«Όλοι προσπαθούσαμε να έρθουμε σε επαφή», λέει κάπου ο John Shepherd συμπυκνώνοντας μια έρευνα ζωής 30 ετών. Ή, καλύτερα, όλη του τη ζωή.
Τι προσπαθούσε να κάνει; «Ο Τζον Ήθελε να Επικοινωνήσει με Εξωγήινους». Και πέρασε τρεις ολόκληρες δεκαετίες αναζητώντας ίχνη εξωγήινης ζωής, ως ερασιτέχνης ερευνητής μεν, άσος δε στα ηλεκτρονικά και τα ραδιοσήματα.
Τις δεκαετίες του 1970, του 1980 και του 1990 ο Τζον τις πέρασε προσπαθώντας να στείλει μηνύματα στο άγνωστο από το σπίτι του στο βόρειο Μίσιγκαν. Το παγκόσμιο μήνυμα που έστελνε ήταν μουσική, από τζαζ μέχρι και ρέγκε, εκπέμποντάς το στο Υπερπέραν μέσω μιας σοφιστικέ διάταξης από μηχανήματα.
Αυτό είναι το νέο φιλμάκι που μας έφερε το Netflix και καταφέρνει να στριμώξει 30 χρόνια ζωής σε μόλις 16 λεπτά. Και είναι μια τόσο ωραία και τρυφερή δουλειά που απέσπασε το βραβείο κοινού στις μικρού μήκους ταινίες στο φετινό Φεστιβάλ του Σάντανς.
Πλέον είναι μεγάλος ηλικιακά, τα θυμάται όμως όλα σαν να ήταν χθες. Δεν άλλαξαν εξάλλου και πολλά στις τρεις αυτές δεκαετίες, ο εξοπλισμός μόνο.
«Τα ενδιαφέροντά μου ήταν να εξερευνήσω το άγνωστο και το άγνωστο είναι αυτό ακριβώς: άγνωστο», λέει με τη σοφία του ανθρώπου που αφιερώθηκε ολόψυχα σε κάτι.
Τα μηχανήματά του κατέλαβαν με τα χρόνια το υπνοδωμάτιό του. Και το σαλόνι μετά. Τριάντα χρόνια ήταν αυτά, τριάντα χρόνια άκαρπων προσπαθειών να φέρει στο φως το άγνωστο.
Κάτι κέρδισε όμως, «γέμισε τη ζωή μου», παραδέχεται, «της έδωσε κάτι, νόημα». Δεν μπορείς να πεις περισσότερα, γιατί αυτά είναι λίγο πολύ όλα. Αν και 30 ολόκληρα χρόνια θα κρύβουν κι άλλα πράγματα, δεν μπορεί…
