Αναγκαίο κακό θεωρεί από τα συμφραζόμενά του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης την παρουσία αστυνομικών στα πανεπιστήμια.
Μιλώντας σήμερα στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων υπό τον τίτλο «Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις», ο υπουργός επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι «δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.
Η Παιδεία μαζί με τα εθνικά θέματα είναι το πιο ταυτοτικό-ιδεολογικό στοιχείο για κάθε πολιτική παράταξη.
Επιπλέον, η Παιδεία είναι και ο ιστορικά σταθερός και πετυχημένος κοινωνικός ανελκυστήρας, ο τρόπος να γλυτώσει ο φτωχός τη μοίρα του. Σήμερα όμως, παράλληλα με τα παραπάνω, η Παιδεία είναι ο ζωτικός τρόπος που έχουμε για να δώσουμε εξέλιξη στο μέλλον μας, να συμμετέχουμε στις εκρηκτικές τεχνολογικές αλλαγές και τις συνέπειες τους. Είναι, λοιπόν, για όλα αυτά, πεδίο πολιτικών συγκρούσεων. Το ζήτημα κάθε φορά είναι, αν μπορούμε, αυτές τις συγκρούσεις, να τις κάνουμε γόνιμες. Όχι για να συμφωνήσουμε, αλλά για να συνεννοηθούμε! Νομίζω ότι για τα θέματα ασφάλειας και προστασίας στα Πανεπιστήμια, σήμερα συμφωνούμε στα περισσότερα. Με ενδιαφέρει να το τονίσω και να το τεκμηριώσω, ώστε να χτίσουμε πάνω σε αυτό. Συμφωνούμε στη διαπίστωση πως η κατάσταση δεν είναι καλή».
«Κανένας δεν θέλει θεωρητικά την αστυνομία στα πανεπιστήμια»
Σύμφωνα με τον ίδιο, «το ζήτημα δεν είναι να μετράμε επεισόδια, στιγμές εξόφθαλμα καταδικαστέες. Το κυριότερο είναι να σκεφτούμε ότι στα Πανεπιστήμια υπάρχει, ας το πούμε με τον ηπιότερο τρόπο, μια αμηχανία να πατήσεις κάποιες κόκκινες γραμμές σκέψης. Υπάρχει εδώ μέσα κάποιος που το θέλει αυτό; Νομίζω, και συνοψίζω ότι σε όλα τα παραπάνω, δηλαδή ασφάλεια υποδομών, προστασία προσώπων, ελεύθερη, απρόσκοπτη κυκλοφορία ιδεών έχουμε σταθερά, μικρότερο ή μεγαλύτερο πρόβλημα. Και συμφωνούμε όλοι σε αυτό, συγκλίνουμε. Εκεί που δεν συγκλίνουμε, είναι στο πώς, στους τρόπους δηλαδή να αλλάξουν τα παραπάνω.
Η διαφωνία, η κόκκινη γραμμή είναι η παρουσία αστυνομίας στα Πανεπιστήμια. Αν και αυτό το αναλύσουμε, μη σας φανεί περίεργο, αλλά επί της αρχής ούτε εδώ διαφωνούμε. Να το πω απλά. Κανένας δεν θέλει θεωρητικά την αστυνομία στα Πανεπιστήμια. Η Αστυνομία η ίδια, το θέλει λιγότερο από όλους. Δεν είναι δουλειά μας τα Πανεπιστήμια, δουλειά μας είναι να κυνηγάμε το οργανωμένο έγκλημα, το έχω πει πολλές φορές.
Ξέρετε όμως, δουλειά μας δεν είναι ούτε να ελέγχουμε τους πολίτες, που κυκλοφορούν, αλλά δυστυχώς λόγω covid το κάνουμε. Θέλω να πω ότι η αστυνομία είναι το μέτρο ύστατης καταφυγής, όταν αποδεδειγμένα το σύστημα δεν δουλεύει, όπως είπαμε. Είναι αναγκαστική πράξη. Δεν είναι ιδεολογική επιλογή, δεν θα το βρείτε στο πρόγραμμα κανενός κόμματος, δεν θα το ακούσετε ως πρώτη επιλογή από το στόμα κανενός πολιτικού εκπροσώπου. Ως επιλογή επαναλαμβάνω. Κατά συνέπεια δεν χρειάζονται πολλά λόγια, ούτε υπογραφές, ούτε φασαρίες για να συμφωνήσουμε και σε αυτό. Το διατυπώνω: Σε κανέναν δεν αρέσει, ως θέμα αρχής, να είναι η αστυνομία στα Πανεπιστήμια».
«Μακάρι σε μερικά χρόνια η Αστυνομία να μην χρειάζεται ούτε μέσα ούτε έξω από τα Πανεπιστήμια. Σήμερα, το να λέμε πως μπορεί να γίνει αλλιώς, νομίζω πως υποτιμά τη νοημοσύνη» είπε ο κ. Χρυσοχοΐδης, επισημαίνοντας πως «τα Πανεπιστήμια είναι αυτοδιοίκητα, αλλά όχι χωρίς τον κοινό έλεγχο, ούτε χωρίς τη δυνατότητα κριτικής των πεπραγμένων τους. Έχουν αποτύχει στην αντιμετώπιση της βίας με πρώτα θύματα τους ίδιους, είναι δυστυχώς μια τρύπα στο κράτος δικαίου και η πολιτεία είναι δυο φορές υπεύθυνη αν κάτσει με σταυρωμένα χέρια.
Αυτή είναι, κυρίες και κύριοι βουλευτές, η πραγματικότητα για το επίμαχο θέμα. Μια απλή κατανόηση, καθόλου ευχάριστη της πραγματικότητας και μια απόφαση, όπως έγινε και σε τόσα άλλα θέματα, να μπει τέλος στον παραλογισμό. Μόνο έτσι μπορεί να καταλάβει κανείς και το παράδοξο με την κοινή γνώμη. Η πλειοψηφία των Πανεπιστημιακών, τα περισσότερα κόμματα να αντιδρούν στον νόμο και η πλειοψηφία των πολιτών, με τους μισούς και παραπάνω από τους ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης να συμφωνεί. Ο κόσμος ξέρει, ζει και καταλαβαίνει το αναγκαίο κακό».
Κατά τον ίδιο, «το δίλημμα δεν είναι δημοκρατία ή αστυνομικό κράτος, αστυνομία ή όχι στα πανεπιστήμια. Το δίλημμα είναι συνεχίζουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια και σε κάθε Μπουραντώνη αγανακτούμε για τρεις μέρες ή έχουμε το θάρρος να λύσουμε το θέμα γιατί δεν ανέχεται άλλο η δημοκρατική μας συνείδηση αυτόν τον ευτελισμό; Η απάντηση για αυτή την κυβέρνηση είναι αυτονόητη. Κάτω από το χαλί δεν έκρυψε ούτε κρύβει, ούτε θα κρύψει πρόβλημα».
