Σε άλλη εποχή μεταφέρει τις γειτονιές της Θεσσαλονίκης γεμίζοντάς τες μελωδίες, ένας μουσικός που διοργανώνει καντάδεις κατά παραγγελία, με τους ενοίκους να χειροκροτούν και να τον αποθεώνουν. «Το πρωί με ξυπνάς με φιλιά» ακούστηκε σε μια γειτονιά με τη συνοδεία κιθάρας και βιολιού. Πριν μπει το ρεφρέν, βγαίνει στο μπαλκόνι η κυρία στην οποία είναι αφιερωμένοι οι στίχοι, χωρίς να μπορεί να κρύψει την έκπληξη και τη συγκίνησή της.

Αυτό είναι ένα από τα περιστατικά, όπου η καντάδα αναβιώνει εν έτει 2025 στη Θεσσαλονίκη με αρχιμαέστρο της ιδέας τον 40χρονο που την υλοποιεί. Ο Κωνσταντίνος Παζαρούλας διατηρεί εταιρεία που αναλαμβάνει πάρτι και εκπλήξεις και μέσα στις υπηρεσίες που παρέχει, ξεχωρίζει η ειδική κατηγορία με τις καντάδες, για τους αιώνια ρομαντικούς. Μάλιστα τα «κλικ» στη συγκεκριμένη υπηρεσία αποδεικνύουν ότι ο ρομαντισμός καλά κρατεί και στις μέρες μας, καθώς όλο και περισσότεροι εκδηλώνουν ενδιαφέρον για μια καντάδα εποχής.

«Φέρτε στο μυαλό σας την αλησμόνητη σκηνή με τον Αλέκο Αλεξανδράκη να κάνει καντάδα στην Τζένη Καρέζη με σύμμαχο τον πεθερό Παπαγιαννόπουλο. Η καντάδα ήταν υπέροχη, αλλά ο γαμπρός και τα μέλη της κομπανίας δεν γλίτωσαν τους κουβάδες με το νερό… Κάτι τέτοιο σκεφτείτε πως κάνουμε και σήμερα, ευτυχώς χωρίς το βρέξιμο», εξηγεί ο Κωνσταντίνος Παζαρούλας.

Η καντάδα μπορεί να μπήκε ως τελευταία υπηρεσία στη λίστα των παροχών, αλλά η εκδήλωση αυτή που σηματοδοτούσε μια άλλη εποχή, τον έρωτα και ήταν κάτι σαν εξομολόγηση μέσω της μουσικής, βρίσκει και σήμερα πρόσφορο έδαφος και δεν είναι λίγα τα περιστατικά που οι ερωτευμένοι λένε το «σ’ αγαπώ» μέσω στίχων. Μπαίνοντας μάλιστα στη σελίδα www.emajore.com επιλέγουν, σε συνεννόηση με τον μουσικό, όχι μόνο το τραγούδι αλλά και τα μουσικά όργανα που θα πλαισιώσουν την καντάδα, η οποία μέσα στους ρυθμούς της πολύβουης καθημερινότητας δίνει άλλο άρωμα και χρώμα στην ατμόσφαιρα.

«Πριν από λίγο καιρό γέννησε η γυναίκα ενός κυρίου κι επειδή έπρεπε να μείνει λίγες μέρες παραπάνω στην κλινική, μας επιστράτευσε να τραγουδήσουμε στην αγαπημένη του και νέα μανούλα. Πήγαμε έξω από το νοσοκομείο και της τραγουδήσαμε “το τυχερό αστέρι” με κιθάρα κι ένα ακορντεόν. Ήταν σχεδόν μαγικά», ανέφερε ο Κωνσταντίνος Παζαρούλας, ενώ συμπλήρωσε ότι τόσο οι συγγενείς των ασθενών που ήταν στο επισκεπτήριο όσο και οι περαστικοί, σιγοτραγούδησαν μαζί τους.

Ο ίδιος εξηγεί ότι, «η μουσική έχει τον τρόπο να εκφράζει συναισθήματα που οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν».

Μια τέτοια μαγευτική στιγμή, όπως λέει ο ίδιος, έζησαν όταν ένας κύριος ζήτησε να οργανώσουν μια καντάδα για την αγαπημένη του, χρησιμοποιώντας δύο από τα πιο ρομαντικά όργανα: το βιολί και το τσέλο. Ο σκοπός του ήταν να εκφράσει την αγάπη του μέσα από μια ιδιαίτερη έκπληξη. Το τραγούδι που διάλεξε ήταν το εμβληματικό «La Vie en Rose».

«Η τοποθεσία είχε κάτι το κινηματογραφικό από μόνη της: Ένα παλιό, παραδοσιακό σοκάκι με πέτρινα σπίτια. Ο κύριος ήθελε η αγαπημένη του να ανοίξει το παράθυρο και να αντικρίσει την πιο ρομαντική σκηνή της ζωής της. Το βράδυ της καντάδας, ο βιολιστής και ο τσελίστας στήθηκαν κάτω από το μπαλκόνι. Ο άνδρας τους συνόδευε με διακριτική παρουσία. Οι πρώτες νότες του “La Vie en Rose” αντήχησαν στον αέρα, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα γεμάτη τρυφερότητα και μαγεία. Το ρομαντικό σκηνικό έφτασε στην κορύφωσή του, όταν η αγαπημένη του βγήκε στο μπαλκόνι με τις γλυκιές αρμονίες του βιολιού και του τσέλου να δένουν υπέροχα, ενώ ο κύριος της προσέφερε ένα μπουκέτο κόκκινα τριαντάφυλλα», περιγράφει ο μουσικός.

Ο Κωνσταντίνος Παζαρούλας είναι γεννημένος μουσικός. Με μπαμπά που έπαιζε αρμόνιο και τραγουδούσε, ο ίδιος θυμάται να αγαπά από μικρός τη μουσική, με πάθος. Έμαθε σχεδόν μαζί με τα πρώτα του βήματα και τις νότες στο πιάνο, μετέπειτα πενιές στο μπουζούκι και ακολούθως κιθάρα, με την οποία ασχολείται μέχρι και σήμερα. Μάλιστα, ορισμένα από τα κλασικά τραγούδια καντάδας ήταν από τα πρώτα που έπαιζε και εξακολουθεί να αγαπά και να περιλαμβάνει στο ρεπερτόριό του ή και να προτείνει στους υποψήφιους κανταδόρους, όταν δεν έχουν κάποια δική τους επιθυμία σε τραγούδι – αφιέρωση.

Τέλος, όπως είπε: «Αυτοί που “παραγγέλνουν καντάδες” είναι συνήθως άνω των πενήντα ετών. Είναι αυτοί που έχουν εικόνες από ελληνικό κινηματογράφο και αφηγήσεις από τους γονείς τους ή τους παππούδες τους, τότε που η καντάδα ήταν σχεδόν προαπαιτούμενο για να εκφράσει κάποιος την αγάπη και τον έρωτα στο έτερο ήμισυ. Η μουσική κατάφερνε τότε και σήμερα με την ίδια ένταση να δημιουργήσει έναν δεσμό, που δεν χρειάζεται λόγια, μπορεί να γίνει ο πιο όμορφος τρόπος έκφρασης της αγάπης».

Πηγή: ΑΠΕ