Ήταν μια ημέρα σαν αύριο, πριν από 80 χρόνια, όταν οι σειρήνες στην Ελλάδα άρχισαν να ουρλιάζουν δαιμονισμένα. Η Ιταλία είχε κηρύξει τον πόλεμο στη χώρα μας, με μια εποποιία να ξεκινά από εκείνη τη στιγμή. Ο Μπενίτο Μουσολίνι δεν είχε υπολογίσει καλά την ιστορία αυτού του τόπου και την αδούλωτη ψυχή του.

Όλες οι περιοχές της Ελλάδας έχουν να θυμούνται κάτι ηρωικό από εκείνη την περίοδο. Για τα Τρίκαλα, συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας, Κώστας Μιχαλάκης. «Η επέτειος του 1940 είναι μέρα υπερηφάνειας και μνήμης για όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα όμως οι Τρικαλινοί έχουν αρκετούς λόγους για να θυμούνται και να καμαρώνουν τους προγόνους τους», σημειώνει,

Μέσω του Αθηναϊκού – Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων εξηγεί: «Πώς να ξεχάσουμε άραγε ότι μεγάλο μέρος του αποσπάσματος Δαβάκη στην Πίνδο αποτελούνταν από Τρικαλινούς στρατιώτες, απλοί αγρότες στην πλειοψηφία τους, που έδωσαν την πρώτη μάχη, σχεδόν άοπλοι, εναντίον πάνοπλων αλπινιστών;

Πώς να μην καταθέσουμε στεφάνι στον πρώτο νεκρό, τον Βασίλειο Τσαβαλιάρη από την Πιαλεία, που σκοτώθηκε στις 5 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου και στον επιθανάτιο ρόγχο του αγωνιούσε τι θα απογίνουν τα παιδιά του; Μπορούμε να αψηφήσουμε τον δάσκαλο Λευτέρη Ντάσκα, τον έφεδρο αξιωματικό από τον Πλάτανο, που έπεσε νεκρός δίπλα στον Αλέξανδρο Διάκο, στην πρώτη νικηφόρα αντεπίθεση, την 1η Νοεμβρίου του 1940;».

Ο κ. Μιχαλάκης ιδιαίτερη αναφορά κάνει και για τους τρικαλινούς φαντάρους του 5ου Συντάγματος που έδωσαν τη δική τους «τιτανομαχία» στο ύψωμα 731, κατά την περίφημη εαρινή επίθεση των Ιταλών τον Μάρτιο του 1941, που κράτησαν τις σύγχρονες Θερμοπύλες, έστω κι αν χρειάστηκε να χαθούν σχεδόν οι μισοί.

Ο εκπαιδευτικός – συγγραφέας, δεν παραλείπει να αναφερθεί στους νεκρούς αμάχους της πόλης των Τρικάλων, όταν αυτή, όπως προσθέτει, βομβαρδίστηκε από τα γερμανικά αεροπλάνα στις 15 Απριλίου του 1941, πέρα από τις μεγάλες καταστροφές που προκλήθηκαν σε εκκλησίες, καταστήματα και οικίες.

Για να προσθέσει: «Πώς να μην γραφεί στην ιστορία η τελευταία αερομαχία της ελληνικής αεροπορίας πάνω από την Σωτήρα και την Ράξα, όταν τα απαρχαιωμένα ελληνικά αεροπλάνα σηκώθηκαν την ίδια μέρα για να σταματήσουν τα γερμανικά βομβαρδιστικά; Πώς να μην γραφτεί στην ιστορία ο επισμηνίας Γεώργιος Μόκκας;

Πώς να μην υπερηφανευτούμε για τη συμβολή των Τρικαλινών στην Εθνική Αντίσταση που ακολούθησε την υποδούλωση; Τα αγάλματα του Στέφανου Σαράφη, στρατιωτικού αρχηγού του ΕΛΑΣ και των 5 ΕΠΟΝιτών στο κέντρο των Τρικάλων, οι μάχες στα Βρυκολάκια, στην Πόρτα, και στην Οξύνεια, η διάσωση του μεγαλύτερου μέρους της Εβραϊκής Κοινότητας, είναι μόνο μικρά δείγματα της».

Καταλήγοντας, τονίζει: «80 χρόνια μετά, είναι χρέος μας να μην ξεχνάμε. Δεν τους αρμόζει τίποτα λιγότερο από τους στίχους του Μέγα Καβάφη: Όταν θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν, “Τέτοιους βγάζει το έθνος μας” θα λένε για σας. Έτσι θαυμάσιος θα ‘ναι ο έπαινός σας».

*Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Αποστόλη Ζώη για χρήση από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, που την παραχωρεί στους συνδρομητές του. Απεικονίζεται το μνημείο για την «τιτανομαχία» στο Ύψωμα 731