Ακριβώς 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Forrest Gump, ο Τομ Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ επιστρέφουν μαζί -παρέα με τον σκηνοθέτη Robert Zemeckis- για το Here, μια ταινία που διαδραματίζεται εξ ολοκλήρου σε ένα δωμάτιο και παρακολουθεί πολλές γενιές οικογενειών.
Ο Χανκς και η Ράιτ υποδύονται ένα ζευγάρι στο έργο, καθώς η σχέση τους παρακολουθείται στο πέρασμα των χρόνων. Στην πρεμιέρα του AFI Fest στο Λος Άντζελες την Παρασκευή, ο Χανκς δήλωσε ότι η συνεργασία τους τώρα είναι «η ίδια ακριβώς διαδικασία» με εκείνη της δεκαετίας του ’90.
«Κάνουμε την ίδια συζήτηση ξανά και ξανά, συναντιόμαστε κάθε τόσο. Θα πω ότι την πρώτη μέρα που καθίσαμε για πρώτη φορά με τα σενάριά μας για να αρχίσουμε να τα σπάμε, υπήρχε ένα είδος όπως, ‘Μπορείτε να το πιστέψετε αυτό; Πώς συνέβη αυτό;’» δήλωσε ο Χανκς στο The Hollywood Reporter για την επανασύνδεση με τη Ράιτ. «Αλλά αυτό ήταν τότε, αυτό είναι τώρα, και ξέρουμε καλύτερα, οπότε απλά συνεχίζουμε με την ευκολία, την πολυτέλεια του να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον από την καλή και από την ανάποδη και με μεγάλη, μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη».
Ο ηθοποιός πρόσθεσε ότι όταν υπέγραψε για πρώτη φορά, δεν ήξερε ότι η Ράιτ θα ήταν η συμπρωταγωνίστριά του, καθώς ο Zemeckis άρχισε αργότερα να φέρνει την ιδέα στο προσκήνιο.
Και ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός σχολίασε «Λοιπόν, δεν θα ήταν υπέροχο; Μετά έχεις το «Είμαστε διαθέσιμοι;». Μπορεί να λειτουργήσει; Όλα αυτά τα άλλα πράγματα συμβαίνουν», συνέχισε ο Χανκς.
Ο Zemeckis επανέλαβε ότι δεν είχε εξαρχής κάποιο μεγάλο σχέδιο για την επανένωση του Forrest Gump, αλλά ήταν «πολύ, πολύ τυχερός» που και οι δύο πρωταγωνιστές είπαν ναι. Για να παρακολουθήσει τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια των δεκαετιών της ιστορίας, η ομάδα συνεργάστηκε με το στούντιο τεχνητής νοημοσύνης Metaphysic σε ένα εργαλείο που ονομάζεται Metaphysic Live, το οποίο δημιούργησε τις αλλαγές στα πρόσωπα με εφέ απογήρανσης πάνω στις ερμηνείες των ηθοποιών σε πραγματικό χρόνο.
«Ήταν ζωτικής σημασίας για την αφήγηση της ιστορίας -δεν θα μπορούσαμε να γυρίσουμε την ταινία πριν από πέντε χρόνια, οπότε ήταν πολύ, πολύ τυχερό που αυτό το εργαλείο έφτασε ακριβώς όταν το χρειαζόμασταν», δήλωσε ο Zemeckis, εξηγώντας ότι ουσιαστικά επρόκειτο για «ψηφιακό μακιγιάζ».
Επίσης, επέτρεψε στους ηθοποιούς να δουν τους εαυτούς τους 20 ή 30 χρόνια νεότερους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής -αντί να περιμένουν να προστεθούν οπτικά εφέ αργότερα – όπως πρόσθεσε ο σκηνοθέτης: «Το βλέπουν και λένε: “Ω, πρέπει να είμαι λίγο πιο ζωηρός, πρέπει να κινούμαι λίγο πιο γρήγορα, πρέπει να υψώνω λίγο τη φωνή μου”. Ήταν σημαντικό γι’ αυτούς να το δουν».
