Όταν πηδάς στο κενό, νιώθεις φόβο αλλά το ζητούμενο είναι να μπορείς να τον διαχειριστείς. Αυτό σκέφτεται και ο Γιάννης Λυκάκης, ο έμπειρος πιλότος και αλεξιπτωτιστής που κάνει sky diving από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει περισσότερα από 6.000 άλματα και συνεχίζει να πέφτει στο… κενό, πάντα όμως με προσοχή για να μην συμβεί το παραμικρό.
Συνέντευξη στη Βάσω Ασμανίδου
Μαθαίνει όμως και τους νέους να «πετούν» και να διαχειρίζονται το φόβο τους στον αέρα. Το newsbeast.gr επικοινώνησε μαζί του και σας μεταφέρει όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για τα μυστικά της ελεύθερης πτώσης.
– Πότε κάνατε την πρώτη σας ελεύθερη πτώση;
«Την έκανα το 1988 στη Θεσσαλονίκη. Τότε ήμουν 38 ετών και τώρα είμαι 65».
– Σε σχετικά μεγάλη ηλικία δηλαδή
«Ναι, είχα χρόνια μεράκι αλλά δεν υπήρχε τίποτα στον ορίζοντα. Υπήρχαν μόνο του στρατού τα άλματα αλλά αυτά δεν είχαν καμία σχέση με την ελεύθερη πτώση».
– Από τότε μέχρι σήμερα πόσες ώρες ελεύθερων πτήσεων έχετε κάνει;
«Έχω περάσει τα 6.000 άλματα και συνολικά πρέπει να έχω περίπου 70 ώρες».
– Το πιο δύσκολο άλμα;
«Το κάθε άλμα έχει τη δική του δυσκολία. Αυτό πάντως με την περισσότερη αδρεναλίνη ήταν στην
Αμερική. Το αεροπλάνο τότε είχε εμπλοκή στην απογείωση κι αυτό μας καθυστέρησε. Από εκεί και πέρα όποια εμπλοκή βγαίνει στο άθλημά μας επειδή είμαστε εκπαιδευμένοι, θα το αντιμετωπίσουμε».
– Οι νέοι δοκιμάζουν;
«Ναι, βέβαια. Είναι άτομα που τους αρέσει το άλμα αλλά το περιβάλλον δεν τους ευνοεί. Όταν ξεκινήσει κάποιος να κάνει άλμα, το περιβάλλον του θα του πει “τρελός είσαι”. Πολλά παιδιά από το Στρατό που έκαναν άλματα έρχονται να δουν πως είναι η ελεύθερη πτώση. Του Στρατού τα άλματα γίνονται από τα 1.200 με 1.500 πόδια, δηλαδή 400 με 500 μέτρα. Εμάς, το χαμηλότερο άλμα αρχίζει από τα 3.500 πόδια».
– Τι φυσική κατάσταση πρέπει να έχει κάποιος για να δοκιμάσει;
«Μια μέση φυσική κατάσταση, θα έλεγα. Τίποτα το ιδιαίτερο, γενικά. Δεν παλεύουμε πάνω στον αέρα. Αντιθέτως, είναι τόσο μαλακά εκεί πάνω».
– Φοβηθήκατε ποτέ;
«Άμα πω όχι, θα πω ψέματα. Ναι, βέβαια κι αυτό είναι το φυσικό. Όταν έρχονται μαθητές και μου λένε ότι δε φοβούνται, μέσα μου σκέφτομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς. Συνήθως αυτοί που μου λένε ότι δε φοβούνται, παίζουν θέατρο και δεν ξανάρχονται. Κουράζονται να υποδύονται το ανθρώπινο. Είναι δύσκολο να υποκρίνεσαι. Ο Θεός όμως δεν μας έδωσε φτερά. Αν είχαμε φτερά, δε θα φοβόμασταν. Από την ώρα λοιπόν που δεν έχουμε φτερά και πηδάμε στο κενό, λογικό θα είναι να νιώθουμε φόβο. Το θέμα είναι να μπορούμε να τον διαχειριστούμε.
– Πόσα μαθήματα απαιτούνται για να κάνει κάποιος ελεύθερη πτώση;
«Απαιτούνται κάποιες ώρες θεωρίας στο έδαφος και κάποιες ώρες πρακτικής μορφής με την έννοια του πώς θα μπουν στο αεροπλάνο, τι θα γίνει λίγο πριν το άλμα, πώς θα διαχειριστούν μια τυχόν εμπλοκή του αλεξίπτωτου κ.ά. Αυτό θα γίνει σε πολλές επαναλήψεις για να μπορέσει να λειτουργήσει στον αέρα».
– Η πτώση διαρκεί περίπου 60 δευτερόλεπτα;
«Ναι, περίπου. Αρχίζει από 45 και διαρκεί μέχρι 60, ανάλογα τις συνθήκες».
– Από τότε που ξεκινήσατε, θυμάστε να έχουν γίνει ατυχήματα;
«Πρόκειται για ένα άθλημα υψηλού κινδύνου, το οποίο σε παραπέμπει σε φρικτά ατυχήματα. Όμως, παραδόξως, δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον δεν είναι στα δέκα αθλήματα με τα περισσότερα ατυχήματα. Εμείς, ακριβώς επειδή είναι επικίνδυνο το άθλημα, είμαστε σχολαστικοί με την εξέταση των πάντων προτού πέσουμε. Αν αυτά τα πράγματα που προσέχουμε εμείς στην ελεύθερη πτώση, τα κάναμε και στην καθημερινότητά μας, δεν θα είχαμε τόσο μεγάλο αριθμό ατυχημάτων στην άσφαλτο».
– Γυναίκες έρχονται;
«Ναι, βεβαίως και έρχονται. Κι αυτό πιστεύουμε επειδή δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και το κάνουν και με μεγάλη ευκολία. Πολλές φορές μάλιστα αποδεικνύονται καλύτερες από τους άνδρες».
Τι ηλικίες έρχονται;
«Τα γκρουπ είναι δύο: τα άτομα που έχουν απολυθεί από το Στρατό και είναι μέχρι 25 ετών και τα άτομα που έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά και θέλουν να κάνουν το άλμα».
– Ποιο είναι το κόστος για μια ελεύθερη πτώση;
«Το κόστος περιλαμβάνει την εγγραφή στο Σωματείο και είναι 260 ευρώ. Σε αυτό το ποσό περιλαμβάνονται όλα».