Ιούλιος στην Αθήνα. Η τουριστική κίνηση στην Αθήνα είναι έντονη και οι επισκέπτες από το πρωί κάνουν βόλτες στα δρομάκια της πρωτεύουσας. Μόνο που η εικόνα της πόλης δεν έχει μόνο μία όψη, εννοώντας ότι η Αθήνα δεν είναι μόνο αυτό που διαφημίζουν οι πράκτορες στα φυλλάδια προβολής της χώρας.
Αναμφίβολα, υπάρχουν ακριβά αυτοκίνητα και λιμουζίνες σε κεντρικές οδούς του Κολωνακίου από τις οποίες αποβιβάζονται πολίτες που διαθέτουν ακόμη χρήματα και φαίνεται να μην έχουν επηρεαστεί από την οικονομική κρίση, ψωνίζοντας από πολυτελή καταστήματα. Υπάρχουν και τα ξενοδοχεία στο Σύνταγμα που είναι εκεί για να ικανοποιήσουν τους πελάτες τους προσφέροντάς τους μόνο τα καλύτερα.
Όμως, η Αθήνα δεν είναι μόνον η πλατεία Συνάγματος, το Κολωνάκι και τα γύρω στενά. Στη Σταδίου για παράδειγμα, τα πράγματα αποκτούν διαφορετική όψη: Την πραγματική. Την Αθήνα με τα χιλιάδες «λουκέτα» και τους ζητιάνους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δεκάδες κλειστά μαγαζιά, πολλές φορές το ένα δίπλα στο άλλο, εμπορικές στοές «φαντάσματα», κλειστά ξενοδοχεία, συνθήματα, βρωμιά, εξαθλιωμένοι επαίτες που ζητιανεύουν για λίγα λεπτά του ευρώ.
Ακόμη και στο Σύνταγμα όμως υπάρχει μια άλλη όψη της πρωτεύουσας αφού στη Βουλή, υπάρχουν ακόμη τα κιγκλιδώματα που προκαλούν αρνητική εντύπωση.
Και μπορεί οι προσδοκίες για ανάπτυξη και έξοδο της Ελλάδας από την κρίση να είναι σε έξαρση, αλλά η εικόνα της Αθήνας κάθε άλλο παρά αυτές τις προσδοκίες επιβεβαιώνει.
Το αντίθετο μάλιστα. Είναι μία πρωτεύουσα της κρίσης που σχεδόν σε κάθε γωνία της δηλώνει ότι μεγάλο τμήμα της κοινωνίας ζει στην ανέχεια και βρίσκεται σε αναβρασμό.
Η καλοκαιρινή Αθήνα του 2013 είναι η πρωτεύουσα των αντιθέσεων περισσότερο από ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της. Κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό…
