Ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια την περίοδο της κρίσης. Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα χιλιάδες ενεχυροδανειστήρια που άνοιξαν και στην πιο απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, αποτελούν ασφαλές καταφύγιο για όσους έχουν άμεση ανάγκη για μετρητά, δίχως να πέσουν θύματα απατεώνων.
Η περίπτωση του γνωστού ενεχυροδανειστή Ριχάρδου, ο οποίος συνελήφθη για υπεξαίρεση αντικειμένων αξίας, δεν είναι η μοναδική στο συγκεκριμένο χώρο. Το ΣΔΟΕ ετησίως διαπιστώνει κατά μέσο όρο πάνω από 400 παραβάσεις σε ανταλλακτήρια χρυσού.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση την υπόθεσης ενεχυροδανειστηρίου στο Σύνταγμα, πίσω από το οποίο κρυβόταν κύκλωμα εκβιαστών. Στο συνήγορο του Καταναλωτή εξάλλου φθάνουν συχνά καταγγελίες για ενεχυροδανειστήρια τα οποία δεν διατηρούν βιβλία και παραστατικά, καθώς και ότι μεγάλος αριθμός των αντικειμένων είναι προϊόν ληστειών και κλοπών από κοσμηματοπωλεία και οικείες.
Το θέμα έχει φέρει στη Βουλή ο ανεξάρτητος βουλευτής και γενικός γραμματέας του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, Νίκος Νικολόπουλος. Με ερώτηση του προς τους υπουργούς Οικονομικών και Δικαιοσύνης, κατέθεσε έγγραφα που έφτασαν στην Γραμματεία Τεκμηρίωσης του κόμματος και τα οποία αυτούσια δημιουργούν αρκετά ερωτηματικά για την ανοχή που επέδειξε το ΣΔΟΕ στο ενεχυροδανειστήριο «Ριχάρδος».
«Παρά το γεγονός ότι ο οικονομικός έλεγχος διαπίστωσε την ύπαρξη “μαϊμού” ταμειακών μηχανών οι οποίες είχαν εκδώσει χιλιάδες(!) ανύπαρκτες αποδείξεις εν τούτοις δεν πραγματοποιήθηκε καμία αυτόφωρη σύλληψη, ούτε φυσικά έκλεισε το κατάστημα έστω για μία ώρα», αναφέρεται στην ανακοίνωση του κόμματος.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστυνομικών στα δύο χρόνια λειτουργίας της επιχείρησης αγοράσθηκαν και ενεχυριάστηκαν περισσότερα από 100 κιλά χρυσού, η αξία των οποίων αγγίζει το 1 με 1,5 εκατ. ευρώ.
Άλλες εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών κάνουν λόγο για ποσοστό παραβατικότητας στα ενεχυροδανειστήρια που ξεπερνά το 60%.
