Μπορούμε να θεωρούμε «αριστούχο» ένα μαθητή, που καταφέρνει να εισαχθεί σε μια πανεπιστημιακή σχολή αλλά αδυνατεί να διαβάσει ένα χάρτη, να συμπληρώσει σωστά μια αίτηση προς μια υπηρεσία ή να διαλέξει μεταξύ δύο παρόμοιων προϊόντων το πιο συμφέρον;
Πόσο προσανατολισμένο είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα στο να παρέχει γνώσεις και δεξιότητες που θα αποδειχτούν χρήσιμες στους αυριανούς πολίτες στην καθημερινότητά τους; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα, που θέτει η έρευνα PISA, που ξεκίνησε το 2000 με ευθύνη του ΟΟΣΑ και γίνεται ανά τρία χρόνια σε πάνω από 70 χώρες.
Τα αποτελέσματα για την Ελλάδα δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντικά και για αυτό αντιμετωπίστηκαν συχνά από πολιτική ηγεσία και συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς με αρκετή καχυποψία. Στην ουσία όμως, απλά επιβεβαιώνουν κάτι το οποίο γνωρίζουμε, όπως επισημαίνουν στους «27 της Ευρώπης» αρμόδιοι για τη διεξαγωγή της έρευνας και εκπαιδευτικοί από διάφορες βαθμίδες.
Η παιδεία μας είναι συχνά ακαδημαϊκή, θέλει τον καθηγητή ρήτορα και το μαθητή ακροατή και προωθεί ακόμα σε μεγάλο βαθμό την αποστήθιση, κοινώς «παπαγαλία».
Η εκπομπή ασχολείται με το φινλανδικό, «πρότυπο» εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο σταθερά κατακτά την καλύτερη κατάταξη μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, δείχνει τον έντονο προβληματισμό που προκάλεσαν τα αποτελέσματα σε άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και ταξιδεύει σε χώρες, που απροσδόκητα βρέθηκαν με πολύ καλή βαθμολογία παρά τα οικονομικά τους προβλήματα, όπως η Πολωνία.
Στην εκπομπή μιλά και η αρμόδια επίτροπος της ΕΕ, Ανδρούλα Βασιλείου για τις διαφορές ανάμεσα στα εκπαιδευτικά συστήματα στην Ευρώπη, διαφορές που υπάρχουν όμως ανάμεσα και σε περιοχές της ίδιας χώρας, όπως συμβαίνει στην περίπτωση του Βελγίου.
Σάββατο 25 Ιουνίου στις 16:00, στη ΝΕΤ
