Βαμμένος κόκκινος από τη μέρα που γεννήθηκε, πιστός αριστερός ακόμη και μέσα στους λάθος δρόμους που έπαιρνε κατά καιρούς το ΚΚΕ, βαθιά λαϊκός άνθρωπος, φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού και μια αξέχαστη φωνή που τρύπωνε στις ψυχές των Ελλήνων.

Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μητροπάνος, που έφυγε Απρίλη, λίγο πριν προλάβει να δει την άνοιξη της Αριστεράς, έτσι όπως αυτή προοιωνίζεται στις τελευταίες πριν από τις εκλογές πολιτικές αναλύσεις. Φίλοι του, όπως η γενική γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, ο Σπύρος Χαλβατζής, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης από τον ΣΥΡΙΖΑ, η νεολαία της ΚΝΕ και πολλοί άνθρωποι δικοί του, δηλώνουν ξεκάθαρα πως ο Μητροπάνος ήταν πάντοτε του λιμανιού και ποτέ του σαλονιού!

Σκληρή η εφηβεία

Η φιλοσοφία της ζωής του, από το ξεκίνημά της ακόμα όταν δούλευε εργατάκι στα ξυλουργεία των Τρικάλων, μέχρι την εφηβεία, που διαπίστωσε ότι ο πατέρας του ζούσε κυνηγημένος στη Ρουμανία, χτίστηκε πάνω σε λαϊκές βάσεις. Οι γονείς του ήταν ΕΑΜίτες, που διώχθηκαν σκληρά από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΚΚΕ: «Ο Δημήτρης Μητροπάνος αναγκάστηκε να βγει πολύ νωρίς στη βιοπάλη αναζητώντας το μεροκάματο. Εχοντας αυτά τα βιώματα τραγούδησε τις αγωνίες, τους αγώνες και τα βάσανα του λαού και κέρδισε ξεχωριστή θέση στην καρδιά του. Με τη δωρική του φωνή και την ξεχωριστή του ερμηνεία πλούτισε το λαϊκό τραγούδι. Ο Δημήτρης Μητροπάνος στάθηκε δίπλα στο ΚΚΕ, παρά τις όποιες διαφωνίες ή επιφυλάξεις είχε».

Η σκληρή οικογενειακή ζωή και η απουσία του πατέρα διαμόρφωσε πλήρως τον αριστερό χαρακτήρα του μεγάλου βάρδου της μουσικής. Συμμετείχε στους λαϊκούς αγώνες, αλλά όχι μέσα από τα μεγάφωνα που παίζουν πάντα τα «αγωνιστικά του τραγούδια», όπως πολλοί νομίζουν. Ηταν ο ίδιος, με τη φυσική του παρουσία, που κατέβαινε στις μεγάλες πορείες των εργαζόμενων, βρέθηκε στην πλατεία την εποχή των Αγανακτισμένων, ενώ πολλοί αριστεροί φέρνουν στο μυαλό του την εικόνα του Δημήτρη Μητροπάνου στα φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Στεκόταν πάντα στη σκιά των κόκκινων πανό, βλέποντας τη νεολαία να προσπαθεί να βάλει βάσεις… αλλαγών.

«Ηταν αγωνιστής με το κεφάλι ψηλά πάντα. Κοντά μας στα φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ανεξάρτητα από την κριτική που κατά καιρούς έκανε στην Αριστερά, δεν έπαψε να βρίσκεται στο πλάι μας. Ενας λεβέντης ήταν ο Δημήτρης», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Σπύρος Χαλβατζής.

Οι φίλοι του για τον καλλιτέχνη

Δεν μπορούσε να ακούει τα ψέματα των πολιτικών

Οι φίλοι του περιγράφουν έναν πολιτικοποιημένο καλλιτέχνη, που ήξερε καλά να πλέκει τη ζωή και τα βάσανά της με τον έρωτα και τους αγώνες του λαού. Ομως η πολιτική από τα μέσα δεν του ταίριαζε γιατί, όπως υποστήριζε κάποτε, δεν θα μπορούσε να λέει ψέματα, κι οι πολιτικοί λένε.

Μεγάλο μέρος της δισκογραφίας του είναι αφιερωμένο σε γεγονότα και στιγμές της ελληνικής ιστορίας, όπως το τραγούδι τα είδε. Μπορεί να πει κανείς ότι το πολιτικό τραγούδι υπερτερεί του ερωτικού Μητροπάνου, που υπήρξε επίσης θησαυρός.

«Ηταν φίλος μου και τον αγαπούσα. Τον θαύμαζα από την περίοδο του Τάκη Μουσαφίρη και του Παπαβασιλείου, των δύο μεγάλων αυτών συνθετών. Τον Μητροπάνο, όποιος τον έχει ακούσει να τραγουδάει, δεν τον ξεχνάει ποτέ. Είναι αδύνατον να ξεχάσεις τη φωνή του.

Προσωπικά, μου άρεσε πάντα ο στίχος: -…τι το θες το κουταλάκι, να μου δώσεις το φαρμάκι. Τι το δίνεις στάλα στάλα, κι έχω βάσανα μεγάλα. Αυτός ο στίχος που κάποιοι κάποτε κορόιδευαν, είναι στίχος του Ελιοτ. Εκτός όμως από μεγάλος καλλιτέχνης, ήταν κι ένας ιδιοφυής και ξεχωριστός αριστερός», λέει ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης.

«Ο Μητροπάνος πίστευε βαθιά στην Αριστερά. Οι ιδέες του, ο τρόπος ζωής του κι οι καταβολές του το μαρτυρούσαν. Ηταν όμως πολύ ρεαλιστής στο να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να τις αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο», δηλώνει ο κ. Δημήτρης Σταμάτης, υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και στενός φίλος του Δημήτρη Μητροπάνου.