«4, 8, 15, 16, 23, 42…» Αν οι συγκεκριμένοι έξι αριθμοί σου λένε κάτι ή δεν τους έχει ξεχάσει ποτέ, σημαίνει ότι κι εσύ είσαι ένας/μία από τα εκατομμύρια φαν του Lost που είχες «φάει» κόλλημα με τη σειρά-φαινόμενο. Και σίγουρα, οι αριθμοί αυτοί είχαν «κάψει» τα εγκεφαλικά κύτταρά σου, όπως όλων μας που προσπαθούσαμε να εξηγήσουμε τι σημαίνουν.
Είκοσι χρόνια μετά την πρώτη προβολή (22/9/2004), το Lost επέστρεψε και το Netflix χρησιμοποίησε τους συγκεκριμένους έξι αριθμούς για να μας ανακοινώσει πως ανεβαίνει στη δημοφιλή πλατφόρμα, ενώ λίγες μέρες μετά, φιγουράρει στο top 5. Καθόλου τυχαίο, αφού είμαστε πολλοί όσοι νιώσαμε πως… «We have to go back»!
Να επιστρέψουμε, όχι μόνο στο νησί, αλλά και στο δικό μας παρελθόν, στα χρόνια της νιότης μας… Να επιστρέψουμε σε μια πιο ξέγνοιαστη εποχή για τους περισσότερους, να κάνουμε μια «βουτιά» στις αναμνήσεις μας. Γιατί, η επιστροφή του Lost (και των έξι κύκλων) μέσω Netflix, είναι πολλά περισσότερα από μια επανάληψη μιας τηλεοπτικής σειράς που αγαπήθηκε από το κοινό.
Γιατί και το ίδιο το Lost είναι πολλά περισσότερα… Είναι ένα τηλεοπτικό φαινόμενο που έγραψε ιστορία και άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τηλεόραση. Είναι αυτό που άνοιξε το δρόμο για να επενδυθούν χρήματα για καλές και ακριβές παραγωγές στην τηλεόραση κι εκπαίδευσε μια γενιά τηλεθεατών. Και το κυριότερο; Το Lost σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα social media όπως τα ξέρουμε σήμερα, δημιούργησε μια παγκόσμια κοινότητα, μέλη της οποίας έγιναν όλοι οι φαν του (Losties) απ’ όλο τον κόσμο.
Γιατί δεν θυμάμαι με άλλη σειρά να μπαίνουμε σε forum και να προσπαθούμε με άγνωστους χρήστες απ’όλο τον κόσμο να αναλύουμε όσα είδαμε στο προηγούμενο επεισόδιο… Να λύσουμε το μυστήριο και να γράψουμε (στα αγγλικά πάντα, κάνοντας επιτέλους και εξάσκηση στο Lower που είχαμε πάρει κάτι χρόνια πριν) τη δική μας θεωρία.
Lost…mania
Τέτοια ήταν η μανία που μας είχε πιάσει με τη σειρά που έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας. Όλοι είχαμε κάποιον στην παρέα που κατέβαζε από το μTorrent (αν δεν το κάναμε οι ίδιοι περιμένοντας με απίστευτη υπομονή να κατέβει, καθώς τότε το ίντερνετ σερνότανε) το επεισόδιο που μόλις είχε προβληθεί στις ΗΠΑ, το έκανε dvd και μετά μας το μοίραζε. Και το βράδυ, μετά τη δουλειά, μαζευόμασταν στο σπίτι η παρέα, παραγγέλναμε απ’ έξω και βλέπαμε το επεισόδιο. Κι αφού τελείωνε καθόμασταν με τις ώρες να κάνουμε αναλύσεις, ενώ μπαίναμε στα forum να δούμε τι έλεγαν οι υπόλοιποι Losties.
Αλλά και την επόμενη μέρα στο γραφείο, όλοι – μέχρι και ο διευθυντής- συζητούσαμε για το Lost. Παντού.. Στις καφετέριες, στα μπαράκια, σε ραδιοφωνικές εκπομπές, όλοι μιλούσαν για το Lost. Θυμάστε να το έχει πετύχει αυτό άλλη σειρά; Με το Lost μάθαμε και το spoiler, ζητώντας από φίλους να μη μας πούνε τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο. Δεν ήθελε κανείς να μάθει τη συνέχεια, περιμέναμε όλοι να το δούμε στην οθόνη μας. Η μαγεία ξεπερνούσε ακόμα και την περιέργειά μας.
Το Lost έφερε την επανάσταση
Οι επιζήσαντες ενός αεροπορικού δυστυχήματος της πτήσης 815 των αερογραμμών Oceanic Air, είναι υποχρεωμένοι να συνεργαστούν για να επιβιώσουν σε ένα φαινομενικά έρημο τροπικό νησί του Ειρηνικού. Αυτή είναι σε δυο αράδες η υπόθεση του Lost, που σίγουρα δεν μπορεί να χωρέσει τα έξι περιπετειώδη χρόνια μυστηρίου, σύγκρουσης χαρακτήρων και αφανέρωτων μυστικών!
Ένας γιατρός (Τζακ), μια κατάδικος (Κέιτ), ένας νεαρός ζάπλουτος (Χέρλυ), ένας τυχοδιώκτης (Σόγιερ), ένας βετεράνος του πολέμου του Κόλπου (Σάιντ), ένα ζευγάρι Κορεατών και ο πάντα αινιγματικός μεσήλικας Τζον Λοκ, είναι μεταξύ των «Αγνοούμενων» που για έξι ολόκληρα χρόνια έγιναν κομμάτι μας. Και πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά που έφερε επανάσταση στην τηλεόραση.
Εδώ, γνωρίσαμε τα flashback, τα οποία όχι μόνο δεν μας κούρασαν, αλλά τα βρίσκαμε συναρπαστικά, αφού λειτουργούσαν είτε ως μέσο λύσης κάποιου μυστηρίου, είτε τρόπος για να γνωρίσουμε κάθε ήρωα ξεχωριστά. Στο Lost ο έρωτας δεν ήταν το βασικό στοιχείο, αν και μας απασχόλησε με ωραίο τρόπο το τρίγωνο Τζακ – Κέιτ – Σόγιερ. Δεν είχαμε επίσης σκηνές σεξ, όπως σε άλλες σειρές, ούτε καν γυμνό. Οι παραγωγοί δεν επένδυσαν καθόλου σε αυτό το κομμάτι.
Το Lost είναι καθαρά μια εγκεφαλική σειρά που σε βάζει στο παιχνίδι μυστηρίου, το οποίο προσπαθείς να λύσεις. Όχι, πάντα, αφού μέχρι και σήμερα έχουμε πολλές άλυτες απορίες.
Έξι χρόνια κράτησε, μέχρι τον Μάιο του 2010 και η απίθανη ιστορία του απλώθηκε σε 121 επεισόδια, που το καθένα ξεχωριστά, έμοιαζε με ταινία μικρού μήκους. Και μόνο αυτό, δείχνει το πόσο πρωτοπόρα και επαναστατική για την εποχή ήταν η σειρά.
Και μπορεί να έχουν περάσει 14 χρόνια από το αμφιλεγόμενο φινάλε του, όμως, μέχρι και σήμερα με συγκίνηση θυμόμαστε τους πρωταγωνιστές, τον μαύρο καπνό, τους «Άλλους», την καταπακτή, το νησί…
Τα dvd’s που μου έγραφε φίλος τα επεισόδια, τα έχω ακόμα ως ανάμνηση μιας γλυκιάς εποχής και κομμάτι της ξέγνοιαστης νιότης μου. Γιατί, πάντα το Lost θα μου θυμίζει τα χρόνια αυτά. Ακόμα και αν με ξενέρωσε – όπως τη συντριπτική πλειοψηφία των φαν του- με το τέλος του. Ένα τέλος που οι περισσότεροι δεν το έχουμε καταλάβει ακόμα και πολλούς τους ξενέρωσε τόσο που έλεγαν πως «τσάμπα τα έξι χρόνια» που σπατάλησαν για το βλέπουν.
Ήταν, όμως, τσάμπα τα χρόνια που καθηλωνόμασταν για να βλέπουμε Lost; Όχι, σε καμία περίπτωση. Αυτό το «πείραμα» ήταν πετυχημένο, γιατί στην τελική, δεν έχει πάντα σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Και αυτό το τηλεοπτικό ταξίδι ήταν και θα είναι πάντα στις καρδιές των Losties, μαγικό!
