Τα πολεμικά τραύματα θερίζουν στην Ελλάδα – Ποια εποχή του χρόνου σημειώνονται τα περισσότερα και γιατί

Η Ελλάδα μπορεί να μην βρίσκεται σε πόλεμο, εντούτοις τα πολεμικά τραύματα θερίζουν στη χώρα με εκατοντάδες ακρωτηριασμούς και μόνιμες αναπηρίες, που προκαλούνται από διάφορους παράγοντες.

Ο Μικροχειρουργός Ορθοπαιδικός, Ιωάννης Ιγνατιάδης, μίλησε στο 28o κοινό συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού και Ελληνικής Επανορθωτικής Χειρουργικής, παρουσιάζοντας τα σχετικά στοιχεία.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε, τα περισσότερα τραύματα προκαλούνται από βεγγαλικά και «σαΐτες» που εκτοξεύονται κυρίως το Πάσχα και σε περιοχές που γίνονται πανηγύρια. Έπειτα, ακολουθούν ο δυναμίτης στο ψάρεμα και οι βόμβες σε ληστείες ή τρομοκρατικές ενέργειες.

Στη δεύτερη θέση από πλευράς βαρύτητας και επικινδυνότητας έρχονται οι τραυματισμοί από κυνηγητικά όπλα όπου ναι μεν, ενίοτε επισυμβαίνουν ακρωτηριασμοί αλλά όχι συχνά όπως στην προαναφερθείσα ομάδα τραυματιών με εκρηκτικά, ενώ οι πιθανότητες επιτυχίας χειρουργείων με συγκολλήσεις ή μεταφορές ιστών είναι κατά 50% μεγαλύτερες από ότι τα τραύματα με εκρηκτικά.

«Δυστυχώς τα πολεμικού τύπου τραύματα, (πυροβολισμοί με κυνηγητικά ή πυροβόλα όπλα) καθώς και οι τραυματισμοί από εκρήξεις στην χώρα μας είναι συχνό φαινόμενο, παρότι δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο. Αυτό έχει βαρύ τίμημα σε ανθρώπινο παραγωγικό δυναμικό, αφού έχουμε εκατοντάδες ακρωτηριασμούς και μόνιμες αναπηρίες», είπε χαρακτηριστικά ο Ιωάννης Ιγνατιάδης.

Επίσης, πρόσθεσε ότι «οι πιο σοβαροί τραυματισμοί θεωρούνται αυτοί που συμβαίνουν με εκρηκτικά όλων των ειδών έχοντας ως αποτέλεσμα εκτός από θανάτους ή ρήξεις εσωτερικών οργάνων, ακρωτηριασμούς ή ημιακρωτηριασμούς άκρων οι οποίοι συνήθως στο 75% δεν επιδέχονται συγκολλήσεων παρά μόνο κάλυψη των οστών και τενόντων με δερματικούς κρημνούς. Ενίοτε μόνο επιτυγχάνουν δευτερογενείς επανορθωτικές επεμβάσεις με μεταφορές ιστών ή δακτύλων και σπανιότατα επιχειρούνται με πιθανότητες επιτυχίας συγκολλήσεις μελών».

«Η αντιμετώπιση του πολεμικού τραύματος είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα. Πραγματοποιείται σε διάφορες φάσεις ανάλογα της βαρύτητάς του, απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση και εμπειρία και γίνεται από ομάδες Ορθοπαιδικών Μικροχειρουργών ή Ορθοπαιδικών και Πλαστικών Χειρουργών», σημείωσε στη συνέχεια της τοποθέτησης του.