Τι κοινό έχουν μια πτυχιούχος της Νομικής, μια γυναίκα που έχει ήδη διαβεί το κατώφλι των 60 ετών κι έχει τη δική της δουλειά στο νησί της, την Αμμουλιανή, αλλά κι ένας σεφ με έδρα τη Θεσσαλονίκη και συνεργασίες εντός κι εκτός συνόρων;

Είναι όλοι τους απόφοιτοι του 5ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης και από σήμερα μπορούν να ατενίζουν τη ζωή με …φοιτητική ματιά αφού η σημερινή ανακοίνωση των βαθμολογιών των πανελλαδικών εξετάσεων φαίνεται να τους ανοίγει τον δρόμο προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Στο κατώφλι της Ιατρικής με το πτυχίο της… Νομικής στο χέρι

Την πρώτη φορά που η Φωτεινή Μανούκα περνούσε τη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων ήταν μαθήτρια ΓΕΛ και είχε στόχο την είσοδο στη Νομική Σχολή. Έναν στόχο που όχι μόνο τον πέτυχε πανηγυρικά χάρη στην υψηλή βαθμολογία που συγκέντρωσε, αλλά με συστηματικό διάβασμα και προσήλωση κατάφερε να ολοκληρώσει και τις σπουδές της σε 3,5 χρόνια. Και παρόλο που θα φανταζόταν κανείς πως …στόχος επετεύχθη, η ίδια είχε άλλη άποψη κι έβαλε πλώρη για την Ιατρική. Γράφτηκε, λοιπόν, στο 5ο Εσπερινό ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης (στον τομέα υγείας και ευεξίας) κι ύστερα από δύο χρόνια επιτυχούς φοίτησης μπορεί να χαμογελά πλατιά αφού με τα τρία 20άρια και το ένα 19,5 που πέτυχε στις πανελλαδικές, είναι έτοιμη να περάσει το κατώφλι της Ιατρικής.

«Στα 18 έχεις διάφορες επιλογές στο μυαλό σου αλλά σκέφτεσαι ποιος στόχος ίσως είναι πιο εύκολος να επιτευχθεί ή είναι πιο συμβατός με την ηλικία που βρίσκεσαι. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να επιλέξω ανάμεσα στη Νομική και την Ιατρική κι επέλεξα την πρώτη αφού τότε μού φαινόταν πιο συμβατή», λέει στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η 24χρονη σήμερα Φωτεινή Μανούκα, εξηγώντας γιατί από τη Νομική αποφάσισε να μεταπηδήσει στην Ιατρική, μια Σχολή υψηλών απαιτήσεων, με πολλά χρόνια φοίτησης.

«Έτσι κι αλλιώς τελείωσα νωρίτερα και σκέφτηκα να κάνω και το άλλο μου όνειρο πραγματικότητα. Αμφιταλαντευόμουν και ήταν η τελευταία μέρα για τις εγγραφές στο ΕΠΑΛ, οπότε ήταν σαν ένα σημάδι ότι έπρεπε να πάω», θυμάται και προσθέτει πως με την απόφασή της εκείνη μπήκε σε μια διαδικασία που καθημερινά έπρεπε να πηγαίνει σχολείο αλλά παράλληλα «έτρεχε» και η πρακτική της για τη Νομική. «Έπρεπε να ακροβατώ ανάμεσα στα δύο. Το πρωί να είμαι στα δικαστήρια και το βράδυ μαθήτρια στα σχολικά θρανία», τονίζει.

Δεν ξεχνά να ευχαριστήσει ιδιαιτέρως τους καθηγητές της στο ΕΠΑΛ, χωρίς τη βοήθεια των οποίων, όπως λέει, τίποτα δεν θα ήταν εύκολο. «Οι καθηγητές μας ήταν αυτοί που μας έδωσαν ώθηση κι έμπνευση να πετύχουμε και ήταν συμπαραστάτες μας σε όλη αυτή την πορεία», υπογραμμίζει, εξηγώντας ότι δεν έκανε φροντιστήρια όχι απλώς επειδή δεν είχε χρόνο, αλλά κυρίως επειδή η ενδοσχολική βοήθεια που έλαβε ήταν τέτοια που τής έδωσε τα απαραίτητα εφόδια ώστε να μπορεί σήμερα να σχεδιάζει το μέλλον της ως (υποψήφια) φοιτήτρια Ιατρικής. «Ύστερα από δύο χρόνια φοίτησης στα ΕΠΑΛ κατάλαβα ότι η δουλειά που γίνεται εδώ είναι σπουδαία», τονίζει.

Όσο για το μέλλον; «Ένα βήμα τη φορά», λέει αποκαλύπτοντας πως θα ήθελε ν’ ακολουθήσει τον δρόμο της βιοηθικής ώστε να συνδυάσει τις γνώσεις και από τους δύο κλάδους σπουδών της. «Αν κάνουμε ένα βήμα τη φορά δεν φαίνεται μακρινός ο στόχος. Μπαίνω αποφασισμένη σε αυτή τη διαδικασία ότι θα τελειώσω αυτή τη σχολή κι ας είναι μακρύς ο δρόμος», σημειώνει.

Η Φωτεινή, μάλιστα, δεν είναι το μόνο μέλος της οικογένειάς της που κάθισε στα θρανία του 5ου Εσπερινού ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης αφού και οι γονείς της (συνταξιούχοι στρατιωτικοί) ολοκλήρωσαν με επιτυχία τη δεύτερη τάξη (στον τομέα της γεωπονίας) και ετοιμάζονται να φοιτήσουν στην τρίτη τάξη από τη νέα σχολική χρονιά!

Διαβάζοντας σε κουζίνες και αεροδρόμια, ανάμεσα σε… πιάτα και συνταγές υψηλής γαστρονομίας

Στα 43 του χρόνια, ο σεφ Μηνάς Νίτης διαγράφει ήδη τη δική του ξεχωριστή πορεία στον κόσμο της υψηλής γαστρονομίας, με έδρα τη Θεσσαλονίκη και πολλές συνεργασίες σε νησιά κι αλλού, ενώ και στην οικογενειακή του ζωή έχει ευτυχήσει να είναι πατέρας δύο παιδιών.

Τι τον έκανε όμως να ξανακαθίσει στα θρανία και να διεκδικήσει την είσοδό του σε μια σχολή που θα τού δώσει τη δυνατότητα να σπουδάσει διατροφολογία; «Ήθελα πάντα να κάνω κάτι σχετικό με τη δουλειά μου, για μένα. Θα έλεγα για αυτοβελτίωση» απαντά κι εξηγεί πως οι συνθήκες της δουλειάς του, σε συνδυασμό με τη βοήθεια των συναδέλφων του, ήταν τέτοιες που τού επέτρεψαν την επιστροφή στις σχολικές αίθουσες.

Με αρκετά μόρια στη «φαρέτρα» του (δύο 20άρια σε Αρχές Βιολογικής Γεωργίας και Σύγχρονες Γεωργικές Επιχειρήσεις, 18,3 στα Μαθηματικά και 15,6 στη Γλώσσα), ο στόχος της εισόδου στη Σχολή Επιστημών Διατροφής και Διαιτολογίας του ΔΙΠΑΕ φαίνεται να κατακτιέται. Η πολύ καλή επίδοσή του έτυχε ανάλογης υποδοχής στο σπίτι του, όπου, όπως λέει, «σήμερα είχαμε πανηγυρισμούς, ήταν μια φοβερή μέρα!». Με έκδηλη τη χαρά στον τόνο της φωνής του δεν παραλείπει να ευχαριστήσει, εκτός από τους καθηγητές του, τη σύζυγό του Αθανασία που σε όλη αυτή τη διαδρομή υπήρξε πολύτιμη συμπαραστάτης του, όπως και τα παιδιά του, με τον μεγαλύτερο γιο του μάλιστα να θέλει να τον μιμηθεί, βλέποντάς τον να διαβάζει ατελείωτες ώρες…

Επέστρεψε στα θρανία ύστερα από τέσσερις δεκαετίες για να κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής

Στα 61 της χρόνια, η Ευγενία Μαρτυγάκη ετοιμάζεται να καθίσει στα φοιτητικά έδρανα για να σπουδάσει Οικονομικά αφού τα 17.310 μόρια φαίνεται να της εξασφαλίζουν τη φοίτηση στη Σχολή Οικονομικών του ΑΠΘ.

«Έδωσα πρώτη φορά πανελλαδικές πριν από 42 χρόνια και παρότι είχα συγκεντρώσει καλά μόρια δεν ήταν αρκετά ώστε να περάσω στη Φιλοσοφική. Έτσι, λοιπόν, άφησα το νησί μου, στην Αμμουλιανή και ήρθα στη Θεσσαλονίκη όπου έκανα διάφορες δουλειές- δούλεψα ως μικροπωλήτρια ασημένιων κοσμημάτων αλλά και σε μια εταιρεία με το ίδιο αντικείμενο για καμιά δεκαριά χρόνια. Ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, ωστόσο, επέστρεψα στο νησί κι έφτιαξα κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αφού, λοιπόν, είδα ότι πλέον είχα τη δυνατότητα να προσπαθήσω να σπουδάσω, είπα να κάνω πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής και γράφτηκα στο 5ο Εσπερινό ΕΠΑΛ», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μαρτυγάκη.

«Είμαι ευτυχισμένη», τονίζει κι ευχαριστεί τους καθηγητές της για τις γνώσεις που κατάφεραν να τής μεταλαμπαδεύσουν. «Βοήθησαν κι εμένα και όλους τους συμμαθητές μου με όλη τους τη δύναμη και την αγάπη», αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει ότι τα έξτρα μαθήματα και οι επιπλέον ώρες που αφιέρωναν οι καθηγητές του ΕΠΑΛ στους μαθητές τους ήταν κατ’ ουσίαν ένα δωρεάν φροντιστήριο για όλους όσοι προετοιμάζονταν για τις πανελλήνιες.

Διανύοντας ήδη την έκτη δεκαετία της ζωής της, η Ευγενία Μαρτυγάκη δεν επιζητεί επαγγελματική αποκατάσταση με τις σπουδές της στα οικονομικά αλλά «τη χαρά της γνώσης» και τη δυνατότητα, εφόσον τής δοθεί η ευκαιρία, να βοηθήσει νέα παιδιά που θέλουν να δουν τα δικά τους όνειρα να παίρνουν «σάρκα και οστά».