Συγκαταλέγεται στους καλύτερους παίκτες που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ανήκει στους πιο σημαντικούς μεσοεπιθετικούς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με λίγα λόγια ο Γιώργος Δαρίβας διέπρεψε τις δεκαετίες του ΄40 και του ΄50. Γεννημένος το 1926 στην περιοχή του Ψυρρή, έκανε το ντεμπούτο του το 1945 και τερμάτισε την καριέρα του το 1958 στη Δόξα Πειραιά. Άρχισε από τη Νίκη Πλάκας και έπαιζε αγώνες στο χώρο όπου βρίσκονται οι στύλοι του Ολυμπίου Διός. Εκείνη την περίοδο, αγωνιζόταν για την ομάδα της Βικτώριας ενώ είχε δελτίο και στον Αττικό με συμπαίχτη τον Σεβαστόπουλο. Δύο χρόνια αργότερα μεσολάβησε ο Γκιόκας ώστε να τον δοκιμάσουν οι ερυθρόλευκοι. Εκείνος, την πρώτη φορά που μπήκε στο γήπεδο με τον Εθνικό αντίπαλο του Ολυμπιακού, καθόταν στον πάγκο και χάζευε τον κόσμο. Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκε στο γήπεδο ως αλλαγή και έτσι η ομάδα του Πειραιά κέρδισε την αντίπαλό της με 2-0 με τον Δαρίβα τότε να πετυχαίνει δύο τέρματα. Αυτή ήταν η αρχή για την καριέρα του με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στο θρύλο αγωνίστηκε από το 1947 μέχρι το 1957, κατακτώντας πρωταθλήματα Ελλάδας, κύπελλα Ελλάδας και διάφορους άλλους τίτλους. Σε ηλικία 31 ετών ένιωθαν ότι τα πόδια του δεν άντεχαν, ότι είχε γεράσει και δεν έπαιζε πια τόσο συχνά. Τον άφησαν να φύγει και να πάει στο Δόξα Πειραιά, και έκλεισε την καριέρα του ένα μόλις χρόνο μετά ως παίκτης-προπονητής. Από τον Ολυμπιακό πάντως έφυγε με το κεφάλι ψηλά και έκανε ιδανικό φινάλε αφού στο τελευταίο του ματς κέρδισε τον αίωνιο αντίπαλό του, Παναθηναϊκό. Έκανε διάφορες δουλειές Όταν έχασε τον πατέρα του, έκανε πολλές δουλειές για να επιβιώσει. Πουλούσε τσιγάρα, μετά τον πόλεμο δούλεψε στους σιδηροδρόμους. Στην Κατοχή έκανε ακόμη και σαλταδόρος για να πάρουν πατάτες από τα τσουβάλια των Γερμανών. Όταν τον έπιαναν τον έβαζαν στο κρατητήριο. Από τον Ολυμπιακό, όπως ήταν φυσικό λόγω εποχής, δεν έβγαζε χρήματα, παρά μόνο στα μεγάλα ντέρμπι με τον Εθνικό, όπου γέμιζε το γήπεδο και ο ίδιος κέρδιζε μέχρι και 1000 δρχ. ανά ματς. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ έβγαζε μέχρι 1000 δρχ, ενώ ο Βαγγέλης Χέλμης έδινε κρυφά στη μάνα του 200 δρχ. τη βδομάδα κάτι που έμαθε πολλά χρόνια αργότερα. Σώθηκε όπως λέει οικονομικά όταν τον μπήκε στη ΔΕΗ. Και φυσικά, επειδή αγάπησε το ποδόσφαιρο, έγινε και προπονητής. Σήμερα στα 86 του χρόνια, όπως λέει στο newsbeast.gr,  είναι πρόεδρος των βετεράνων του Ολυμπιακού και δεν χάνει παιχνίδι της αγαπημένης του ομάδας. «Πηγαίνω στο γήπεδο συνέχεια. Δεν χάνω παιχνίδι μας. Ήμουν, είμαι και θα είμαι Ολυμπιακός», λέει. Τάσσεται κατά των επεισοδίων που γίνονται στα γήπεδα και πιστεύει ότι κάποια στιγμή αυτά θα πρέπει να σταματήσουν, γιατί πλήττεται μόνο (τελικά) ο χώρος του αθλητισμού. «Πληρώνουν πολλά πρόστιμα οι ομάδες. Δεν μπορούν άνθρωποι εκτός αθλητισμού να καταστρέφουν το ποδόσφαιρο», υποστηρίζει. Και γι’ αυτό «θα έπρεπε να υπάρχουν ποινές για όσους εντοπίζονται να βιαιοπραγούν». Ο κ. Γιώργος Δαρίβας, επικεφαλής των βετεράνων, οργανώνει αγώνες για τους νεότερους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, ενώ φροντίζει τους 280 πρώην ποδοσφαιριστές της ομάδας. «Κάποιοι από αυτούς δεν μπορούν να ζήσουν εύκολα. Αρκετοί είναι άρρωστοι, πρέπει να τους βοηθήσουμε. Ξέρετε, παλιά, τα χρήματα από το ποδόσφαιρο δεν ήταν αρκετά για να ζουν. Οπότε, καταλαβαίνετε ότι δεν ζουν όλοι με ανέσεις», αναφέρει. Ο Γιώργος Δαρίβας, παρά την ηλικία του, υποστηρίζει ότι «είμαι μια χαρά. Δόξα το Θεό!». Και μπορεί να μην παίζει – πια – ποδόσφαιρο αλλά δεν σταματά να παρακολουθεί αγώνες. Γι’ αυτό παροτρύνει τους νέους να ασχοληθούν με τη «στρογγυλή θεά». «Υπήρξα και προπονητής… Ξέρετε πόσο ωραίο είναι να βλέπεις τους νέους να αγωνίζονται; Είναι το καλύτερο συναίσθημα», λέει. Και σημειώνει: «Έχουμε αρκετά καλούς παίκτες. Και φυσικά έχουμε αρκετούς νέους που γνωρίζουν από μπάλα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουν καλούς προπονητές για να τους… στρώσουν», αναφέρει. Ξεκαθαρίζει πάντως ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βάλουν στην άκρη τα γράμματα. Το διάβασμα και τις σπουδές τους. Είναι πολύ σημαντικό να μπορέσουν να σταθούν στην κοινωνία», αναφέρει. Πιστεύει βέβαια ότι κάποιοι από τους ποδοσφαιριστές του παρελθόντος, στάθηκαν άτυχοι επειδή αγωνίζονται σε λάθος εποχές. «Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό. Παλιά ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Ίσως, πολλοί από εμάς να είχαν κάνει μία ακόμη πιο λαμπρή καριέρα αν παίζαμε σήμερα, αλλά αυτό δεν μας πτοεί», συμπληρώνει. Για να καταλήξει: «Το ποδόσφαιρο και ειδικά ο Ολυμπιακός είναι η ζωή μου. Γι’ αυτό και δε θα σταματήσω να παρακολουθώ την ομάδα μου». Δείτε εδώ όλα τα πρόσωπα της στήλης «Πού βρίσκεται σήμερα;».