Από τον σκηνοθέτη, τον σεναριογράφο και τους πρωταγωνιστές του Forrest Gump (1994), το «Here» εδώ είναι μια πρωτότυπη ταινία για πολλές οικογένειες και ένα ιδιαίτερο μέρος που κατοικούν. Η ιστορία ταξιδεύει μέσα από γενιές, αποτυπώνοντας την ανθρώπινη εμπειρία στην πιο αγνή της μορφή.
Η νέα ταινία Here του Τομ Χανκς με συμπρωταγωνίστρια τη Ρόμπιν Ράιτ τους δείχνει να μοιάζουν ξανά με έφηβους. Είναι η τελευταία χρήση της τεχνολογίας που θα μπορούσε να έχει εκτεταμένες και επιζήμιες συνέπειες.
Τι θα δούμε στην ταινία
Η ιστορία διαδραματίζεται στο απώτερο μέλλον, στο μακρινό παρελθόν και σε κάθε χρονική περίοδο που μεσολαβεί. Σε σκηνοθεσία του Robert Zemeckis και διασκευή του ομώνυμου graphic novel του Richard McGuire, διατρέχει την ιστορία ενός κομματιού γης, όπως την βλέπουμε από μία μόνο οπτική γωνία για πολλές χιλιάδες χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της, όμως, αφορά τις δεκαετίες που η περιοχή αποτελεί μέρος ενός αμερικανικού σπιτιού που ανήκει σε ένα ζευγάρι που υποδύονται ο Χανκς και η Ρόμπιν Ράιτ.
Για τους οπαδούς του Forrest Gump (1994), το πιο σημαντικό στοιχείο του τρέιλερ ήταν η επανένωση των δύο πρωταγωνιστών του μαζί με τον σκηνοθέτη Zemeckis. Εξίσου αξιοσημείωτη όμως ήταν και η ψηφιακή «απο-γήρανση» που επέτρεψε στους Χανκς και Ράιτ να υποδυθούν τους χαρακτήρες από την εφηβεία τους και πάνω.
Ο 67χρονος σήμερα Χανκς εμφανίζεται αδύνατος και με φρέσκο πρόσωπο, με πυκνά και σγουρά μαλλιά, όπως ακριβώς ήταν όταν έπαιζε στο Splash και στο Bachelor Party (1984) πριν από τόσα χρόνια.
Ο Zemeckis ήταν πάντα γοητευμένος από το πώς οι άνθρωποι και οι τόποι αλλάζουν με την πάροδο των δεκαετιών -σκεφτείτε μόνο το Forrest Gump, καθώς και την τριλογία Back to the Future. Τον γοητεύει, επίσης, εδώ και καιρό η ψηφιακή καινοτομία, γεγονός που εξηγεί τις ανατριχιαστικές κούκλες κινουμένων σχεδίων, που δημιουργήθηκαν με τη χρήση πραγματικών ηθοποιών και τεχνολογίας motion capture, στα The Polar Express (2004), Beowulf (2007), A Christmas Carol (2009) και το βαθιά παράξενο Welcome to Marwen (2018).
Όσο για τον Χανκς, σύμφωνα με το BBC, φαίνεται να είναι χαλαρός για το γεγονός ότι θα μπορεί να υποδύεται νεανικούς χαρακτήρες μέχρι να πεθάνει -και ακόμη και μετά. Στο The Adam Buxton Podcast πέρυσι, είπε ότι όταν έφτιαξαν μαζί με τον Zemeckis το The Polar Express, συνειδητοποίησαν ότι δεν υπάρχει τέλος σε όσα μπορούν να κάνουν τέτοια ηλεκτρονικά τεχνάσματα.
«Ο καθένας μπορεί πλέον να αναδημιουργήσει τον εαυτό του σε οποιαδήποτε ηλικία μέσω της τεχνητής νοημοσύνης ή της τεχνολογίας deep-fake. Θα μπορούσε να με χτυπήσει ένα λεωφορείο αύριο και αυτό είναι όλο, αλλά οι παραστάσεις μπορούν να συνεχίσουν και να συνεχίσουν και να συνεχίσουν και να συνεχίσουν. Έξω από την κατανόηση της τεχνητής νοημοσύνης και της τεχνολογίας deep-fake, δεν θα υπάρχει τίποτα που να σου λέει ότι δεν είμαι εγώ και μόνο εγώ».
Είναι ανησυχητική η σκέψη ότι, μακροπρόθεσμα, οι πραγματικοί σούπερ σταρ μπορεί να αντικατασταθούν από τους AI σωσίες τους και ότι, βραχυπρόθεσμα, η απο-γήρανση μπορεί να επιτρέψει στους βετεράνους της γενιάς του Χανκς να συνεχίσουν να παίζουν ρόλους που θα έπρεπε, δικαιωματικά, να δίνονται σε ανερχόμενους ηθοποιούς.
Αλλά αυτό θα μπορούσε εύκολα να συμβεί: η απο-γήρανση έχει μετατραπεί από μια χλευαστική καινοτομία σε ένα χρήσιμο εργαλείο κινηματογραφικής παραγωγής σε λιγότερο από 20 χρόνια.
