Το πέταγμα του χαρταετού είναι ένα έθιμο που αγαπούν οι ενήλικες και ειδικά τα παιδιά, ενώ είναι άρτια συνδεδεμένος με την Καθαρά Δευτέρα και τις Απόκριες. Εντούτοις, λίγοι γνωρίζουν την ιστορία του.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, ο χαρταετός προέρχεται από την Ασία και πιθανώς από την Κίνα, ενώ στην αρχαιότητα αποτελούσε ένα «έξυπνο όπλο» και σε καμία περίπτωση δεν συνδέονταν με ευχάριστες στιγμές.
Χαρακτηριστικά, ο Κινέζος στρατηγός Han Xin περίπου στο 200 π.Χ. χρησιμοποίησε χαρταετό, ώστε να μετρήσει με τον σπάγγο του την απόσταση από το στρατόπεδο του, μέχρι τα τείχη της πόλης που πολιορκούσε, για να μπορέσουν οι εργάτες να σκάψουν σήραγγες στις σωστές διαστάσεις.
Επίσης, υπάρχουν πολλές αναφορές από την Κίνα, όπου στρατηγοί έβαζαν σφυρίχτρες σε χαρταετούς και τους απελευθέρωναν κατά την διάρκεια της νύχτας στα αντίπαλα στρατόπεδα. Με αυτό τον τρόπο, οι στρατιώτες έμεναν ξύπνιοι λόγω του θορύβου, ενώ εξαιτίας των δεισιδαιμονιών θεωρούσαν πως οι άνεμοι είναι εναντίον τους.
Εντούτοις, με την πάροδο των αιώνων, ο χαρταετός έχασε την αξία του ως όπλο, ενώ όταν έφτασε στη Δύση, χρησιμοποιήθηκε σε επιστημονικά πειράματα. Όμως από τον 19ο αιώνα κι έπειτα, ξεκίνησε να γίνεται δημοφιλής στα παιδιά.
Σημειώνεται, ότι στην ελληνική παράδοση το πέταγμα του αετού συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς τον Δημιουργό της. Σύμφωνα με τον έθιμο πρέπει να πετάει στον ουρανό την Καθαρά Δευτέρα, την ημέρα που ξεκινά η νηστεία της Σαρακοστής, δηλαδή την ημέρα που ξεκινά η πνευματική και σωματική μας κάθαρση. Μέσω αυτής της διαδικασίας ερχόμαστε πιο κοντά στον Θεό και αυτή η επαφή συμβολίζεται με τον χαρταετό που επίσης πλησιάζει προς τον Θεό καθώς πετάει ψηλά στον ουρανό.
