Ο Γιάννης Στανκόγλου, είναι ένας από τους πλέον γοητευτικούς και ταλαντούχους έλληνες ηθοποιούς. Συνήθως οι ρόλοι του, ταιριάζουν με το σκληρό και αρρενωπό παρουσιαστικό του, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση, με αυτό που πραγματικά είναι.
Ο αγαπημένος ηθοποιός παραχώρησε μια διαφορετική συνέντευξη και αποκάλυψε όλα όσα δεν γνωρίζουμε για εκείνον.
-Τι μπορεί να σε κάνει να κλάψεις;
«Πολλά πράγματα μπορούν να με κάνουν να κλάψω. Κλαίω πολύ εύκολα. Άμα ξυπνήσω ένα πρωί και μπορεί να ‘χω πιει 2 ποτά ας πούμε και ακούσω μια μουσική, μπορεί να κλάψω.Το πρωί, έτσι; Κλαίω με μια ταινία, η οποία μπορεί να με συγκινήσει… Κλαίω με το να βλέπω την κόρη μου να μεγαλώνει…»
Θα τσαλακωνόσουν για ένα ρόλο;
«Θα έκανα τα πάντα για ένα ρόλο εάν χρειαζόταν. Αν το σενάριο μου άρεσε κατ’ αρχήν, αν μου άρεσαν οι συνεργάτες, αν μπορούσα να επικοινωνήσω. Θα έκανα τα πάντα, για το σινεμά ειδικά. Τώρα για την τηλεόραση, επειδή μερικές φορές ξέρεις, πολλά ακούς και μετά πέφτουν τα περισσότερα έξω, εκεί δεν ξέρω άμα θα ρίσκαρα εύκολα. Πάντως για το σινεμά και για το θέατρο, σίγουρα θα ρίσκαρα και θα τσαλακωνόμουν μέχρι εκεί που δεν πάει.
Το «Τανγκό των Χριστουγέννων» ήταν μια ακόμα μεγάλη επιτυχία.
«Είναι μια ταινία που νομίζω την είδε πολύς κόσμος. Απ’ ότι ξέρω έχει κάνει γύρω στις 220.000 εισιτήρια. Το feedback που έχω πάρει εγώ από τον κόσμο, είναι ότι άρεσε πάρα πολύ η ταινία. Μου μιλάνε συνέχεια, μου στέλνουν μηνύματα στο Facebook για την ταινία, μιλάνε πολύ για τις ερμηνείες, το φωτισμό, την ιστορία, τη μουσική. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που βρέθηκα σε αυτό το cast και σε αυτό το project».
-Ο κόσμος δεν προτιμάει το ελληνικό σινεμά για διάφορους λόγους. Γατί πιστεύεις ότι το “Τανγκό των Χριστουγέννων” είχε τέτοια απήχηση;
«Νομίζω ότι ο πρώτος λόγος, είναι το ότι προέρχεται από ένα βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη, ο οποίος είναι ένας συγγραφέας με πολύ ελληνική ταυτότητα. Δεύτερον, ότι ο Νίκος ο Κουτελιδάκης προσέγγισε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, χωρίς να φεύγει πάρα πολύ, αλλά και την ίδια στιγμή με πολύ ευαισθησία. Κράτησε πολλά κομμάτια του βιβλίου, με έναν τρόπο κινηματογραφικό. Από ‘κει και πέρα πιστεύω ότι η χημεία η οποία υπήρξε με τους ηθοποιούς και την ίδια στιγμή με όλους τους συντελεστές, τους τεχνικούς, το διευθυντή φωτογραφίας, τον ήχο, όλους, ήταν καθοριστική».
-Πες μου κάτι που δεν ξέρουμε για σένα.
«Γιατί να σας πω κάτι που δεν ξέρετε για μένα; Μπα! Τι λέτε που θα σας πω τα μυστικά μου! Δεν σας τα λέω τα μυστικά μου! Δεν θα σας πω μυστικό. Τι μυστικό να σας πω; Δεν έχω. Δηλαδή έχω πολλά μάλλον, αλλά γιατί να σας τα πω; Τα μυστικά είναι μυστικά».
-Γιατί ποτέ δεν σε βλέπουμε σε κοσμικές στήλες, σε πάρτι, σε events;
«Κατ’ αρχήν νομίζω ότι δεν με βλέπετε σε κοσμικές στήλες, γιατί δεν το κυνηγάω. Δεύτερον, πιστεύω το ότι δεν πηγαίνω τόσο πολύ σε αυτά που λέμε πάρτι, πρέπει να είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο για να βγω και να πάω. Τρίτον, νομίζω ότι είναι επιλογή. Δηλαδή αυτοί οι οποίοι είναι στις κοσμικές στήλες, οι περισσότεροι τουλάχιστον, ένα μεγάλο ποσοστό, είναι επιλογή τους να είναι εκεί. Η δική μου επιλογή είναι να κάνω δουλειές που μου αρέσουνε στον κινηματογράφο, στο θέατρο και στην τηλεόραση και να προβάλλομαι μέσω της δουλειάς μου, και όχι μέσω της ζωής μου».
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά σου;
«Καπνίζω πολύ! Έχω συνδέσει τη χαρά, τη λύπη, πολλά πράγματα με το τσιγάρο και δεν μπορώ να το ισορροπήσω, να το κουλαντρίσω λίγο το τσιγάρο. Άλλα ελαττώματα; Είμαι αρκετά εγωιστής, δηλαδή άμα μου μπει κάτι μες το μυαλό, πρέπει σώνει και καλά ρε παιδί μου να το κερδίσω. Να το πάρω, να το κάνω. Πολλές φορές μπορεί να πω λίγο μεγαλύτερα πράγματα από αυτό που μπορεί να ακούσει ο συνομιλητής μου ή ο φίλος μου ή κάτι τέτοιο και μετά το μετανιώνω και συνήθως ζητώ συγνώμη».
-Η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου, ποια ήταν μέχρι τώρα;
«Νομίζω ότι ήταν η εφηβεία έτσι δύσκολη στιγμή γενικώς, με διάφορα πράγματα. Ας πούμε, με το ότι δεν ήξερα τι να κάνω, με το ότι ήμουνα αρκετά στο δρόμο, με το ότι έκανα πράγματα έτσι ψιλοακραία κλπ. Μετά ήταν η Νέα Υόρκη. Το πρώτο διάστημα βέβαια για πολύ λίγο, το ότι δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω να μείνω εκεί για το διάστημα που ήθελα, αλλά την ίδια στιγμή πάλι κάτι έγινε και τα κατάφερα. Δύσκολη στιγμή, η πιο δύσκολη, ήταν όταν έσπασαν τα νερά της γυναίκας μου, 7 ώρες αφού παντρεύτηκα την Αλίκη στην Ύδρα και έπρεπε να βρεθούμε στην Αθήνα διακτινισμένοι από την Ύδρα, 3 η ώρα το βράδυ. Δεν είχε γυρίσει και κανονικά το κεφαλάκι κάτω του μωρού, οπότε ήταν λίγο ψιλο-επικίνδυνο. Και εκεί νομίζω ότι ήτανε η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής μου».
-Πότε είπες τελευταία φορά “σ’ αγαπώ” και σε ποιον;
«Το λέω καθημερινά και πολλές φορές στην κόρη μου τη Φοίβη. Και σήμερα το πρωί της το είπα».
-Σε τι δε λες όχι;
«Δε λέω όχι στο καλό φαγητό… Δε λέω όχι στον έρωτα… Δε λέω όχι στη θάλασσα… Δε λέω όχι σε μια όμορφη, γρήγορη μηχανή… Δε λέω όχι στο φλερτ… Δε λέω όχι στο καλό ποτό, στο καλό κρασί… Δε λέω όχι σε ανθρώπους που μπορώ να επικοινωνήσω».
-Η πιο όμορφη ανάμνησή σου;
«Η γέννηση του παιδιού μου νομίζω».
-Ποιο είναι το ιδανικό ταξίδι για σένα και με ποιόν;
«Το ιδανικό ταξίδι είναι κάπου μάλλον που δεν έχω πάει ακόμα. Δηλαδή η σκέψη μου είναι Αμερική και Αυστραλία, να κάνω cross-country, με ένα cabrio αυτοκίνητο, ακούγοντας Tom Waits, Bob Dylan, Johnny Cash και τέτοια. Με τη γυναίκα μου και το παιδί μου μάλλον».
-Γιατί επέλεξες να μένεις στο κέντρο;
«Γιατί μ’ αρέσει να βγαίνω και να τα ‘χω όλα δίπλα μου. Δηλαδή τις καφετέριες, τη δουλειά μου, να μπορούν να έρχονται εύκολα οι φίλοι μου να παίρνουν το Μετρό, τον ηλεκτρικό, και να βρεθούν σπίτι μου ή κάπου σε ένα καφέ κοντά σε μένα. Με το ότι υπάρχει μια ζωή ρε παιδί μου. Δεν είναι Βούλα, Εκάλη που μπορεί να μένεις κάπου και να είναι σκοτεινά και να μην μπορείς να βγεις να πάρεις τσιγάρα».
-Με το Νησί εκτοξεύτηκες, σε μάθανε όλοι, σε είδαν όλοι, έκανες εξώφυλλα…Οι απαιτήσεις σου αλλάξαν;
«Όχι, όχι δεν είμαι απαιτητικός. Κοίταξε, είμαι ηθοποιός και άνθρωπος γενικά που μ’ αρέσει να ακούω τους άλλους και να αλλάζω. Πιστεύω ότι όσο πιο πολύ είσαι με τους άλλους και αφήνεσαι και εκτίθεσαι και κυρίως στις δουλειές αυτό σε διαφοροποιεί λίγο, σαν καλλιτέχνη και σαν άνθρωπο. Μ’ αρέσει να ακούω τον σκηνοθέτη, τους συνεργάτες μου, να μου λένε πράγματα τα οποία μπορεί να μην έχω σκεφτεί εγώ. Ναι, μπορεί να έχω γίνει πιο απαιτητικός στο να επιλέξω μια δουλειά ρε παιδί μου. Αυτό σίγουρα. Δηλαδή δεν θα πάω να κάνω κάτι που να είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που ήταν το Νησί».
-Σε ενοχλούν τα μοντέλα που γίνονται ηθοποιοί;
«Καθόλου, όχι. Δεν με ενοχλεί, γιατί να με ενοχλήσουν; Εντάξει αφού τους δίνεται αυτή η δυνατότητα και το κάνουνε. Το θέμα είναι να μπορούν να το κάνουνε καλά. Κάποιοι το έχουν καταφέρει σε αυτό… Κάποιοι άλλοι όχι».
-Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που έχεις ακούσει;
«Ξέρεις τι γίνεται; Εμένα μ’ αρέσει, ότι ο κόσμος θυμάται κάποια πράγματα τα οποία έχουνε γίνει. Κάποιος είδε την ταινία το “Τανγκό των Χριστουγέννων” και γυρνάει και μου λέει μέσα σε μια καφετέρια, που ήμουνα… Μπαίνει μέσα, με πιάνει από το χέρι και μου λέει: “φίλε, ο έρωτας θέλει την ξεφτίλα έτσι”»;
-Κινηματογραφικά τι ετοιμάζεις;
«Περιμένω να βγουν τέσσερις ταινίες που έχω κάνει. Τα “δεσμά αίματος” του Νίκου Παναγιωτόπουλου, η ταινία του Γιάννη Φάγκρα, “Forget me not”, που έχουμε γυρίσει στην Νέα Ορλεάνη και στην Αλάσκα. Επίσης θα βγει μια άλλη ταινία, ένα φιλμ noir ελληνικό, του Σάββα Καρύδα που θα λέγεται “illusion” και την ταινία την γυναίκας μου της Άλικης Δανέζη-Κνούτσεν, “Chinatown: Τα Τρία Καταφύγια”».
-Η καλύτερη συνεργασία που είχες ποια ήταν;
«Πάρα πολλές. Είμαι πάρα πολύ τυχερός σε σχέση με αυτό, γιατί καταρχήν συνεργάστηκα με ανθρώπους, που τους θαύμαζα και τους γούσταρα και βρέθηκα στις δουλειές τους. Από τον Θεόδωρο Τερζόπουλο μέχρι τον Μιχάλη Μαρμαρινό και την Άντζελα Μπρούσκου. Στο σινεμά με τον Κωνσταντίνο το Γιάνναρη,με τη γυναίκα μου, με τον Νίκο τον Παναγιωτόπουλο, με τον Νίκο τον Κουτελιδάκη. Γενικά είμαι πολύ τυχερός σε σχέση με αυτό. Επίσης “το Τρίτο Στεφάνι”, δουλειές που πήγανε καλά με την γυναίκα μου στο θέατρο, το “Festen, οικογενειακή γιορτή” που είχαμε κάνει. Χαίρομαι όλες τις συνεργασίες μου τόσο πολύ και νιώθω πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με αυτούς τους ανθρώπους».
-Με την γυναίκα σου είναι εύκολο να συνεργάζεσαι;
«Όχι δεν είναι ακόμα εύκολο, αλλά νομίζω ότι πια έχουμε έχουμε βρει ένα κώδικα».
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρό;
«Να δω την κόρη μου να μεγαλώνει. Να μπορώ δηλαδή να τα καταφέρω, να ζω και να βλέπω την κόρη μου να μεγαλώνει».
-Μεγαλώνοντας ποια συμβουλή θα της δώσεις;
«Να είναι ο εαυτός της και αυτά να μάχεται για αυτά που πιστεύει».
-Φοβάσαι για την κόρη σου;
«Όχι, τι να φοβηθώ; Σαν τι; Δηλαδή που θα μεγαλώσει και τα λοιπά; Όχι. Όχι. Γιατί υπάρχουνε και χειρότερα. Υπάρχει η Αφρική, υπάρχουνε πολύ χειρότερα».
Πηγή: entertv.gr
