Οι εικόνες που πολλές φορές μπορεί να αποκομίσουν οι οδηγοί που κινούνται σε επαρχιακές οδούς του εθνικού δικτύου είναι αρκετά διφορούμενες. Και να του προκαλέσουν ένα αίσθημα χαρμολύπης. Χαράς γιατί μπορεί να περνά μέσα από φανταστικά τοπία όπου τα πάντα γύρω του να οργιάζουν, χωρίς να έχει υπάρξει ουσιαστική παρέμβαση του ανθρώπου.
Αποστολή του newsbeast.gr στην κοιλάδα των Τεμπών
Καταπράσινα βουνά, ποτάμια, υδροβιότοποι, χαράδρες και μέρη τα οποία γεμίζουν το μυαλό με φωτεινές εικόνας που κάνει κάποιον να ταξιδεύει. Νοητά. Γιατί ταξιδεύει και κυριολεκτικά με το όχημά του.
Υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις όπως η δική μας όπου με στόχο ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς, όπως η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στα Τέμπη που απλώνεται πάνω από τον Πηνειό, συναντήσαμε σημεία όπου ανείπωτες τραγωδίες έχουν συνταράξει τη χώρα αλλά και μία εικόνα σχεδόν ολοκληρωτικής εγκατάλειψης. Όπως έχει γίνει με την πάροδο των ετών και την εγκατάλειψη ο γνωστός αυτοκινητόδρομος, Route 66, στις ΗΠΑ που έδωσε το όνομα σε όλους τους μοναχικούς και ατελείωτους δρόμους του κόσμου. Τους δρόμους με μία ιστορία να διηγηθούν. Ανεξαρτήτως μεγέθους.
Ο δρόμος του βουβού πόνου
Από την στιγμή που βγαίνεις από τον καινούριο αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης-Αθήνας στον κόμβο του Ευαγγελισμού μετά τα Τέμπη και μπεις στην παλιά εθνική, η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Κατευθυνόμενοι προς την κοιλάδα των Τεμπών λίγο μετά τον κόμβο δεσπόζει το μνημείο για τους έξι αδικοχαμένους οπαδούς του ΠΑΟΚ οι οποίοι έχασαν την ζωή τους στο δυστύχημα που βύθισε την οικογένεια του Δικεφάλου του βορρά στο πένθος.
Έχουν περάσει 19 χρόνια από την αποφράδα μέρα εκείνου του Οκτώβρη του 1999. Εκείνη η επιστροφή στην πόλη τους από το εκτός έδρας ματς με τον Παναθηναϊκό έμελλε να είναι και η τελευταία τους. Το μνημείο στέκει εκεί, «χτυπημένο» από τον καιρό για να θυμίζει όσα δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ.
Κάποιες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω και πάνω σε μία διασταύρωση εκεί που παλιά ήταν τα διόδια των Τεμπών η απόλυτη εικόνα ερήμωσης. Και από τις δύο πλευρές της παλιάς εθνικής καταστήματα εστίασης, βενζινάδικα ακόμα και σπίτια, το ένα δίπλα στο άλλο, εγκαταλελειμμένα και αφημένα στο αμείλικτο χτύπημα του χρόνου. Κάποτε το σημείο φαίνεται πώς έσφυζε από ζωή. Πλέον στέκουν μόνο τα τσιμεντένια κουφάρια σε παράταξη.
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω και λίγο πριν την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής άλλο ένα τραγικό μνημείο. Είναι το σημείο όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή 21 μαθητές μετά το φοβερό δυστύχημα που άφησε το πανελλήνιο με το στόμα ανοικτό.
Ήταν απόγευμα της Κυριακής 13 Απριλίου 2003, ένα λεωφορείο με μαθητές της πρώτης Λυκείου επέστρεφε στο Μακροχώρι Ημαθίας από εκδρομή στην Αθήνα. Από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας στην κοιλάδα των Τεμπών ο οδηγός ενός φορτηγού που μετέφερε νοβοπάν από τον Προβατώνα Έβρου στην Αθήνα, έχασε τον έλεγχο και συγκρούεται πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο. Το αποτέλεσμα φρικτό. 21 παιδιά νεκρά και 9 τραυματίες…
Η εκκλησία πάνω από το ποτάμι και η σπηλιά με το τρεχούμενο νερό
Με αυτές τις εικόνες και λίγα χιλιόμετρα μακριά φτάσαμε στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Μία από τις ενδιαφέρουσες εκκλησίες πανελλαδικά λόγω του ιδιαίτερου σημείου που βρίσκεται. Χτισμένη στη μία όχθη του Πηνειού με την περίφημη σπηλιά όπου χωρά μόνο ένας άνθρωπος να μπει κάθε φορά.
Ακριβώς δίπλα από το ναό βρίσκεται μία μικρή σπηλιά. Εκεί είναι και το αρχικό προσκύνημα, όπου στο τέλος της σπηλιάς από μία οπή στο βράχο αναβλύζει, όπως αναφέρεται και σε ταμπέλες στο χώρο «το θαυματουργό αγίασμα της Αγίας Παρασκευής».
Η εικόνες της εκκλησίας, της σπηλιάς σε συνδυασμό με το φυσικό τοπίο, το οποίο δεν βρίσκεται στο φόντο αλλά είναι αλληλένδετα, είναι υποβλητικό. Από τη στιγμή που περνάς τα μαγαζάκια με τα σουβενίρ και διασχίζεις την κρεμαστή γέφυρα που διασχίζει τον Πηνειό, η εικόνα θυμίζει μία άλλη εποχή.
Αν βγάλεις ωστόσο από το κάδρο το υπέροχο φυσικό τοπίο και την ιδιομορφία της σπηλιάς και του ναού, στην απέναντι πλευρά της γέφυρας υπάρχει μία σιωπή που καλύπτει την εικόνα ερήμωσης της όλης τοποθεσίας. Καφέ και εστιατόριο άδειο, επισκέπτες μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού και μία ταμπέλα που έγραφε ότι κάποτε ξεκινούσαν κρουαζιέρες στον Πηνειό από το σημείο, διαλυμένοι. Το μόνο που δίνει μια κάποια ζωή στο μέρος είναι οι πολύ συχνές φωτογραφίσεις γάμων, όπως μας ενημέρωσαν οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί.
Μάλιστα όπως μας επεσήμαναν η κατασκευή της νέας Εθνικής οδού στην ουσία «σκότωσε» τη διαδρομή μέσα από την κοιλάδα. Πρέπει κάποιος να κάνει έναν μεγάλο κύκλο για να περάσει από το σημείο και όταν το κάνει πρέπει να είναι αποφασισμένος για το τι θα συναντήσει.
