Νατάσα Ράγιου: Το συγκινητικό αντίο στη Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου

Με μία συγκινητική ανάρτηση στο Facebook, η Νατάσα Ράγιου θέλησε να πει το δικό της «αντίο» στην Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου, λίγες ώρες πριν την ημέρα της κηδείας της. Οι δύο γυναίκες συνδέονταν με μία μακρόχρονη φιλία, που επισφραγίστηκε με κουμπαριά, καθώς η Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου είχε βαφτίσει το γιο της Ράγιου.

«Αντίο… Χριστίνα μου.. Όταν αντίκρισα την μεγάλη πόρτα της δημοσιογραφίας ήσουν εκεί. Μου την άνοιξες. Όταν με φλέρταρε η τηλεόραση ήσουν εκεί. Βράχος κι ανάχωμα . Στις χαρές και στις στεναχώριες μου ήσουν εκεί. Με ισορροπούσες. Στους ενθουσιασμούς μου ήσουν εκεί. Με προσγείωνες. Όταν πληγώθηκα ήσουν εκεί. Με κράτησες όρθια. Στα άγχη και στις φρίκες μου ήσουν εκεί. Με καθησύχαζες. Στα προβλήματα ήσουν εκεί. Μου τα έλυνες μαγικά. Στον γάμο μου ήσουν εκεί. Άλλαξες τα στέφανα. Στις δυσκολίες ήσουν εκεί. Με ενθάρρυνες. Στην πολιτική μου καριέρα ήσουν εκεί. Με στήριζες. Στην γέννηση του παιδιού μου ήσουν εκεί. Σου μελάνιασα τα μπράτσα ενώ πονούσα και μετά το κράτησες πρώτη στα χέρια σου και το έπλυνες. Και ύστερα έγινες η νονά του. Σε όλη μου την ζωή, από 20 χρόνων κορίτσι, με πρόσεχες. Ήσουν εκεί.

Τώρα είμαι εγώ εδώ για σένα. Όπως οφείλω.

Η μοίρα ήθελε να είμαι εκεί για σένα, το τελευταίο σου βράδυ σ αυτήν τη ζωή, να είμαι εκείνη που σε βρήκε την επόμενη μέρα, τρέχοντας από αγωνία και κακό προαίσθημα, να είμαι εκείνη που σ αγκάλιασε για τελευταία φορά.. Έμελλε να είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που είδες, που μίλησες, για τον οποίο μαγείρεψες. Θλιβερό προνόμιο. Και παράλληλα ευλογία.

Είμαι εδώ για να σε αποχαιρετήσω εκ μέρους όλων, να πω δυο λόγια, από καρδιάς, για μια Κυρία, με όλες τις έννοιες και αποχρώσεις της λέξης. Για την ακρίβεια, το όνομά σου θα έπρεπε να είναι δίπλα στο λήμμα “κυρία” στο λεξικό.

Φάρος φωτεινός ευγένειας, καλοσύνης γενναιοδωρίας.

Σε έναν επαγγελματικό χώρο και σε έναν κόσμο που βγαίνουν μαχαίρια, κυριαρχούν ίντριγκες, κακίες κι ο ένας την στήνει στον άλλον, αρνητικό για σένα δεν είχε να πει κανείς. Ποτέ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε..

Συσπείρωνες γύρω σου διαφορετικούς ανθρώπους σαν μαγνήτης θετικής αύρας. Ακόμα και στους κακόβουλους, τους άδικους, έβρισκες πάντα ελαφρυντικά.

Σου οφείλουμε όλοι πολλά. Συγγενείς φίλοι , φίλοι φίλων, συνάδελφοι. Σου οφείλουν οι εφημερίδες, η τηλεόραση και οι άνθρωποί τους.

Από την ώρα που σε συνάντησα και μου γνώρισες τον, μαγικό για μένα τότε, χώρο της δημοσιογραφίας, ήσουν η μια από τις τρεις, στην χρυσή, κατά γενική ομολογία, τριάδα των γυναικών που η πένα τους και το ήθος τους ξεχώριζαν: Μαίρη Πρωτογήρου, Χριστίνα Λυκιαρδοπούλου, Ρένα Θεολογίδου.

Εσάς είχαμε πρότυπα και οδηγούς, οι νεοεισερχόμενοι στον χώρο.

Εκτίμηση και σεβασμός.

Τα τελευταία σου λόγια: “Δεν πάει τίποτα κάτω.. γειά σου κορίτσι μου… Θα τα πούμε αύριο”. Αυτή ήταν η τελευταία λέξη: Αύριο. Δεν ήρθε για σένα το αύριο. Ήρθε για όλους εμάς. Κι ήταν μαύρο και σκοτεινό…», έγραψε μεταξύ άλλων στη μακροσκελή ανάρτησή της.