Οι διατροφικές συστάσεις για τους διαβητικούς ασθενείς έχουν αλλάξει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πάθηση τον προηγούμενο αιώνα. Το 1920 η επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι οι διαβητικοί ασθενείς δεν μπορούν να καταναλώνουν καθόλου υδατάνθρακες. Η θεωρία αυτή καταρρίπτονταν με τα χρόνια και κάθε δεκαετία που περνούσε η επιστημονική γνώση αύξανε την ποσότητα των αμυλούχων τροφίμων που μπορεί να καταναλώσει ένας διαβητικός ασθενής.
Σήμερα πλέον η επιστημονική κοινότητα επιτρέπει την κατανάλωση υδατανθράκων και αμυλούχων τροφίμων στους διαβητικούς ασθενείς, εκπαιδεύοντάς τους παράλληλα πώς να καταμερίζουν τις τροφές αυτές στα γεύματα της ημέρας.
Δηλαδή, πλέον επιτρέπεται να καταναλώσουν οποιοδήποτε αμυλούχο τρόφιμο επιθυμούν (ψωμί, ρύζι, μακαρόνια) αρκεί αυτό να καταναλώνεται σε μικρές ποσότητες σε περισσότερα από 3 γεύματα την ημέρα και να είναι όσο γίνεται λιγότερο επεξεργασμένο. Έτσι, είναι προτιμότερο οι διαβητικοί ασθενείς να καταναλώνουν ψωμί ολικής αλέσεως ή πολύσπορο αντί για λευκό ψωμί, ή να προτιμούν το καστανό ρύζι. Ακόμα και η κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να εισαχθεί στο διαιτολόγιο του διαβητικού ασθενούς, αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες.
Η ανάγκη των διαβητικών ασθενών να απολαμβάνουν γλυκές γεύσεις χωρίς να επηρεάζεται το σάκχαρο στο αίμα τους οδήγησε τους επιστήμονες στην ανακάλυψη διάφορων γλυκαντικών ουσιών, υποκατάστατων της ζάχαρης, όπως παλαιότερα η σακχαρίνη, αργότερα η ασπαρτάμη και πολύ πρόσφατα η σουκραλόζη. Οι υποκατάστατες γλυκαντικές ουσίες προσφέρουν στο διαβητικό ασθενή την ίδια γλυκιά γεύση με αυτή της ζάχαρης, χωρίς να επηρεάζουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Πηγή: markos.tv
