Οι όζοι του θυρεοειδούς είναι ένα κοινό κλινικό πρόβλημα. Η κλινική σημασία των όζων έγκειται στον αποκλεισμό μιας κακοήθειας, που μπορεί να εμφανίζεται σε ποσοστό 7-15% ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, το ιστορικό έκθεσης σε ακτινοβολία, το οικογενειακό ιστορικό και άλλους παράγοντες.
Τι είναι οι όζοι και πώς αξιολογούνται;
Αποτελούν διογκώσεις του αδένα, συμπαγείς, κυστικές ή μικτές. Η πιθανότητα εμφάνισης όζων αυξάνεται σε ασθενείς που έλαβαν ακτινοβολία για θεραπευτικούς λόγους στον λαιμό και τον τράχηλο. Ο ασθενής ο ίδιος μπορεί να πιάσει ή να δει στον καθρέφτη μια διόγκωση στον λαιμό του. Ο όζος είναι συνήθως ασυμπτωματικός, ενώ αν είναι μεγάλος μπορεί να προκαλέσει αίσθημα πίεσης στο λαιμό. Συμπτώματα που θα πρέπει να μας ανησυχήσουν αποτελεί μια γρήγορη αύξηση στο μέγεθος του όζου, αλλαγή στη φωνή ή δυσκολία στην κατάποση, πρησμένοι λεμφαδένες στο λαιμό. Η αρχική αξιολόγηση ενός ασθενούς με όζο περιλαμβάνει τη λήψη ενός καλού ιστορικού, την ψηλάφηση του ασθενούς και έναν πλήρη ορμονικό και υπερηχογραφικό έλεγχο. Ανάλογα με τα αποτελέσματα του εργαστηριακού ελέγχου ο ασθενής ίσως να είναι υποθυρεοειδικός, υπερθυρεοειδικός ή ευθυρεοειδικός. Επικοινωνήστε με την Ενδοκρινολόγο Μαρία Προκοπίου εδώ Στον ευθυρεοειδικό ασθενή δε χρειάζεται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής και η παρακολούθηση των όζων γίνεται με υπέρηχο. Ο ενδοκρινολόγος ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του όζου στον υπέρηχο πιθανά να συστήσει τον περαιτέρω έλεγχο με βιοψία δια λεπτή βελόνης, υπό υπερηχογραφικό έλεγχο. Αν η βιοψία είναι ενδεικτική κακοήθειας, τότε συστήνεται αφαίρεση του θυρεοειδούς. Αφαίρεση μπορεί επίσης να συστηθεί όταν ένας όζος είναι μεγάλος (>3εκ), όταν προκαλεί πιεστικά συμπτώματα, όταν μεγαλώνει πολύ γρήγορα, και όταν υπάρχουν πολλαπλοί μεγάλοι όζοι. Επικοινωνήστε με την Ενδοκρινολόγο Μαρία Προκοπίου εδώ Ο υποθυρεοειδικός ασθενής εκτός από την παρακολούθηση των όζων που θα γίνει όπως περιγράφεται παραπάνω, θα πρέπει να λάβει αγωγή ώστε να γίνει ευθυρεοειδικός. Ο ασθενής που διαγιγνώσκεται με υπερθυρεοειδισμό, θα πρέπει να αξιολογηθεί περαιτέρω και με σπινθηρογράφημα. Ανάλογα με τα ευρήματα της εξέτασης (ψυχρός ή θερμός όζος) ο ασθενής θα πρέπει να λάβει αντιθυρεοειδική θεραπεία και να πραγματοποιηθεί ή όχι παρακέντηση δια λεπτής βελόνης, αντίστοιχα. Η παρακολούθηση σε κάθε περίπτωση ενός μονήρους όζου ή μιας πολυοζώδους βρογχοκήλης θα πρέπει να γίνεται ανάλογα με την ηλικία, την υπερηχογραφική μορφολογία και το μέγεθος των όζων, το αποτέλεσμα των λοιπών εξετάσεων και της παρακέντησης του θυρεοειδούς. 
