Νέες αποκαλύψεις για τον «ασταθή» χαρακτήρα του Μπραντ Πιτ ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Legends of the Fall», Ed Zwick, υποστήριξε στα νέα του απομνημονεύματα, «Hits, Flops, and Other Illusions: My Fortysomething Years in Hollywood», ότι ο βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός Μπραντ Πιτ γινόταν συχνά «νευρικός» πριν από μια σκηνή που απαιτούσε να δείξει «βαθύ συναίσθημα».
«Δεν ξέρω ποιος φώναξε πρώτος, ποιος έβρισε ή ποιος πέταξε την πρώτη καρέκλα. Εγώ, ίσως; Αλλά όταν κοιτάξαμε ψηλά, το συνεργείο είχε εξαφανιστεί. Και δεν ήταν η τελευταία φορά που συνέβη αυτό», έγραψε στο βιβλίο του, σύμφωνα με απόσπασμα που δημοσιεύθηκε και μετέδωσε το nypost.com. Ο 71χρονος βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης υποστήριξε ότι ο Πιτ «μπορεί να γίνει απρόβλεπτος όταν εκνευρίζεται» και ότι ο ρόλος του ως «Τρίσταν Λάντλοου» επιλέχθηκε αφού ο Τομ Κρουζ αποχώρησε.
Ωστόσο, μια πηγή δήλωσε στο μέσο ότι «πρόκειται για κατασκευασμένες απόψεις από κάποιον που προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες της δικής του συμπεριφοράς και προσπαθεί απεγνωσμένα να πουλήσει το βιβλίο του».
Ο Zwick, ωστόσο, έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Ήταν το προμήνυμα των βαθύτερων συναισθημάτων που αναβλύζουν από τον Μπραντ. Φαίνεται χαλαρός στην αρχή, αλλά μπορεί να γίνει απρόβλεπτος όταν εκνευρίζεται, όπως μου υπενθύμιζαν περισσότερες από μία φορές όταν άρχισαν τα γυρίσματα και γνωρίζαμε ο ένας τον άλλο. Μερικές φορές, ανεξάρτητα από το πόσο έμπειρος ή ευαίσθητος είσαι ως σκηνοθέτης, τα πράγματα απλά δεν λειτουργούν. Οι ιδέες του για τον “Τρίσταν” διέφεραν από τις δικές μου».
Και συνέχισε: «Ο Μπραντ είχε μεγαλώσει με άντρες που έλεγχαν συναισθήματά τους – πίστευα ότι το νόημα του μυθιστορήματος (Legends of the Fall) ήταν ότι η ζωή ενός άντρα ήταν το σύνολο των θλίψεών του… Ωστόσο, όσο περισσότερο πίεζα τον Μπραντ να αποκαλυφθεί, τόσο περισσότερο αντιστεκόταν. Έτσι, συνέχιζα να πιέζω και ο Μπραντ συνέχισε να αντιστέκεται».
Ο Zwick θυμήθηκε ότι έδωσε στον Πιτ μια κατεύθυνση μπροστά στα μέλη του συνεργείου στο πλατό, κάτι που ο Πιτ φέρεται να μην εκτίμησε. «Ο Μπραντ μου απάντησε φωναχτά, λέγοντάς μου να κάνω πίσω», υποστήριξε ο σκηνοθέτης. «Η σωστή κίνηση θα ήταν να πω στο συνεργείο να κάνει πέντε λεπτά διάλειμμα και να το συζητήσουμε οι δυο μας. Αλλά δεν ήμουν διατεθειμένος να υποχωρήσω».
«Ήμουν θυμωμένος με τον Μπραντ που δεν με εμπιστευόταν για την ερμηνεία του και για την απροθυμία που είχε δείξει μετά την πρώτη ανάγνωση του σεναρίου στο τραπέζι. Ποιος ξέρει, μπορεί να έπαιζα ακόμα και με τη δική μου αδυναμία του να είμαι ευάλωτος», συνέχισε ο Zwick. «Αλλά ο Μπραντ δεν επρόκειτο να υποχωρήσει χωρίς μάχη. Προς υπεράσπισή του, τον πίεζα να κάνει κάτι που ένιωθε ότι είτε ήταν λάθος για τον χαρακτήρα, είτε πιο “συναισθηματικό” από ό,τι ήθελε».
Ο Zwick περιγράφει λεπτομερώς μια στιγμή όπου ο Πιτ φέρεται να ύψωσε τη φωνή του και να πέταξε καρέκλες εξαιτίας της απογοήτευσής του. «Τελικά το συνεργείο συνήθισε τους καβγάδες μας και μας άφηνε να ξεσπάσουμε. “Το μισούμε όταν τσακώνονται οι γονείς“, είπε ένας», έγραψε, προσθέτοντας ότι συχνά «ξεσπούσαν» ο ένας στον άλλον.
Ο Zwick, ωστόσο, περιέγραψε τον Πιτ ως ένα «ευθύ, άμεσο άτομο, διασκεδαστικό και ικανό να μοιράσει μεγάλη χαρά». «Ποτέ δεν ήταν κάτι λιγότερο από πλήρως αφοσιωμένος στο να κάνει το καλύτερο δυνατό», πρόσθεσε.
Εκτός από τον Πιτ, στην επιτυχημένη ταινία του 1994 πρωταγωνιστούσαν οι Άντονι Χόπκινς, Έινταν Κουίν, Τζούλια Όρμοντ και Χένρι Τόμας. Η ταινία έλαβε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ και κέρδισε το βραβείο κινηματογραφίας.
