Δύσκολα παιδικά χρόνια είχε η Βέρα Λάμπρου. Όπως αποκαλύπτει στο newsbeast.gr, οι γονείς την χτυπούσαν συνέχεια και δε γνώρισε ποτέ την αγάπη και το χάδι. «Το δέρμα μου ήταν χαραγμένο από τη λωρίδα. Το αίμα έτρεχε ασταμάτητα», λέει.
Πλέον, όπως αναφέρει, η μητέρα της κάνει τα πάντα για να χαλάσουν οι σχέσεις με τα αδέρφια της. «Ο αδερφός μου λέει όταν τον ρωτούν ότι έχουμε μια απλή συνωνυμία», σημειώνει και τονίζει ότι εδώ και λίγες μέρες σταμάτησε κάθε επαφή μαζί τους.
– Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
«Γεμάτα βασανιστήρια. Με βασάνιζαν οι γονείς μου. Η μητέρα μου κρατάει ακόμη και σήμερα τη σκληρότητα με την οποία με αντιμετώπιζε και μου φερόταν. Βέβαια, δεν μπορεί πλέον να με δείρει για τις επιλογές μου, τις οποίες δεν εγκρίνει. Απλώς, πλέον δημιουργεί διάφορα άλλα θέματα με άλλους τρόπους».
– Δηλαδή;
«Προσπαθεί να εμπλέκεται στην οικογένειά μου. Προσπαθεί να βάζει λόγια στα παιδιά μου και στα αδέρφια μου. Δεν θέλει να έχουμε καλές σχέσεις. Να το ξέρετε, μετά το ξύλο, η επόμενη τακτική είναι πώς να χώνεσαι στον άλλο για να τον κάνεις να μην περνάει καλά».
– Πώς αποφασίσατε να μιλήσετε;
«Είχα ανάγκη πολλά χρόνια να τα πω για να μη νομίζει ο κόσμος ότι η Βέρα Λάμπρου τα έχει όλα. Ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο που με αγαπάει και με στηρίζει τόσα χρόνια αυτά τα άσχημα βιώματα που έχω και περνάω ακόμη. Γιατί το να πηγαίνεις στο σπίτι του αδερφού σου και της μητέρας σου και να ακούς τα αδέρφια σου να σου μιλούν άσχημα, να τους δίνεις τα cd σου και να τα πετάνε, δεν είναι και ό,τι το καλύτερο.
Να είμαστε σε γιορτές και να θεοποιούν τόσους άλλους καλλιτέχνες και εμένα να με έχουν για πέταμα. Εγώ για εκείνους ήταν σαν να μην υπήρχα. Ενώ είχαν τα τραγούδια μου, ποτέ δεν έβαλαν ούτε ένα. Εγώ πάντως δεν τους ζήτησα ποτέ να βάλουν κάποιο αλλά θα μπορούσαν, για μένα έστω, να το κάνουν μόνοι τους. Δεν μπορούσαν να το πιστέψω αυτό. Ούτε ένα πια; Αυτό το πράγμα εγώ το έχω μαράζι. Ο αδερφός μου πάντως, στη δουλειά του, όταν τον ρωτούν αν έχει σχέση με τη Βέρα Λάμπρου, συνηθίζει να λέει ότι έχουμε μια απλή συνωνυμία.
Αυτό το πράγμα μου το έχει πει κατάματα και με πλήγωσε πάρα πολύ. Εγώ τους στηρίζω κάθε φορά κι αυτοί με πληγώνουν διαρκώς. Τελευταία έκαναν κάτι που ξεπέρασε τα όρια και γι’ αυτό τους έκοψα τελείως. Τους είπα να μην ξαναπατήσουν σπίτι μου. Η μητέρα μου είναι η αιτία γιατί εκείνη τα έχει μεγαλώσει έτσι. Αυτή έβαζε τον πατέρα μου να με δέρνει, βάζοντας λόγια. Θυμάμαι, έπαιρνε τη λωρίδα και “δείρε, δείρε, δείρε”. Το αίμα έτρεχε ασταμάτητα. Το δέρμα μου ήταν χαρακωμένο από το ξύλο. Αυτά τα πράγματα δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Τα θυμάμαι όλα σαν να ήταν χθες.
Μίλησα για να μάθει ο κόσμος τι έχω περάσει. Ήθελα να ξέρουν ότι πάλεψα για να φτάσω εδώ που έφτασα. Ποτέ δεν είχα τη στήριξη των γονιών μου. Και ήταν μεγάλο βήμα να καταφέρω να φτάσω εδώ. Η μητέρα μου και τα αδέρφια μου όμως κατακρίνουν την επαγγελματική μου πορεία».
