Τα αισθήματα που βασανίζουν τους σύγχρονους ναυτικούς δεν διαφέρουν σε σχέση με όσα ταλαιπωρούσαν τους παλαιότερους συναδέλφους τους. Αυτά είναι η μοναξιά, η απομόνωση και η μονοτονία, η κόπωση και τα μεγάλα ωράρια εργασίας, η νοσταλγία για την πατρίδα και το σπίτι, σύμφωνα με μία σχετική βρετανική έρευνα.

Η μελέτη του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Έλεν Σάμσον, που μελέτησε μέσω ερωτηματολογίου τις εμπειρίες περισσότερων από 1.500 ναυτικών, διαπίστωσε ότι η έλλειψη πρόσβασης στο διαδίκτυο, η μακρά απομάκρυνση από τους φίλους και την οικογένεια, οι κακές συνθήκες διαβίωσης και διατροφής στο πλοίο είναι μερικά από τα κυριότερα προβλήματα που αυτοί νιώθουν.

Η Σάμσον σημείωσε πως υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ψυχικές διαταραχές εμφανίζουν ανοδική τάση μεταξύ των ναυτικών, παρόλα αυτά πολλοί πλοιοκτήτες δεν έχουν ακόμη λάβει τα αναγκαία μέτρα για να μετριάσουν το γνωστό από παλιά ψυχολογικό βάρος πάνω στους εργαζόμενους στα πλοία.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ένας ναυτικός και όπως μεταφέρει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, «όταν αισθάνεσαι πίεση, φόρτο εργασίας, δεν έχεις ρεπό και βρίσκεται ένα σωρό μίλια μακριά από το σπίτι σου, ενώ η επικοινωνία σου είναι περιορισμένη, τι νομίζει κανείς ότι πρόκειται να συμβεί;». Ένας άλλος πρόσθεσε: «Τρεις μήνες στη στεριά δεν αρκούν. Δεν μπορείς να δεις τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, δεν μπορείς να δεις τίποτε. Δεν είσαι παρά ένας θείος που έρχεται και φεύγει… ».

Σύμφωνα με την Σάμσον, «είναι εύκολο να μείνουν αόρατα τα προβλήματα των ναυτικών που εργάζονται στους ωκεανούς, με συνέπεια η κακοποίηση σε βάρος τους να περνάει απαρατήρητη. Μερικές φορές οι ναυτικοί πέφτουν θύμα εκφοβισμού και παρενόχλησης από τους ανωτέρους και τους συναδέλφους τους. Από την άλλη, πολλοί εργοδότες κακομεταχειρίζονται τους ναυτικούς, μην παρέχοντας αξιοπρεπείς και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης που να προστατεύουν την ψυχική υγεία τους».

Η μελέτη καλεί τις ναυτιλιακές εταιρείες να πάρουν πιο σοβαρά την ψυχολογική υποστήριξη των ναυτικών τους, για να αποφύγουν την ανάπτυξη αγχωδών διαταραχών και κατάθλιψης σε αυτούς. Τα σημαντικότερα προτεινόμενα μέτρα είναι η παροχή δωρεάν διαδικτύου, η βελτίωση των χώρων διαμονής (με έπιπλα και άνετα στρώματα στα κρεβάτια) και του φαγητού, η ύπαρξη ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων (μπάσκετ, κολύμπι, πινγκ-πονγκ, μπάρμπεκιου, επιτραπέζια παιγνίδια κ.ά.), γυμναστηρίου, άλλων υπηρεσιών (π.χ. σάουνα, βιβλιοθήκη, δορυφορική τηλεόραση, βιντεοπαιγνίδια), η τακτική χορήγηση αδειών κ.ά.