Θετική επίδραση σε ηλικιωμένους που πάσχουν από άνοια φαίνεται ότι έχει η συμμετοχή τους σε πρόγραμμα χοροθέατρου, σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε επισκέπτες των Κέντρων Ημέρας της Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών.
Συγκεκριμένα, μετά την ολοκλήρωση προγράμματος χοροθεάτρου, διάρκειας 36 εβδομάδων, παρατηρήθηκε μείωση της επιθετικότητας, της κατάθλιψης και των διαταραχών συμπεριφοράς. Παράλληλα, στη διάρκεια τού προγράμματος σημειώθηκε βελτίωση της μνήμης και της εκτελεστικής λειτουργίας και οι αλλαγές αυτές μεταφέρθηκαν στην καθημερινή τους ζωή βελτιώνοντας έτσι την καθημερινή τους λειτουργικότητα.
Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας παρουσίασαν η ψυχολόγος, Ελένη Πόπτση και η γνωστική ψυχολόγος Φωτεινή Κουντή στο 7ο Πανελλήνιο Ιατρικό Διεπιστημονικό Συνέδριο Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών που ολοκληρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Οι διαταραχές συμπεριφοράς όπως η επιθετικότητα, οι παραληρηματικές ιδέες, το άγχος, η ευερεθιστότητα, αποτελούν ένα συνηθισμένο πρόβλημα σε ασθενείς με άνοια άλλοτε σε πρώιμο και άλλοτε σε μεσαίο στάδιο, ενώ οι διαταραχές αυτές φαίνεται ότι παρουσιάζονται στο 64% ασθενών με άνοια τύπου Αλτσχάιμερ.
Στόχοι του προγράμματος χοροθεάτρου ήταν η μείωση των διαταραχών συμπεριφοράς και συναισθήματος των ασθενών, η βελτίωση και σταθεροποίηση των νοητικών ελλειμμάτων καθώς και η βελτίωση ή σταθεροποίηση των λειτουργικών ελλειμμάτων μέσα από την άσκηση συγκεκριμένων νοητικών ικανοτήτων.
Στο πρόγραμμα αυτό χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές του χορού και του θεάτρου προσαρμοσμένες και κατάλληλα διαμορφωμένες έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις νοητικές ικανότητες των ασθενών και την ηλικία τους. Μετείχαν 28 επισκέπτες Κέντρων Ημέρας τής Ελληνικής Εταιρείας Νόσου Αλστχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών, ηλικίας 72 (±6) ετών από την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ισάριθμες ομάδες μία πειραματική και μία ελέγχου.
Η πειραματική ομάδα συμμετείχε στο πρόγραμμα του χοροθεάτρου για 36 εβδομαδιαίες συνεδρίες 90 λεπτών, ενώ δεν έλαβε μέρος στη θεραπεία ούτε σε άλλο πρόγραμμα αποκατάστασης για πρακτικούς λόγους.
Μέσα από τη σύγκριση των επιδόσεων διαπιστώθηκε η αποτελεσματικότητα τής παρέμβασης για τους συμμετέχοντες στη θεραπεία. Στο τέλος τού προγράμματος παρατηρήθηκε βελτίωση της οπτικής και λεκτικής μνήμης και μειώθηκαν τα επίπεδα της επιθετικότητας και της κατάθλιψης. Μέσα από τη χρήση της κίνησης και του χορού καθώς και των αυτοσχεδιασμών δίνονταν η ευκαιρία στους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα, μέσα σε ένα οικείο περιβάλλον να εκφράσουν τις σκέψεις τους, τους φόβους και τις βαθύτερες επιθυμίες τους, ενώ μέσα από την κίνηση και το χορό απελευθέρωναν τα συναισθήματά τους.
Στα συμπεράσματα της έρευνας επισημαίνεται ότι «Το πρόγραμμα του χοροθεάτρου βοήθησε τους συμμετέχοντες να μειώσουν την επιθετικότητα καθώς και τα επίπεδα κατάθλιψης βελτιώνοντας ταυτόχρονα και τις διαταραχές συμπεριφοράς ως σύνολο, γεγονός που έγινε αντιληπτό από τους ίδιους τους περιθάλποντες. Η ταυτόχρονη βελτίωση της μνήμης όσο και της εκτελεστικής λειτουργίας είναι ικανότητες οι οποίες ασκήθηκαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος και οι αλλαγές αυτές μεταφέρθηκαν στην καθημερινή τους ζωή βελτιώνοντας έτσι την καθημερινή τους λειτουργικότητα».
