«Λεόντειος» καθίσταται η σχέση των ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων με τον ΕΟΠΥΥ, καθώς με τον μηχανισμό αυτόματων επιστροφών δαπανών νοσηλείας τίθενται σε καθεστώς «διαρκούς οιονεί επίταξης» των υπηρεσιών τους έναντι του ΕΟΠΥΥ, υποστηρίζουν με προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας η Πανελλήνια Ένωση Ιδιωτικών Κλινικών, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Κλινικών Ελλάδος και 40 κλινικάρχες από όλη την Ελλάδα.
Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου με απόφαση του υπουργού Υγείας τέθηκε σε εφαρμογή ο «μηχανισμός αυτόματων επιστροφών (Claw back) έτους 2013 δαπανών νοσηλείας, διαγνωστικών εξετάσεων και φυσικοθεραπείας». Σύμφωνα με τον μηχανισμό αυτό η μηνιαία δαπάνη του ΕΟΠΥΥ για διαγνωστικές εξετάσεις, νοσηλεία και φυσικοθεραπείες που παρέχονται από συμβεβλημένους ιδιώτες παρόχους υπηρεσιών υγείας δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1/12 των εγκεκριμένων πιστώσεων του προϋπολογισμού του Οργανισμού. Το υπερβάλλον ποσό θα αναζητείται από τους παρόχους υπηρεσιών υγείας (υπολογίζεται σε εξαμηνιαία βάση) και θα καταβάλλεται μέσα σε έναν μήνα από την πιστοποίησή του. Σε αντίθετη περίπτωση, ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να διακόψει τη σύμβαση του συμβεβλημένου παρόχου με τον Οργανισμό, ενώ οι κλινικές δεν μπορούν να αρνηθούν την παροχή υπηρεσιών στους ασφαλισμένους του Οργανισμού.
Οι ιδιωτικές κλινικές υπογραμμίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση προσβάλει πλειάδα Συνταγματικών διατάξεων όπως είναι της επαγγελματικής και επιχειρηματικής ελευθερίας, της ελευθερίας των συμβάσεων, της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του πολίτη στην Πολιτεία, ενώ παραβιάζει και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που προστατεύει την περιουσία.
Υπογραμμίζεται στην προσφυγή ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση υποκρύπτει «κεκαλυμμένη προσπάθεια» του ΕΟΠΥΥ μέσω του μηχανισμού claw back «να αποφύγει την εξόφληση των υφισταμένων χρεών του» προς τους παρόχους υπηρεσιών υγείας, αφού επέρχεται συμψηφισμός και ματαιώνεται η είσπραξη των οφειλομένων ποσών.
Τέλος, τονίζεται στην προσφυγή ότι ο επίμαχος μηχανισμός «καθιστά καταπλεοναστική ή λεόντειο την συμβατική σχέση με τον ΕΟΠΥΥ» καθώς επιβάλλει στους παρόχους υπηρεσιών υγείας (κλινικές, κ.λπ.) «τη διαρκεί δωρεάν παροχή υπηρεσιών κατά το μέρος που υπερβαίνουν το μηνιαίο πλαφόν δαπανών του ΕΟΠΥΥ, κάτι που καταλήγει να είναι δωρεάν παροχή υπηρεσιών προς τον Οργανισμό», αλλά αυτό «ζημιώνει βαρύτατα της ιδιωτικές κλινικές», οι οποίες πρέπει να επιβαρύνονται «αδιάλειπτα τα έξοδα νοσηλείας των ασφαλισμένων του ΕΟΠΥΥ».
