίησα τελικά μια δίωρη οργανωμένη ξενάγηση στο χώρο και τις εγκαταστάσεις των γυρισμάτων, έναντι τσουχτερού όμως αντιτίμου (75 δολάρια). Όλη η ευρύτερη περιοχή της πόλης Rotorua (220 χλμ. νοτιοανατολικά της Auckland), εκτός από κοιτίδα πολιτισμού των ιθαγενών Μαορί, είναι μια τοποθεσία που κρύβει στα σωθικά της τεράστια ενέργεια και θερμότητα. Η ηφαιστειακή γη της Rotorua είναι γεμάτη από αμέτρητες θειούχες θερμές πηγές που αχνίζουν, φαντασμαγορικούς θερμοπίδακες (geyser) και μικρές λίμνες με πολύχρωμα νερά. Στο Πάρκο «Way-O-Tape – Thermal Wonderland»,  η πηγή γκέιζερ «Lady Knox Geyser» και οι θειούχες πηγές «Champagne Pool» και «Mud Pool» ήταν «όλα τα λεφτά». Στην δε κοντινή πόλη Rotorua, το «Meeting House Ohinemutu» των ιθαγενών Μαορί και το Μουσείο Πολιτισμού «Rotorua Museum» μου πρόσφεραν ένα ενδιαφέρον ταξίδι γνώσεων  στα άδυτα του πολιτισμού των αυτοχθόνων Μαορί. Είχε πλέον σουρουπώσει όταν πήγα στο «Meeting House Ohinemutu» της Rotorua, για να παρακολουθήσω μια παραδοσιακή γιορτή των Μαορί. Οι ιθαγενείς κάτοικοι της χώρας, παρά τις διώξεις, την δήμευση της γης τους και την καταπίεση που γνώρισαν από τους αποικιοκράτες, έχουν καταφέρει να διατηρήσουν ζωντανή μέχρι σήμερα την γλώσσα και την κουλτούρα τους. Ήταν η τελευταία μου νύχτα στη Νέα Ζηλανδία. Το επόμενο βράδυ, με τις «αποσκευές» της καρδιάς γεμάτες μοναδικές εμπειρίες και παραστάσεις, θα αποχαιρετούσα την πανέμορφη «Aotearoa». Την «Χώρα του Λευκού Σύννεφου», όπως αποκαλούν τον τόπο τους οι περήφανοι Μαορί, που εξακολουθούν να διατρανώνουν με πάθος ότι: «Η γη είναι μια μάνα που ποτέ δεν πεθαίνει»… Θανάσης Χούντρας