Το Πέραμα μαράζωσε, υποβαθμίστηκε με την πάροδο των ετών και σήμερα υποφέρει. Καθημερινά από τις 7 το πρωί, εργαζόμενοι που δούλευαν μέχρι πριν τρία ή τέσσερα χρόνια στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, σήμερα είναι άνεργοι. Όμως, πηγαίνουν εκεί μήπως γίνει το θαύμα και βρουν – έστω κι ένα μεροκάματο- κάτι, πολύ σπάνιο στις μέρες μας, όπως λένε.
Με τα πάγια έξοδα να… τρέχουν, οι περισσότεροι άνεργοι εργάτες ευελπιστούν στη βοήθεια συναδέλφων τους ή βασίζονται κατά κάποιο τρόπο στη σύνταξη των γονιών τους όχι για να ζήσουν αξιοπρεπώς αλλά για να μην τους κοπούν βασικές ανάγκες. «Αφήστε το αυτό… Ξέρετε πόσοι συνάδελφοι δεν έχουν ρεύμα και νερό στο σπίτι τους;», αναφέρει στο newsbeast.gr ο Θανάσης Παναγιωτόπουλος που είναι πρόεδρος των ηλεκτρολόγων. Και συνεχίζει: «Αυτή τη στιγμή εγώ είμαι δέκα μήνες άνεργος. Υπάρχουν όμως και άλλοι συνάδελφοι που δεν έχουν δουλειά εδώ και δύο χρόνια. Εγώ έχω δύο παιδιά, ευτυχώς το ένα εργάζεται».
Όπως βλέπετε, αυτοί οι άνθρωποι πηγαίνουν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη μήπως βρουν κάποιο μεροκάματο
Στην ίδια κατάσταση, ίσως και χειρότερη, είναι και ο ελασματουργός, Βασίλης Κάπαρης. «Το 2012 δεν έχω κάνει κανένα μεροκάματο ενώ το 2011 έκανα μόλις 33 μεροκάματα», αναφέρει χαρακτηριστικά. Και συνεχίζει: «Μέχρι πέρυσι ίσχυε το ταμείο ανεργίας και έπαιρνα λίγα χρήματα από αυτό. Έτσι, κατά κάποιο τρόπο, μπορούσαμε να τα βγάλουμε πέρα. Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν δυσκολέψει καθώς δεν εργάζεται κανένας στην οικογένειά μου».
Και βέβαια ο ελασματουργός δεν ψάχνει, όπως προσθέτει, μόνο δουλειές στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Κοιτά παντού. «Ψάχνω αλλά δε βρίσκω πουθενά έτσι τα πάγια έξοδα μένουν πίσω και μας πιέζουν αλλά εμείς δεν έχουμε χρήματα για να τα διεκπεραιώσουμε», σημειώνει.
Όταν υπήρχαν δουλειές…
Η αλήθεια είναι, όπως περιγράφουν οι άνθρωποι που δουλεύουν στο Πέραμα, ότι μέχρι τον Αύγουστο του 2008 υπήρχαν αρκετές θέσεις εργασίας. «Τουλάχιστον 6.000 με 7.000 άτομα απασχολούνταν στη Ζώνη Περάματος έστω και σταδιακά», λέει ο κ. Παναγιωτόπουλος.
Σήμερα στο Πέραμα υπάρχει παντού ερημιά
Και καταλήγει: «Αυτή τη στιγμή εργάζονται περίπου 500 με 700 άτομα και όχι σε μόνιμη βάση. Αυτοί οι άνθρωποι κάνουν περίπου δέκα ημερομίσθια το μήνα. Και γι’ αυτό η ανεργία φτάνει περίπου το 90% χωρίς κανείς να ξέρει τι μέλλει γενέσθαι στον κλάδο μας».
