Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στον Τάσο Τρύφωνος, όπου μίλησε για τη ζωή του. Αίσθηση προκάλεσαν τα όσα είπε ο γνωστός ποινικολόγος για την αείμνηστη σύζυγό του, Ζωή Λάσκαρη.
Μιλώντας στην εκπομπή «Τετ – Α – Τετ», ο ίδιος ανέφερε πως η Ζωή Λάσκαρη του έλεγε δυο πράγματα: «Το πρώτο ήταν “σε παρακαλώ, αν πάθω κάτι, να με πας σε κρατικό νοσοκομείο και όχι ιδιωτική κλινική“. Το δεύτερο ήταν “αν είναι να φύγω από τη ζωή, ας φύγω στον ύπνο μου“. Πέθανε όπως ήθελε. Το πρωί την άφησα να κοιμάται, έτσι νόμιζα, και μετά από 3 ώρες την είδα στην ίδια θέση, να έχει φύγει από τη ζωή. Αυτό ήταν ευλογία, για την ίδια. Για αυτούς που μένουν, είναι αιφνιδιασμός, γιατί δεν έχουν προετοιμαστεί».
Όσον αφορά τις μέρες πριν και μετά τον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, ο ίδιος είπε πως «ευτυχώς που έγινε αυτό που ήθελε. Μάλιστα, ήταν 18 Αυγούστου του 2017. 15 Αυγούστου είχαμε πάει μαζί να κοινωνήσουμε».
Για τις απιστίες του στη Ζωή Λάσκαρη, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος είπε: «Η Ζωή δεν το δεχόταν καθόλου. Είχε πολλές εκρήξεις με αφορμή τα όσα κατά καιρούς έχουν συμβεί και τα οποία, κατά έναν μυστηριώδη τρόπο, τα ανακάλυπτε όλα. Όταν γιορτάσαμε τα 30 χρόνια του γάμου μας, κάναμε μια δεξίωση και την εξέπληξα, επειδή μπροστά σε όλους τους καλεσμένους μας ομολόγησα τα πλημμελήματά μου. Το είχε αποδεχτεί, ουσιαστικά και εγώ στο τέλος ζήτησα συγγνώμη. Με συγχώρεσε και τελικά, ο δεσμός ήταν πιο ουσιαστικός από όλα αυτά.
Η Ζωή μπορούσε να με αφήσει μέσα σε ένα 24ωρο. Έμεινε και μείναμε μαζί γιατί μας δένανε ουσιαστικότερα θέματα και ουσιαστικότερη συνύπαρξη, αγάπη, σεβασμός, ανάγκη ο ένας τον άλλο». Τέλος, ο ίδιος παραδέχεται πως δεν πάει στο σπίτι τους στο Πόρτο Ράφτη, για συναισθηματικούς λόγους και γιατί μένει, πλέον, εκεί η Μάρθα Κουντουμάνου.
Δείτε τις δηλώσεις του Αλέξανδρου Λυκουρέζου για τη Ζωή Λάσκαρη στο 46:39
«Μου λείπει η παρουσία της»
Ο Αλέξανδρος Λυκουρέος ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως του λείπει η γυναίκα του, Ζωή Λάσκαρη. «Μου λείπει η παρουσία της. Η παρουσία της Ζωής. 41 χρόνια ήμασταν μαζί, πολλά τα χρόνια. Περάσαμε και φουρτούνες και μπουνάτσες, στιγμές αξέχαστες, αλησμόνητες, δύσκολες. Πολλά. Η παρουσία της όμως, με κεφαλαίο Π, ήταν μοναδική. Και πολύ δυνατή. Έστω και σιωπηλή πολλές φορές. Συνεπώς αυτό δεν γεμίζει, δεν αντικαθίσταται, δεν αναπληρώνεται. Παραμένει το κενό. Απλώς συμφιλιώνεται κανείς με τον χρόνο με αυτό το κενό».
Όταν ερωτήθηκε από τον Τάσο Τρύφωνος για το πού βρήκε τη δύναμη να ανασυνταχθεί μετά τον θάνατο της Ζωής Λάσκαρη, εκείνος απάντησε πως «δεν νομίζω ότι υπάρχουν κανόνες γι’ αυτό το πράγμα ούτε μπορώ να αναλύσω πως κατάφερα ή δεν κατάφερα. Στη δουλειά το έριχνα πάντοτε, εξάλλου της Ζωής της άρεσε να το ρίχνω στη δουλειά και ήταν κάτι που την ικανοποιούσε και το ήθελε πολύ. Ποτέ δεν μου είπε πως αφιερώνω περισσότερο χρόνο στη δουλειά και ήμουν όσο μπορούσα παράλληλα.
Ήταν ο πυρήνας της ζωής μου, ο άξονας αναμφισβήτητα, η Ζωή. Τώρα πώς τα κατάφερα και πώς το προσπέρασα, είναι θέμα της εποχής εκείνης. Δεν μπορώ να κάνω μια καταγραφή ή να κάνω μια αναδρομή και να πω πως έτσι λειτούργησα εσωτερικά. Είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, το οποίο το αντιμετώπισα και, όπως σας είπα, η παρουσία παραμένει και έχω συμφιλιωθεί με αυτό το κενό, το οποίο δεν γεμίζει με τίποτα», κατέληξε ο ίδιος.
