Οι επιστήμονες πέτυχαν για πρώτη φορά να φέρουν σε επικοινωνία μέσω διαδικτύου τους εγκεφάλους δύο αρουραίων, που τους χώριζε απόσταση πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων.

Το εντυπωσιακό «τηλεπαθητικό» επίτευγμα, που θυμίζει επιστημονική φαντασία, ανοίγει τον δρόμο για την εξ αποστάσεως εγκεφαλική επικοινωνία, γιατί όχι και των ίδιων των ανθρώπων στο απώτερο μέλλον. Άλλοι πάντως επιστήμονες εμφανίζονται επιφυλακτικοί γι’ αυτή τη φουτουριστική -και αδιανόητη έως τώρα- προοπτική «οργανικής» δικτύωσης διασυνδεμένων εγκεφάλων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον επιφανή βραζιλιανικής καταγωγής καθηγητή νευροβιολογίας Μιγκέλ Νικολέλις του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου Ντιουκ της Β.Καρολίνα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Scientific Reports», σύμφωνα με το BBC, το πρακτορείο Reuters και το «Nature», έδειξαν ότι ζεύγη πειραματόζωων, που βρίσκονταν σε ξεχωριστά κλουβιά στο ίδιο εργαστήριο, επικοινώνησαν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας μικροσκοπικά ηλεκτρόδια (διαμέτρου ενός εκατοστού της τρίχας) εμφυτευμένα στους εγκεφάλους τους, που ενώνονταν μέσω καλωδίου.

Υλοποιήθηκε, έτσι, η πρώτη στον κόσμο διεπαφή (interface) εγκεφάλου-εγκεφάλου.

Ο πρώτος αρουραίος μεταβίβασε αισθητηριακές και κινητικές οδηγίες στον άλλο -μέσω ενός συστήματος ηλεκτρονικής κωδικοποίησης- για το πού θα βρει τροφή και νερό στο κλουβί του. Μάλιστα, κάθε φορά που ο δεύτερος (δέκτης) αποτύγχανε να καταλάβει και να αξιοποιήσει το νευρωνικό μήνυμα που του έστελνε ο πρώτος (μέσω του πολύ λεπτού σύρματος με το οποίο οι δύο εγκέφαλοι τους ήσαν συνδεμένοι), ο πρώτος αρουραίος-πομπός τροποποιούσε τα εγκεφαλικά σήματά του, σαν να συμμεριζόταν και να ήθελε να βοηθήσει τον δεύτερο στην προσπάθειά του. Τα δύο ζώα φαίνονταν να έχουν αναπτύξει μια σχέση αμοιβαίας επίδρασης μέσω των διασυνδεμένων εγκεφάλων τους.

Όμως, το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι, σε μια επέκταση του πειράματος, ένας αρουραίος που βρισκόταν στη Βραζιλία, μπόρεσε να επικοινωνήσει μέσω διαδικτύου με έναν άλλο, που βρισκόταν στις ΗΠΑ, σε απόσταση περίπου 7.500 χιλιομέτρων, μεταδίδει το ΑΜΠΕ.

Με αυτό τον τρόπο, ο δεύτερος αρουραίος μιμείτο αυτό που έκανε ο πρώτος στο κλουβί του.

«Από όσο γνωρίζουμε, αυτά τα ευρήματα δείχνουν για πρώτη φορά ότι είναι δυνατό να καθιερωθεί ένα κανάλι άμεσης ανταλλαγής πληροφοριών ανάμεσα στους εγκεφάλους δύο ζώων», ανέφεραν οι ερευνητές, που ευελπιστούν ότι το κατόρθωμά τους αποτελεί το πρώτο βήμα, που κάποτε θα καταλήξει στην επικοινωνία των ανθρώπων μόνο μέσω της σκέψης τους.

«Τα πειράματά μας έδειξαν ότι πετύχαμε μια προωθημένη άμεση επικοινωνία ανάμεσα σε εγκεφάλους, συνεπώς, κατά βάση, δημιουργούμε ήδη ένα είδος οργανικού υπολογιστή», δήλωσε ο Νικολέλις, που είναι πρωτοπόρος διεθνώς στην κατασκευή διεπαφών (interfaces) εγκεφάλου-μηχανής, που επιτρέπουν σε παράλυτους ανθρώπους να ελέγχουν υπολογιστές και ρομποτικούς βραχίονες μόνο με τη σκέψη τους.

Προ ολίγων εβδομάδων, ο ίδιος επιστήμονας είχε επίσης εντυπωσιάσει, όταν ανακοίνωσε πως κατάφερε να δώσει μια «έκτη αίσθηση» σε εργαστηριακούς αρουραίους, οι οποίοι ήσαν πλέον σε θέση να αισθάνονται στο σώμα τους ως απτικό ερέθισμα (αφή) το αόρατο υπέρυθρο φως.

Ο Νικολέλις ανακοίνωσε ότι ήδη η ομάδα του αναζητά τρόπους για να συνδέσει πολλούς ταυτόχρονα εγκεφάλους ζώων. «Δεν μπορούμε ακόμα να προβλέψουμε τι είδους αναδυόμενες ιδιότητες μπορεί να εμφανιστούν, όταν τα ζώα αρχίσουν να αλληλεπιδρούν ως μέρος ενός δικτύου εγκεφάλων. Θεωρητικά, μπορεί κανείς να φανταστεί ότι ένας συνδυασμός εγκεφάλων θα ανακαλύπτει λύσεις που οι μεμονωμένοι εγκέφαλοι δεν μπορούν να πετύχουν μόνοι τους», πρόσθεσε.

Όπως είπε, «κάποια μέρα μπορεί εκατομμύρια άνθρωποι να ανταλλάσσουν πληροφορίες μεταξύ τους, χωρίς να χρησιμοποιούν πληκτρολόγια ή συσκευές αναγνώρισης φωνής. Πραγματικά πιστεύω ότι σε λίγες δεκαετίες θα έχουμε μάθει να επικοινωνούμε με αυτό τον τρόπο».

Όμως, σύμφωνα με άλλους επιστήμονες, τουλάχιστον όσον αφορά την τηλεπαθητική επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, προς το παρόν ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά για τον τρόπο που ο εγκέφαλός μας κωδικοποιεί τις σκέψεις, συνεπώς δεν είναι ακόμα ρεαλιστική η προοπτική μεταβίβασης της σκέψης του ενός στον άλλο μέσω του διαδικτύου. Όμως στο μέλλον, ποιος ξέρει; Σε κάθε περίπτωση, εγείρονται τεράστια ερωτήματα, όπως εάν όντως οι άνθρωποι θέλουν κάτι τέτοιο και πόσο κινδυνεύουν από μια τέτοια εξέλιξη να χάσουν την ιδιωτικότητά τους και τον έλεγχο της ίδιας της ζωής τους.