Τον Γολγοθά που πέρασε για μια απλή αιμοληψία της σε δημόσιο νοσοκομείο στον γιό της, ο οποίος πάσχει από αυτισμό, περιγράφει μια μητέρα από την Πάτρα. Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η ίδια το περιστατικό συνέβη στο Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών όπου πήγε με τον 9χρονο γιο της και τον σύζυγό της μετά από τηλεφωνικό ραντεβού που είχαν κλείσει προκειμένου να του γίνει αιμοληψία . Όπως αναφέρει το patrastimes.gr στην αναφορά της η Β.ΜΠ. η οποία αποστέλλεται προς τον Διοικητή του ΠΠΝΠ και κοινοποιείται στην εισαγγελία πρωτοδικών, το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τον «βασανιστικό τρόπο με τον οποίο επί ώρες από το πρωί έως το μεσημέρι της προπερασμένης Τετάρτης ο γιός της οδηγήθηκε σε κρίση με εικόνες ντελίριου να καταγράφονται μέσα στο νοσοκομείο, προϊόν την αδιαφορίας, της αγένειας και της προχειρότητάς με την οποία αντιμετωπίστηκε η περίπτωση», όπως καταγγέλλει η ίδια. Η μητέρα του 9χρονου τονίζει ότι είχε ενημερώσει για την σοβαρότητα της κατάστασης του περιστατικού, ενώ επισημαίνει πως εκλιπαρούσε για τη χορήγηση χλωράλης πριν η κατάσταση βγει εκτός ελέγχου.
Το πλήρες κείμενο της αναφοράς από την μητέρα του 9χρονου έχει ως εξής:
Κε Διοικητά, «Θέλω να σας ενημερώσω ότι την Τετάρτη 24/5/2017 μετέβηκα στα εξωτερικά ιατρεία της Παιδιατρικής προκειμένου να γίνει αιμοληψία στον 9 ετών γιό μου Κ. Χ. , άτομο με αυτισμό (80% αναπηρία) , μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχε η παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί μου. Η οποία μάλιστα μου μετέφερε ότι γνωστοποίησε στη γιατρό του νοσοκομείου την κατάσταση υγείας του παιδιού μου και αυτή την ενημέρωσε να το συνοδεύουν δύο άτομα και ότι γνωρίζουν τον τρόπο , έχουν αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά. Μεταβαίνοντας λοιπόν μας είπαν ότι δεν κατάλαβε καλά η γιατρός μου ,και ότι δεν κάνουν αιμοληψίες γιατί το νοσοκομείο εφημέρευε, αλλά μιας και πήγαμε και δεν είχε πολλά περιστατικά θα γινόταν εκείνη τη μέρα, παρακάλεσα την νοσηλεύτρια να μην έχουμε αναμονή γιατί το παιδί ήταν ήδη αγχωμένο και υπερκινητικό. Περιμέναμε 5 λεπτά και μας είπαν να πάμε στο γραφείο κίνησης να κάνουμε παραπομπή των εξετάσεων που είχαν συνταγογραφηθεί. Ευτυχώς εκεί με το που ανέφερα ότι ο γιος μου είναι ΑΜΕΑ δόθηκε άμεσα προτεραιότητα. Κατόπιν ξαναπηγαίνουμε στα εξωτερικά όπου οι γιατροί εξέταζαν άλλο παιδάκι και το σεβαστήκαμε, έχοντας αναμονή 15 λεπτών το παιδάκι βγήκε, ενώ το δικό μου παιδί είχε αρχίσει να φωνάζει, όταν ρώτησα αν μπορούμε να περάσουμε μου απάντησε η νοσηλεύτρια να περιμένουμε, ενώ το παιδί μου είχε αρχίσει να παθαίνει κρίση θυμού λόγω της κατάστασης της υγείας του, έπειτα βγαίνει μια νοσηλεύτρια από μια διπλανή πόρτα και λέει στο παιδί «σταμάτα να φωνάζεις αγοράκι!!» τότε της απαντάω κυρία μου είναι άτομο με ειδικές ανάγκες, και εκείνη τη στιγμή παίρνω την αποστομωτική απάντηση, «το βλέπω, αλλά κοιμούνται παιδάκια δίπλα». Έπειτα από ακόμα 10 λεπτά ανοίγει η πόρτα και βγαίνει ένας γιατρός, τον παρακάλεσα να μας περάσουν άμεσα και να σεβαστούν την κατάσταση του παιδιού μου η οποία πλέον ήταν εκτός ελεγχού, δεν πήρα καμία απάντηση… Πέρασαν άλλα 10 μαρτυρικά λεπτά, χτυπάω την πόρτα και τους παρακαλώ να περάσουμε, «κυρία μου, λέει η γιατρός περιμένετε, θα σας φωνάξουμε εμείς» και έγραφε πίσω από ένα γραφείο. Περνάνε και άλλα 5 λεπτά και το παιδί μου αρχίζει πλέον και είναι εκτός ελέγχου, τότε μας ανοίγουν την πόρτα και μας λένε περάστε!!! Όταν μπαίνουμε στο χώρο οι γιατροί καθόντουσαν στα γραφεία που υπάρχουν και δεν σηκώθηκαν από αυτά, μόνο μια νοσηλεύτρια που υπήρχε πλησίασε το παιδί, ενημερώσαμε για την κατάσταση και μας είπαν βάλτε το εσείς στο φορείο και μετά εμείς ξέρουμε, το παιδί αρνιόταν, και αυτοί μας έλεγαν αν δεν κάτσει εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι!!! Σας παρακαλώ βοηθείστε μας με να τον μεταφέρουμε τους λέει ο σύζυγος μου, δεν μπορούμε μόνοι μας!! Εμείς μόνο αν τον πείσετε να κάτσει στο φορείο θα τον ακινητοποιήσουμε, δεν μας έχει ξανασυμβεί… παρόλο που έχουμε πάρει αίμα και από άλλα παιδιά με αυτισμό, μας ενημέρωσε η παιδίατρός σας αλλά δεν το περιμέναμε έτσι… και πριν τι κάνατε και του παίρνατε;, εφημερεύει το νοσοκομείο δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι…. Αυτά όλα διαδραματιζόντουσαν μπροστά σε ένα παιδί ΑΜΕΑ και οι κύριοι κάθονται πίσω από τα γραφεία τους… Μας λένε εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι θα φωνάξουμε το Διευθυντή, πράγματι σε λίγα λεπτά έρχεται ένας κύριος με τα χέρια στη μέση!! Τι συμβαίνει; Μας λέει του εξηγούμε και αρχίζει ο παραλογισμός!! Τι εξετάσεις είναι αυτές; Αυτές δεν είναι για τη φαρμακευτική αγωγή που λαμβάνει! Του λέω ότι γιατρός δεν είμαι, αλλά αναγράφεται και έλεγχος για τρανσαμινάσες, και ότι το παιδί πρέπει οπωσδήποτε να τις κάνει, έπειτα μας λέει ότι το νοσοκομείο εφημερεύει και ότι τους καθυστερούμε, του λέω να κλείσουμε ραντεβού να έρθουμε άλλη μέρα και ότι σαν δημόσιο νοσοκομείο οφείλουν να βρουν λύση, τότε μου απαντά « αυτά τα δημοσιογραφίστικα όχι σε εμένα!!». Εκείνη τη στιγμή ο σύζυγος μου τους λέει, είστε δημόσιοι υπάλληλοι και εμείς σας πληρώνουμε, πρέπει να πάρετε αίμα! Ο κος Διευθυντής του απαντά φωνάζοντας «αν με πληρώνεις, εγώ πληρώνω την ασφάλεια σου, και η κα γιατρός του λέει να της πληρώσει τις εφημερίες της, που είναι απλήρωτες ένα χρόνο!!! Τους εκλιπαρούσα να κάνουν κάτι, έστω μέθη η απάντηση: «μέθη σε αυτό το παιδί, εγώ δεν δίνω για μια απλή αιμοληψία» όταν τους είπα βοηθήστε μας στην ακινητοποίηση, μας είπε με ύφος ανάλογο των προσόντων του ο κος Διευθυντής « Λοιπόν θα περάσετε όλοι έξω, πάω να φέρω άτομα και ξέρουμε εμείς πώς να του πάρουμε αίμα!!». Παρόλο που ακούστηκε εκβιαστικό, εγώ το δέχθηκα με ανακούφιση. Μετά από 5 λεπτά ο κος Διευθυντής παίρνει τηλέφωνο και λέει να γίνει εισαγωγή και να χορηγηθεί χλωράλη! Παίρνουμε το παιδί και κατευθυνόμενοι προς την έξοδο η κα γιατρός υπενθυμίζει στον σύζυγο να τις πληρώσει τις εφημερίες της… και ακολουθεί και άλλη ένταση!!! Φτάνουμε στην παιδιατρική κλινική μας δίνουν ένα κουτάκι με χλωράλη και ένα δωμάτιο, το παιδί πλέον εκτός εαυτού, η μέθη δεν τον πιάνει, παρακαλέσαμε να βοηθήσουμε όλοι για την αιμοληψία και το καταφέραμε. Οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες στη κλινική, μας αντιμετώπισαν με απόλυτο σεβασμό και τους ευχαριστώ για αυτό!! Παρακαλώ όπως μεριμνήσετε για την παραδειγματική τιμωρία όλων αυτών που συμπεριφέρθηκαν κατ΄ αυτό τον τρόπο σε ένα άτομο με 80% αναπηρία και συνέβαλλαν με τις πράξεις τους, στη διατάραξη της ψυχικής του υγείας, καταπατώντας όλα τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματά του».
