Μουδιασμένη, σοκαρισμένη και βαθιά προβληματισμένη, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί τις γυναικοκτονίες να παίρνουν τη μορφή ντόμινο. Η μαρτυρία μιας γειτόνισσας της γυναίκας που σφάχτηκε σήμερα από το σύζυγό της στην περιοχή της Δάφνης, σοκάρει με το μέγεθος της βίας που εισπράττουν οι γυναίκες, συχνά μάλιστα για μεγάλο διάστημα.
της Δήμητρας Τριανταφύλλου
Βαθύτατα συγκλονισμένη όχι μόνο για αυτό που συνέβη σήμερα στο διπλανό της διαμέρισμα, αλλά και με την τρίτη κατά σειρά γυναικοκτονία που προστίθεται σε αυτές της Καρολάιν και της Γαρυφαλλιάς Ψαράκου, μέσα σε ελάχιστους μήνες, είναι η Σύλβια Μουρούτη γειτόνισσα της γυναίκας που δολοφονήθηκε σήμερα στην περιοχή της Δάφνης.
Η ίδια, μιλάει στο Newsbeast για ένα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου και δηλώνει άκρως οργισμένη που στις 11 Ιουλίου όταν και είχε καλέσει ξανά την αστυνομία να σπεύσει στο σημείο, τελικά αδιαφόρησαν τελείως.
Ιδού τι περιγράφει: «Οι άλλοι ένοικοι της πολυκατοικίας λένε ότι το ζευγάρι έμενε στην πολυκατοικία μας εδώ και 5 χρόνια αλλά πραγματικά εγώ δεν θα μπορούσα να το πω αυτό με σιγουριά, ήταν σχεδόν αόρατοι. Δεν ήταν καθόλου κοινωνικοί άνθρωποι. Εγώ προσωπικά μόνο μια φορά είχα μιλήσει μαζί τους. Ο άντρας έχει ένα σουβλατζίδικο ένα στενό παρακάτω και σε αυτό εργαζόταν και η γυναίκα του.
Οι τσακωμοί την τελευταία διετία ήταν συνεχείς και σχεδόν σαν… προγραμματισμένοι, σαν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας του ζευγαριού. Συνέβαιναν κυρίως τα βράδια όταν σχόλαγαν από τη δουλειά ή τις Κυριακές τα μεσημέρια. Αποδέκτης της λεκτικής και σωματικής βίας από τον πατέρα ήταν και το 8 χρόνο παιδί τους, το οποίο επίσης συχνά φώναζε. Το κλίμα της οικογένειας ήταν άκρως πολεμικό.
Το τι ακριβώς λέγανε δεν μπορούσαμε να το ακούσουμε, αλλά ακούγαμε τη βία, την καταλαβαίναμε μέσα από ήχους. Από τα τραβήγματα σωμάτων και επίπλων, από τα σουρσίματα, τα κοπανήματα… Την προηγούμενη φορά που η γυναίκα κάλεσε σε βοήθεια, πριν από μερικές ημέρες ήταν κοντά μεσάνυχτα.
Κάλεσα αμέσως το 100. Τελικά, είδα από το μπαλκόνι μου το περιπολικό να περνάει από κάτω μετά από 30 λεπτά, να κοντοστέκεται για λίγο και μετά να αποχωρεί. Δεν ανέβηκαν. Εκείνη τη φορά είχε ανέβει και η διαχειρίστρια στον όροφο μας και μού είπε πως η προηγούμενη διαχειρίστρια είχε προσπαθήσει μια φορά να μιλήσει στην γυναίκα, της είχε χτυπήσει το κουδούνι και της είχε μιλήσει.
Αυτό που μου έκανε σήμερα τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν πως σε αντίθεση με όλες τις άλλες φορές, σήμερα ήταν απολύτως ήσυχοι. Η γυναίκα είπε δύο φορές συνεχόμενα “βοήθεια” και μετά επικράτησε απόλυτη σιγή. Τίποτα άλλο δεν ακούστηκε. Ήταν 10:20 περίπου. Ευτυχώς το παιδί τους δεν ήταν μέσα στο διαμέρισμα.
Στην πολυκατοικία μας, πολυκατοικία με 25 διαμερίσματα, η αλήθεια είναι ότι δεν κινητοποιήθηκαν οι ένοικοι όπως και όσο έπρεπε. Εγώ το έκανα μια φορά. Ίσως βαθιά μέσα μου να τον φοβόμουν κι εγώ τον δολοφόνο. Όμως και όταν κάλεσα την αστυνομία πριν από λίγες ημέρες (στις 11 Ιουλίου όπως αναφέρει σε δημοσίευσή της στο facebook), δεν έγινε τίποτα. Νιώθω απογοητευμένη και οργισμένη μαζί».
