Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με μία σειρά αποφάσεων της (1853/2015 κ.λπ.) έκρινε ότι είναι αφορολόγητο το επίδομα αλλοδαπής που λαμβάνουν οι εκπαιδευτικοί όταν αποσπώνται στο εξωτερικό για να διδάξουν σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα είναι αντισυνταγματικοί οι νόμοι που επιβάλλουν τη φορολόγησή τους.
Η ολομέλεια του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου δικαίωσε εκπαιδευτικό ο οποίος είχε αποσπαστεί για να διδάξει σε σχολική μονάδα στη Γερμανία (Βαυαρία), κρίνοντας ότι το εν λόγω επίδομα εξωτερικού, «το οποίο λαμβάνουν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ελληνικών σχολείων, προκειμένου να ανταποκριθούν στην ανάγκη αντιμετωπίσεως των ειδικών συνθηκών διαβιώσεως σε κάθε χώρα και συνεπώς προς κάλυψη των δαπανών, στις οποίες αυτοί υποβάλλονται εξαιτίας της υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί, δεν επιτρέπεται κατά τα άρθρα 4 παράγραφος 5 και 78 παράγραφοι 1 και 4 του Συντάγματος, να υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, δεδομένου ότι έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα».
Ακόμα, οι σύμβουλοι Επικρατείας επισημαίνουν ότι σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές δεν μπορεί το επίμαχο επίδομα να υπαχθεί σε φορολόγηση λόγω του αποζημιωτικού χαρακτήρα του και το αφορολόγητο του επίμαχου επιδόματος δεν το αναιρεί το ότι παρέχεται ανεξάρτητα από την προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων δαπανών.
Και αυτό γιατί οι δαπάνες είναι αναμενόμενες και «άρρηκτα συνδεδεμένες με την υπηρεσία την οποία ο εκπαιδευτικός προσφέρει ευρισκόμενος στην αλλοδαπή, καθώς και με το κόστος ζωής στη χώρα στην οποία υπηρετεί, για τον λόγο δε άλλωστε αυτό το ύψος του επιδόματος καθορίζεται για κάθε χώρα και με κριτήριο τις τοπικές συνθήκες διαβιώσεως».
