Ένα απόγευμα πλημμυρισμένο από βαθιά συναισθήματα για όλους, ήταν το χθεσινό, όταν η σημαντικότερη εν ζωή Ελληνίδα ποιήτρια κ. Κική Δημουλά , επισκέφθηκε το «ΔΗΜΗΤΡΕΙΟ» Κέντρο Φροντίδας Παιδιού της “Αποστολής”, μετά από πρόσκληση των ίδιων των παιδιών, που την υποδέχθηκαν με γλυκά λόγια, αμήχανα χαμόγελα και μάτια γεμάτα περιέργεια και θαυμασμό.
«Ήταν το ωραιότερο απόγευμα της ζωής μου», είπε φεύγοντας η κ. Κική Δημουλά, ενώ στο βιβλίο επισκεπτών, έγραψε: «Είχα να κλάψω από χαρά, αιώνες. Και το κατάφερε αυτός ο χώρος που τον ζωντανεύουν τα παιδιά, κυρίως όμως οι ζωοδότες. Ζωοδότες, αφού δίνουν την ωραία όψη της ζωής στα παιδιά που το έχουν ιδιαίτερη ανάγκη. Εύγε στην προσφορά. Με αγάπη μεγάλη. Ευχαριστώ. Κική Δημουλά».
Τα 60 παιδιά του Κέντρου, ηλικίας 6 – 12 ετών, την άκουγαν μαγεμένα να τους μιλά για τη ζωή της, τα παιδικά της χρόνια, το πρώτο της βιβλίο, για την αγάπη, για την ποίηση. Ήταν τόση η τρυφερότητα στα λόγια της απευθυνόμενη στα παιδιά, που σύντομα μετέπλασε την αμηχανία τους σε οικειότητα. Τραγούδια, γέλια, αστεία και δεκάδες απρόσμενα ερωτήματα, που απαντήθηκαν με προθυμία, βαθιά μέσα από την καρδιά της ποιήτριας που υμνεί την αγάπη, ώσπου η συγκίνηση δεν μπορούσε πια να κρυφτεί και όλοι έγιναν μια σφιχτή αγκαλιά.
Η κ. Δημουλά έδειξε να μαγεύεται όταν άκουσε τα παιδιά να απαγγέλουν με ενσυναίσθηση και σεβασμό τα ποιήματά της ενώ δεν προσπάθησε να κρύψει τη συγκίνησή της μπροστά στην έκπληξη που της επεφύλαξαν. Της προσέφεραν ως δώρο ένα υφασμάτινο φωτιστικό φιλοτεχνημένο από τα χέρια τους, γεμάτο με πολύχρωμες παιδικές ζωγραφιές αλλά και με στίχους των ποιημάτων της.
O Γενικός Διευθυντής της «Αποστολής» κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας μετέφερε τις ευχαριστίες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου για την επίσκεψη της κυρίας Δημουλά την οποία χαρακτήρισε όχι μόνο μεγάλη ποιήτρια της Ελλάδας αλλά παγκόσμια «οι έλληνες, πρόσθεσε, οφείλουμε ευγνωμοσύνη για την προσφορά της στην εθνική μας ποιήτρια Κική Δημουλά που είναι πια παγκόσμια και η οποία, με τα ποιήματα της, κάθε φορά, μας υποχρεώνει να μονολογούμε «έτσι νιώθω κι εγώ».