Η θετική αλληλεπίδραση μεταξύ πατέρα και βρέφους ήδη από τους πρώτους τρεις μήνες της ζωής του παιδιού επιτρέπει την εμφάνιση λιγότερων προβλημάτων συμπεριφοράς στα παιδιά ηλικίας ενός έτους, και ακόμη περισσότερο στη συνέχεια.

Είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται η θετική αυτή επίδραση σε τόσο μικρά παιδιά, σύμφωνα με έρευνα που έγινε από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τα αποτελέσματά της δημοσιεύτηκαν στην Επιθεώρηση Παιδοψυχολογίας και Ψυχιατρικής (Journal of Child Psychology and Psychiatry).

Βρήκαμε ότι τα παιδιά, των οποίων οι πατέρες είχαν περισσότερη επαφή μαζί τους, είχαν καλύτερα αποτελέσματα καθώς εμφάνιζαν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς στη συνέχεια» εξηγεί ο Πολ Ραμσαντάνι, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας.

«Αντιθέτως τα προβλήματα συμπεριφοράς ήταν πολύ περισσότερα στα παιδιά που οι πατέρες τους ήταν πιο απόμακροι, χαμένοι στις σκέψεις τους ή είχαν λιγότερη επαφή μαζί τους» σημειώνει ο ίδιος.

Οι ερευνητές πήραν συνέντευξη από συνολικά 192 οικογένειες σε δύο βρετανικά μαιευτήρια σε δύο περιστάσεις: την πρώτη όταν το μωρό ήταν τριών μηνών και τη δεύτερη όταν ήταν ενός έτους και στη συνέχεια διαχώρισαν την προβληματική συμπεριφορά των παιδιών σε τρεις κατηγορίες: αντιδραστικά, επιθετικά και υπερκινητικά.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι η επίδραση του πατέρα είναι πολύ πιο σημαντική στα αγόρια απ’ ό,τι στα κορίτσια, «το οποίο μπορεί να σημαίνει ότι τα αγόρια είναι πιο επιδεκτικά στο να επηρεαστούν από τον πατέρα τους ήδη από πολύ μικρή ηλικία», προσθέτει ο Ραμσαντάνι.

Ο ερευνητής παρουσιάζεται ωστόσο επιφυλακτικός καθώς σημειώνει ότι ο μηχανισμός αυτός δεν έχει ακόμη εξηγηθεί. Η αποστασιοποίηση του πατέρα θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα μιας διαταραγμένης σχέσης του ζευγαριού, του πατέρα με τη μητέρα, ή να αντανακλά μια γενική έλλειψη επίβλεψης ή φροντίδας, στην οποία το παιδί αντιδρά με μια διαταραγμένη συμπεριφορά.

Η πλειοψηφία των ερευνών που έχουν γίνει μέχρι σήμερα αφορούσαν κυρίως το ρόλο των μητέρων κατά την πολύ μικρή παιδική ηλικία.

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας έρχονται να προστεθούν στις όλο και περισσότερες αποδείξεις ότι μια παρέμβαση των γονιών από νωρίς μπορεί να έχει θετική επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού, καταλήγει ο επιστήμονας.