Για την 7η Οκτωβρίου 2020, ημέρα καταδίκης της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης μίλησε η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα στη Lifo.

Συγκεκριμένα η μητέρα του Παύλου Φύσσα σε ένα έντονα συναισθηματικά κείμενο περιγράφει όλα όσα ένιωσε πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος της δίκης της Χρυσής Αυγής με αποκορύφωμα το έντονο ξέσπασμα που έκανε την ημέρα της απόφασης που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η απόφαση-γροθιά στον ναζισμό.

«Θυμάμαι ότι δεν σκεφτόμουν τίποτα. Ήμουν θολωμένη. Δεν καταλάβαινα καν τι συνέβαινε εκείνη τη στιγμή. Το μυαλό μου ήταν προσκολλημένο στη στιγμή της απόφασης. Σίγουρα αυτό που διατηρώ έντονα στη μνήμη μου είναι την αγωνία που ένιωθα εκείνες τις ώρες, την οποία εύχομαι να μη βιώσει κανείς» σημειώνει και συνεχίζει λίγο μετά πως “άδειασε” μόλις άκουσε την ετυμηγορία για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. «Άδειασα…ο μόνο που ήθελα ήταν να επικοινωνήσω με τον Παύλο. Να του φωνάξω, με μια τεράστια κραυγή, «αγόρι μου, δικαιωθήκαμε! Παλέψαμε. Αντέξαμε. Τα καταφέραμε! Ο Παύλος τα κατάφερε! Γιε μου!»

Η Μάγδα Φύσσα έκανε λόγο για μια απόφαση που πρέπει να αποτελέσει φάρο για την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα.

«Ελπίζω αυτή η απόφαση του φετινού Οκτωβρίου, μιας θλιβερής χρονιάς, να αποτελέσει τον φάρο για την έναρξη του αντιφασιστικού αγώνα. Γιατί πιθανόν να ξεμπερδέψαμε με τη Χρυσή Αυγή, όχι όμως με τον φασισμό. Στο τέλος εκείνης της ημέρας έσφιξα στην αγκαλιά μου τους ανθρώπους που περίμεναν ως αργά έξω από το δικαστικό μέγαρο. Και τους είπα: «Μας ανοίγεται ένας δρόμος καλός, αλλά δεν κερδίζεται έτσι ο φασισμός. Χρειάζεται αγώνας. Κερδίσαμε μια μάχη, αλλά στο χέρι σας είναι από δω και πέρα. Μας άνοιξε τον δρόμο ο Παύλος»

Τέλος η μητέρα του Παύλου Φύσσα αναφέρθηκε στους φίλους του Παύλου που γέμισαν πλέον τη ζωή της

«θέλω να πω κάτι για τους φίλους του Παύλου, οι οποίοι ήταν όλοι εκεί και δίπλα μας στο δικαστήριο. Να ξέρατε πόση δύναμη μου έδωσαν αυτά τα παιδιά… Στην κενή ζωή μου ήταν εκείνοι που γέμισαν κάπως την ψυχή μου. Ειδικά τη στιγμή που με αποκάλεσαν όλοι «μάνα» τους. Ο χρόνος δεν γυρνά πίσω….Από αυτή την τραγωδία που χτύπησε την οικογένειά μας και θα βιώνουμε ώσπου να φύγουμε από τη ζωή, αυτά τα παιδιά είναι η μόνη μου ελπίδα».