Σαφή, κατανοητά και μέσα στις δυνατότητες των μαθητών, χαρακτηρίζει η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων τα σημερινά θέματα των Αρχαίων Ελληνικών στα οποία διαγωνίστηκαν οι υποψήφιοι.

Ειδικότερα, η Ένωση σε ανακοίνωσή της, αναφέρει: «Στα θέματα των Αρχαίων Ελληνικών, το μεν διδαγμένο συνδυάζει την 11η ενότητα, τη 15η (απόσπασμα) και τη 16η ενότητα από τα Πολιτικά του Αριστοτέλη, το δε αδίδακτο προέρχεται από τις Ιστορίες του Θουκυδίδη, βιβλίο έκτο, κεφάλαιο 28 (από το επεισόδιο των Ερμοκοπιδών). Τα θέματα είναι σαφή στη διατύπωσή τους και ανταποκρίνονται στα ζητούμενα της σχολικής διδασκαλίας».

Εξάλλου, η Ένωση Φιλολόγων αναφέρει ότι το διδαγμένο κείμενο αναφέρεται στις έννοιες της πόλης και του πολίτη. Όσον αφορά τις ερωτήσεις σημειώνονται τα εξής:

Β1. Ζητείται η δομή ενός συλλογισμού, ο οποίος σχολιάζεται στο σχολικό βιβλίο ως μετάβαση από μία γενική πρόταση στην εξέταση των επιμέρους περιπτώσεων.

Β2. Αξιοποιούνται, με τη συγκεκριμένη ερώτηση, η δεύτερη και η τρίτη παράγραφος του κειμένου. Η πόλη, ως σύνθετη έννοια, παραπέμπει στην έννοια του πολίτη, για την οποία υπάρχει ασάφεια, κατά τον Αριστοτέλη, και την οποία τελικά ο φιλόσοφος προσδιορίζει σε συνάρτηση με τη συμμετοχή του στη νομοθετική και δικαστική εξουσία.

Β3. Η ερώτηση με κεντρική έννοια την αυτάρκεια απαιτεί συνδυασμό ανάμεσα στο πρωτότυπο κείμενο και το μεταφρασμένο απόσπασμα. Έχει δύο σκέλη και η απάντηση μπορεί να στηριχθεί και σε σχόλια του σχολικού βιβλίου.

Β4. Η ερώτηση αποτελεί αναπαραγωγή σχετικής παραγράφου στην Εισαγωγή του σχολικού βιβλίου (σελ. 178-179).

Στο αδίδακτο κείμενο αναφέρεται ως ενδεικτική μετάφραση: «Δεν καταγγέλλεται λοιπόν από κάποιους μετοίκους και από υπηρέτες τίποτε μεν σχετικά με τις Ερμές, αλλά μόνον ότι από νεαρούς σε κατάσταση μέθης και χάριν αστεϊσμού είχαν γίνει πρωτύτερα κάποιοι ακρωτηριασμοί άλλων αγαλμάτων, και ακόμη ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια τελούνται σε σπίτια για χλευασμό (προσβολή)• γι’ αυτά κατηγορούσαν και τον Αλκιβιάδη. Και αυτά αφού τα υιοθέτησαν (έλαβαν υπόψη) αυτοί που ήταν ιδιαίτερα εχθρικοί με τον Αλκιβιάδη, που τους εμπόδιζε να γίνουν οι ίδιοι με σιγουριά ηγέτες της δημοκρατικής παράταξης και επειδή νόμισαν ότι θα ήταν πρώτοι αν τον έδιωχναν, μεγαλοποιούσαν (το γεγονός) και φώναζαν ότι τάχα και τα μυστήρια και ο ακρωτηριασμός των Ερμών έγιναν με στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας και ότι τίποτε από αυτά δεν συνέβη που να μην διαπράχθηκε με τη συμμετοχή του, παραθέτοντας, επιπλέον, ως αποδείξεις τη σύνολη αντιδημοκρατική συμπεριφορά του στις καθημερινές ενασχολήσεις (του)».