Μπορεί τα θέματα της νεοελληνικής γλώσσας να θεωρήθηκαν βατά και χωρίς εκπλήξεις, όμως η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων επισημαίνει τον κίνδυνο για το Γ1 ζητούμενο που αφορά την παραγωγή λόγου, «οι υποψήφιοι να απαριθμήσουν απλώς εκτενείς λίστες φαινομένων και τρόπων αντιμετώπισής τους».
Παράλληλα, σημειώνει ότι τα ζητούμενα του θέματος είναι πολλά και πολυδιάστατα όπως και η ερμηνεία τους.
Όσον αφορά το κείμενο του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου «Ο σύγχρονος άνθρωπος», η ένωση φιλολόγων υπογραμμίζει ότι ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των εξετάσεων, ωστόσο, το περιεχόμενό του δεν αντιστοιχεί στη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Δηλαδή, η συγκεκριμένη διασκευή προβάλλει μονοσήμαντα την ατομική διάσταση της ανθρωπιάς, ενώ αγνοεί τη συλλογικότητα αδικώντας το πρωτότυπο στο οποίο είναι εμφανής η κοινωνική στόχευση μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα.
Οι ασκήσεις κατά την ΠΕΦ δεν έκρυβαν εκπλήξεις και ανταποκρίνονταν στις δυνατότητες των υποψηφίων.
Η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων έδωσε και ενδεικτικές απαντήσεις των ασκήσεων που είναι οι ακόλουθες:
Απαντήσεις στα ερωτήματα
Β1. Στην ανάπτυξη παραγράφου οι έννοιες «ανθρώπινη λαιμαργία», «δίψα ευζωίας» περιορίζονται στην αρνητική, υλιστική σημασιοδότησή τους και εμφαίνεται η υποβάθμιση των «ευγενικών αισθημάτων».
Β2. α. Οι δύο τρόποι ανάπτυξης της παραγράφου είναι εμφανείς: ορισμός και παράδειγμα.
Β2. β. Οι νοηματικές συνδέσεις εκφράζουν αντίστοιχα συμπέρασμα και αντίθεση
Β3.α. Ενδεικτικά συνώνυμα: ξοδεύεται/καταναλίσκεται, παγκόσμια/πανανθρώπινη, παραποιήσεις/παραμορφώσεις, εντελώς/ολοκληρωτικά, ευημερία/καλοζωία.
Β3. β. Ενδεικτικά αντώνυμα: ιδιωτικός, αποχή, αυτοεπιβεβαιώνεται, άγνοια, συνεχούς.
Β4. α. Η χρήση των εισαγωγικών στο πρώτο παράδειγμα δηλώνει αναφορά σε λόγια άλλων, στη δεύτερη περίπτωση πρόκειται για τίτλο.
Β4. β. Στο κείμενο υπάρχουν πολλές εκφράσεις με μεταφορική σημασία, τις οποίες μπορούν εύκολα να εντοπίσουν οι υποψήφιοι.
