Στη διαχείριση των οικονομικών, οι παλιότεροι συνήθιζαν να δίνουν τη συμβουλή πως «η φτήνια τρώει τον παρά», εννοώντας ότι αν ψωνίσεις φτηνό πράγμα, γρήγορα θα σου χαλάσει και θα το πετάξεις κι έτσι θα καταλήξεις να ξοδέψεις τελικά περισσότερα χρήματα.
Επίσης η φράση χρησιμοποιείται με την έννοια ότι κάποιος που αγοράζει συνέχεια φτηνά πράγματα, πιστεύοντας ότι δεν ξοδεύει πολλά χρήματα, στο τέλος αν τα αθροίσει θα διαπιστώσει ότι συνολικά έχει χάσει ένα αξιοσέβαστο ποσό.
Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή έμεινε από μια συμβουλή που έδωσε ο ιδρυτής της Εθνικής Τράπεζας, Γεώργιος Σταύρος:
«Αποτελεί λάθος ότι εμπόριον είναι ν’ αγοράζετε όσο το δυνατόν πιο ευθυνά και να πωλήτε όσο το δυνατόν πιο ακριβά. Τούτο είναι ορθόν μόνο εις εκτάκτους περιστάσεις. Μόνιμον εμπόριον και τακτικούς πελάτας έχει μόνον εκείνος ο οποίος πωλεί πλέον ευθηνά από όσον άλλος. Τοιουτοτρόπως αποκτά και την φήμην του ευθυνού και δια τούτο του πλέον προτιμουμένου εμπόρου. Οι κειροί είναι και δια πολύ μακρόν χρόνον θα είναι δύσκολοι και το χρήμα ολίγον. Ο λαός, λοιπόν, θα δυσκολεύεται να αγοράζη. Ούτω το εμπόριον θα μαραίνεται, αν δεν διευκολύνωμεν τους αγοραστάς με, κατά το δυνατόν, μικράς τιμάς. Αποτελεί δε πειρασμόν η μικρά τιμή δι όσους έχουν αγοραστικάς ανάγκας. Η ευθήνεια κατατρώγει των πελατών το χρήμα και κάμνει πελάτας ακόμη και πολλούς από όσους δεν έχουν μεγάλην διάθεσιν ν’ αγοράσουν…».
Αυτά τα τελευταία λόγια του Γεωργίου Σταύρου τα διαμόρφωσαν και βγάλανε τη φράση: «η φτήνια τρώει τον παρά».
