Για ποιο λόγο δεν διδάσκονται τα πιο πρόσφατα κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας; Συζήτηση για την εκπαιδευτική προσέγγιση της νεότερης ελληνικής ιστορίας διοργανώνεται την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου στις 19:00 στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Ακαδημαϊκοί και ερευνητές συνομιλούν με το κοινό διερευνώντας τον αποκλεισμό από την σχολική ύλη των γεγονότων της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Τα σχολικά εγχειρίδια φαίνεται να τα διατρέχει κάποια αμηχανία, αν όχι φόβος, απέναντι στην πιο πρόσφατη ελληνική ιστορία. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος φαίνεται να είναι ένα νοητό χρονικό τείχος, πέρα από το οποίο οτιδήποτε έχει συμβεί απλώς προτιμούμε να μην το διδάσκουμε στα παιδιά. Αντίθετα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες διδάσκεται αναλυτικά μέχρι και η πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Χρειάζεται πράγματι χρονική απόσταση από τα γεγονότα ώστε αυτά να μπορέσουν να γίνουν αντικείμενο διδασκαλίας; Και αν ναι, πόσο μεγάλη μπορεί να είναι; Στην ελληνική περίπτωση έχουν κατασιγαστεί αρκετά τα πολιτικά πάθη, ώστε να τολμήσουμε να μειώσουμε την απόσταση ανάμεσα στην επικαιρότητα και την Ιστορία;
Ομιλητές
Αντώνης Λιάκος: Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Βασίλης Παναγιωτόπουλος: Ομότιμος Διευθυντής Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών
Χάγκεν Φλάισερ: Καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιάσονας Χανδρινός: Υποψήφιος Διδάκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Συντονίστρια
Αριστοτελία Πελώνη: Δημοσιογράφος, Εφημερίδα «Τα Νέα»
