Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Στο πανί και στο γυαλί», που πραγματοποιείται στο θέατρο Badminton, ο Μίμης Πλέσσας δίνει δύο συναυλίες, στις 7 και 8 Οκτωβρίου, που μεγάλο μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο φιλανθρωπικά σωματείο «Όλα για το Παιδί». Πλειάδα νέων και παλαιότερων ερμηνευτών θα πλαισιώνουν τον κορυφαίο μουσικοσυνθέτη, ενώ επί σκηνής θ’ ακουστούν «Τραγούδια που δεν έχουν εποχές».
Σε συνέντευξη του στον «Αδέσμευτο Τύπο», ο Μίμης Πλέσσας μίλησε για τη συναυλία του αλλά και για την επίδραση της μουσικής σε δύσκολους καιρούς.
– Δεκάδες τραγούδια σας θα ερμηνευτούν απ’ την αύλια σκηνή του Badminton. Οι ώρες των προβών ήταν πολλές ή λόγω της ευρείας αναγνωρισιμότητας των τραγουδιών δεν χρειάστηκε και τόσος κόπος μέχρι την πραγματοποίηση της συναυλίας;
«Δεν κρύβω να σας πω ότι δεν μου έφταναν οι ώρες που δούλευα, προκειμένου να φθάσω στο επίπεδο ανταπόδοσης των σημερινών ερμηνευτών, οι οποίοι θυμούνται ότι πλατύσκαλο της καριέρας τους ήταν τα δικά μου τραγούδια. Όλοι αυτοί οι σημαντικοί τραγουδιστές ήρθαν χωρίς δεύτερη σκέψη να προσφέρουν ένα διήμερο ψυχαγωγίας, με τραγούδια που εκείνοι επέλεξαν».
-Τα εισιτήρια είναι σχεδόν σολντ άουτ. Οι νεότεροι ακροατές που γεμίζουν συνήθως τους συναυλιακούς σας χώρους, φαίνεται ότι γνώρισαν και αγάπησαν τα τραγούδια εκείνης της γενιάς…
«Αυτά τα τραγούδια δεν έχουν εποχές. Τ’ άκουγαν οι πατεράδες τους κι ερωτεύτηκαν, έκλαψαν, πόνεσαν, ανακουφίστηκαν, χόρεψαν μ’ αυτές τις μουσικές και τους στίχους. Δεν μπορεί λοιπόν, παρά να πέρασαν στο DNA των νεότερων που κι αυτοί θεωρώ ότι τ’ ακούν με την ίδια αγάπη. Στην πρώτη συναυλία «ενωθήκαμε» οι παλαιότεροι με τους νεότερους κι όλος ο κόσμος σιγοτραγουδούσε».
-Τα τραγούδια σας αναδείχθηκαν μέσα από σπουδαίες φωνές, όπως του ανυπέρβλητου Γιάννη Πουλόπουλου. Οι αντοχές των τραγουδιών σας δοκιμάστηκαν και μέσα απ’ την επόμενη γενιά τραγουδιστών. Πόσο δουλέψατε με τη σημερινή γενιά ερμηνευτών, προκειμένου ν’ αποδοθούν τα τραγούδια σας όπως έπρεπε;
«Δούλεψα πολύ. Πάνω στην κάθε φωνή με την οποία συνεργάστηκα, «συνθέταμε ξανά» το τραγούδι. Αυτό το διήμερο έχω την τιμή να συνεργάζομαι με τέτοια ποιότητα τραγουδιστών όπου ο καθένας τους κρύβει μια συμφωνική ορχήστρα στη φωνή του. Πιστεύω ότι οι δυο συναυλίες θα έχουν τέτοιο αποτέλεσμα, που θα αποτελέσουν ορόσημο για τις ελληνικές παραγωγές».
-Μέρος των εσόδων θα διατεθούν στο «Όλα για το παιδί»…
«Ακριβώς. Θα έλεγα ένα μεγάλο μέρος των εσόδων θα πάει στα παιδιά, και θα τα ανακουφίσει κατά κάποιον τρόπο».
-Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, ο κόσμος φαίνεται ότι έχει ανάγκη να απαλύνει την ψυχή και τα ώτα του με καλή μουσική;
«Στην εποχή που ζούμε μας περικυκλώνουν η απελπισία, η μιζέρια, η αναποφασιστικότητα, η κατήφεια. Όταν προσφέρεις λοιπόν, καλή μουσική, ψυχαγωγία και αγάπη, τότε ακόμη και η μιζέρια γίνεται τραγούδι»…
-Ο κόσμος διασκεδάζει, «ξεσπάει» και τα σπάει θα λέγαμε, με τραγούδια του περασμένου αιώνα, όπως το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου». Σήμερα «στέρεψαν» οι στιχουργοί και οι μουσικοσυνθέτες;
«Φαντάζομαι ότι δεν στέρεψαν. Όμως η βιομηχανία του τραγουδιού έχει εκμαυλίσει την ποιότητα σε σημαντικό ποσοστό. Εμείς τότε υπογράφαμε τα έργα μας. Τα δώδεκα τραγούδια είχαν την υπογραφή του στιχουργού και του συνθέτη. Μ’ αυτή τη δύναμη βγάζαμε κάθε τόσο και νέες φωνές. Φωνές που απορρίπτονταν από άλλες δισκογραφικές ή συναδέλφους τις παίρναμε και τις χρησιμοποιούσαμε με άλλον τρόπο. Σκεφτείτε τι μικρά διαμάντια δώσαμε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Ακο Δασκαλόπουλο, τον Κώστα Βίρβο»…
-Πιστεύετε ότι θα αναβιώσει το καλό τραγούδι;
«Το πιστεύω ακράδαντα. Ξέρετε, κάθε τόσο περνάει μια χατζάρα πάνω απ’ τα κεφάλια και κόβει τα άσχημα. Σε εποχές μεγάλης κρίσης η μουσική άνθιζε. Πιστεύω ότι και τώρα κάπως έτσι θα γίνει»!
