Ένας άντρας 50+, με επιστολή του στην ειδική στήλη του βρετανικού Guardian για τη σεξουαλική ζωή και υγεία, αποκαλύπτει πως έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τη χήρα του αδερφού του, μετά τον θάνατο του τελευταίου. Όπως λέει, ο ίδιος πρόσφατα βγήκε από μια μακροχρόνια, κακοποιητική σχέση, ενώ ο αδερφός του πέθανε πέρυσι.
«Μετά από μια οικογενειακή συγκέντρωση, η χήρα του μου την έπεσε έντονα. Μετά από τόση δυστυχία, λάτρεψα την προσοχή, η οποία κατέληξε σε λίγο σεξουαλικό παιχνίδι και, μετά την επιστροφή στα σπίτια μας σε διαφορετικές χώρες, ξεκίνησε και ένα έντονο sexting.
Εκείνη λέει ότι με ήθελε επί δεκαετίες, όμως δεν ξέρω τι να σκεφτώ για αυτό. Είναι προφανές ότι θέλει περισσότερα από εμένα. Παρόλο που περνάω καλά μαζί της, αισθάνομαι χαλαρός στην παρουσία της και απολαμβάνω το σεξουαλικό παιχνίδι και το sexting, δεν έχω ιδέα τι να κάνω στη συνέχεια.
Κανείς από τους δυο μας δεν έχει ιδέα πώς μπορεί να αντιδράσουν οι οικογένειές μας αν ήξεραν. Πέρα από αυτό, ζούμε τόσο μακριά ο ένας από τον άλλον, που θα ήταν δύσκολο να διατηρήσουμε μια σχέση. Πώς γίνεται κάτι να το νιώθεις τόσο άνετο και σωστό και την ίδια ώρα τόσο λάθος και ακατόρθωτο;».
Η απάντηση της ειδικού
Η Pamela Stephenson Connolly, η οποία είναι ψυχοθεραπεύτρια με έδρα τις ΗΠΑ και ειδικεύεται στη θεραπεία σεξουαλικών διαταραχών, του απαντά μέσω του Guardian: «Όταν ο ερωτισμός αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων που πενθούν μπορεί να υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος – η διατήρηση των δεσμών με το πρόσωπο που έχει πεθάνει πρόσφατα. Δεν είναι ασυνήθιστο να προκύπτουν τέτοια συναισθήματα και η σεξουαλική σπίθα φουντώνει πάντα όταν υπάρχει κάτι απαγορευμένο στον δεσμό.
Στην πραγματικότητα, κάθε εμπόδιο που αναφέρατε ενισχύει αυτή τη σχέση. Ακούω ότι η οικογένεια μπορεί να αποδοκιμάζει (από μόνη της η απόκρυψη πυροδοτεί το πάθος), αλλά στην πραγματικότητα, ποιο είναι το κακό; Είναι σαφές ότι κάνει και τους δυο σας να αισθάνεστε καλύτερα – τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Έχετε ήδη επίγνωση των πρακτικών επιπτώσεων. Απλά προσπαθήστε να μην τις χάσετε από τα μάτια σας».