Τον τρόπο δουλειάς σε ένα γερμανικό νοσοκομείο περιγράφει μια ελληνίδα νοσηλεύτρια η οποία εγκατάλειψε την Ελλάδα για να ζήσει και να εργαστεί στη Γερμανία. Μιλώντας στο bangladeshnews.gr, η Δέσποινα Ζαμπατέλη, νοσηλεύτρια στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ντίσελντορφ, «Uni Klinik Düsseldorf», τονίζει πως «ήρθα σε γερμανικό νοσοκομείο για δουλειά και σώθηκα». Η ίδια περιγράφει όλα τα θετικά που προσφέρει το γερμανικό σύστημα υγείας σε αντίθεση με το ελληνικό και δηλώνει πως δεν σκοπεύει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξή της… «Κάτι πολύ σημαντικό, το οποίο ισχύει ακόμη και τώρα, είναι πως ερχόμενη να δουλέψω στη Γερμανία ένιωσα άνετα στο εργασιακό περιβάλλον που βρήκα. Παρά το γεγονός ότι δεν είχα μεγάλη εμπειρία και δεν γνώριζα την γλώσσα. Χρειάστηκε ένα σύντομο μόνο πέρασμα από τα ελληνικά νοσοκομεία, κατά την διάρκεια της πρακτικής μου, για να αντιληφθώ, πως δεν ήθελα επ’ ουδενί να δουλέψω κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ήρθα λοιπόν στη Γερμανία και βρήκα δουλειά στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ντίσελντροφ. Η ονομασία; Uni Klinik Düsseldorf. Κάτι σαν το γερμανικό “Παπαγεωργίου” για να καταλάβετε. Να ξεκινήσω με τα θετικά: Ακούω και στεναχωριέμαι ιδιαίτερα, για κακές συμπεριφορές γιατρών απέναντι στο νοσηλευτικό προσωπικό. Αυτά δεν συμβαίνουν εδώ. Ναι, υπάρχουν προστριβές και εντάσεις, είναι φυσιολογικό, αλλά κακή, προσβλητική συμπεριφορά δεν υφίσταται. Η συμπεριφορά που εισπράττω, ακόμη και ως αλλοδαπή εργαζόμενη, είναι πολύ καλύτερη, από αυτή που θα εισέπραττα σε ένα ελληνικό νοσοκομείο. Για αυτό είμαι σίγουρη. Τα ρεπό που δικαιούμαστε, ανάλογα με την κλινική/τμήμα πάντα, είναι περίπου 8 το μήνα. Μπορεί να δουλέψω 8 μέρες σερί και να πάρω 2 μέρες ρεπό, μπορεί όμως να δουλέψω και 5 μέρες και να πάρω πάλι τις ίδιες μέρες ρεπό. Εννοείται πως δεν παρατηρούνται ελλείψεις σε υλικά, κάτι που ξέρω πως “ταλαιπωρεί” τα ελληνικά νοσοκομεία εδώ και χρόνια. Είναι σημαντικό να ξέρετε πως οι Γερμανοί είναι πολύ απαιτητικοί στη δουλειά τους, δεν αστειεύονται. Είναι απαιτητικοί και αυστηροί όμως, όχι γιατί αντιμετωπίζουν ελλείψεις, ακόμη και στα αυτονόητα όπως εμείς, αλλά γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα τους. Να λειτουργούν ως επαγγελματίες που προσφέρουν την καλύτερη δυνατή θεραπεία στους ασθενείς. Αυτή είναι η κοσμοθεωρία του γερμανικού συστήματος υγείας και αφορά τους πάντες. Π.χ. στο χώρο συγκέντρωσης των νοσηλευτών δεν υπάρχει… τηλεόραση όπως στην Ελλάδα. Θυμάμαι, έκανα την πρακτική μου στο “Ιπποκράτειο” και οι νοσηλευτές έβλεπαν… ελληνικά σήριαλ στην τηλεόραση, ενώ από έξω γινόταν χαμός με τους ασθενείς. Αυτά τα πράγματα δεν “παίζουν” στην Γερμανία. Δεν μας λείπουν ούτε υλικά επομένως για να κάνουμε την δουλειά μας, ούτε μηχανήματα. Η ασφάλεια και η υγιεινή των χώρων εργασίας είναι πολύ ικανοποιητική. Το σημαντικότερο; Πληρωνόμαστε κανονικά και στην ώρα μας. Ακόμη και στην καταβολή των εφημεριών είναι τυπικότατοι. Δεν έχει κανένα νόημα να έρθεις εδώ, αν είναι να “τραβάς” τα ίδια “ζόρια” με την Ελλάδα», δηλώνει η Δέσποινα Ζαμπατέλη. 
«Οργάνωση, σκληρή δουλειά, καλά λεφτά. Αυτό είναι το γερμανικό μοντέλο και αποδίδει…»
«Οι μισθοί για τους νοσηλευτές κυμαίνονται από 1.500 ευρώ έως 3.000. Για να είμαι ειλικρινής πάντως, το επάγγελμα της νοσηλεύτριας το βρίσκω άσχημο και δύσκολο, παρά το γεγονός ότι το αγαπώ. Νιώθω ότι υπάρχω και αναγνωρίζεται η αξία μου. Όταν γυρνάς όμως το βράδυ σπίτι σου, και δεν νιώθεις από την κούραση τη μέση και τα πόδια σου, είναι αναπόφευκτο να αποκτήσεις κάποια στιγμή και τα αισθήματα αυτά. Σε καταβάλει αυτή η δουλειά, σωματικά και ψυχολογικά. Την εποχή αυτή κάνω το μεταπτυχιακό μου για να μεταπηδήσω σε διοικητική θέση. Ευτυχώς στην χώρα αυτή, υπάρχουν δυνατότητες εξέλιξης και η αναξιοκρατία κινείται, συγκριτικά με την Ελλάδα, σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Όσον αφορά τους γερμανούς ασθενείς; Είναι ήσυχοι και σε καμία περίπτωση… φωνακλάδες όπως οι Έλληνες. Δεν θα σε βρίσουν ούτε αυτοί, ούτε οι γιατροί. Ειδικότερα οι γιατροί, θα βρουν τον μπελά τους αν το κάνουν. Όλα είναι πολύ οργανωμένα εδώ. Υπάρχουν φορείς που προστατεύουν αποτελεσματικά τους εργαζόμενους. Θέλω να επαναλάβω πάντως, πως οι Γερμανοί παίρνουν πολύ στα σοβαρά το 8ωρο της εργασίας. Το “ξεζουμίζουν”. Όποιος/α θέλει να έρθει εδώ για δουλειά να το έχει αυτό στο νου του/της. Στην Ελλάδα πάντως, με την σημερινή κατάσταση που επικρατεί δεν επιστρέφω με τίποτα. Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός. Και ας μου λείπει πολύ η πατρίδα μου, ειδικά τώρα που καλοκαιριάζει. Αν αλλάξει η κατάσταση και φανεί πως η χώρα μας θα σωθεί, πολύς κόσμος θα επιστρέψει. Μέχρι τότε όμως… Και μια τελευταία συμβουλή προς τις συναδέλφισσες μου, πίσω στην Ελλάδα: Ας αλλάξουν επάγγελμα, όσες μπορούν. Δεν το λέω ειρωνικά, το λέω από αγάπη και ενδιαφέρον. Οι συνθήκες δεν προσφέρονται πλέον για αυτή την δουλειά. Είναι ανυπόφορες».
